Ασφαλιστικό: Μας είπαν ψέματα πολλά

Σιούφας, Σπράος, Γιαννίτσης, Ρέππας, Πετραλιά, Λοβέρδος… Ολόκληρος συρφετός από κάλφες που γίνανε μάστορες στην πλάτη την δική μας. Για το καλό μας, βέβαια! Γιατί εμείς οι ρεμπεσκέδες φταίμε που ο διάολος πήρε και σήκωσε τα ασφαλιστικά μας ταμεία. Εμείς τα κάναμε σκατά κι αυτοί θυσιάστηκαν για να μας σώσουν. Αυτό ήταν το βασικό σημείο συμφωνίας όλων τους, πασόκων και νεοδημοκρατών.

Και τώρα… Κατρούγκαλος. Αυτός διαφοροποιείται ελαφρώς, καθ’ ότι αριστερός (ή, μάλλον, κομμουνιστής, κατά δήλωσή του). Ο Κατρούγκαλος αποφεύγει να μας πει κατάμουτρα ότι εμείς φταίμε αλλά αποφεύγει και να μας πει ποιος φταίει. Διότι, διάβολε, κάποιος πρέπει να φταίει! Εν πάση περιπτώσει, κι αυτός θυσιάζεται για να μας σώσει. Και, βεβαίως, συμφωνεί προς τους προηγούμενους ότι το κόστος αυτής της σωτηρίας θα το πληρώσουμε εμείς. Είτε φταίμε είτε όχι.

Αυτά είναι γνωστά και δεν με πολυδαιμονίζουν. Εκείνο που με δαιμονίζει είναι να ακούω πολλούς γύρω μου να συμφωνούν με τους παραπάνω «σωτήρες». Θα μου πείτε ότι το πόπολο «φτιάχνεται» χάρη στην προπαγάνδα των ΜΜΕ. Ε, αρκετά! Κάποια στιγμή πρέπει να ξυπνήσει κι αυτό το πόπολο, επί τέλους!

Μας είπαν ότι το σύστημα θέλει διόρθωση γιατί είναι άδικο. Δεν μπορεί -λένε- άλλος να παίρνει σύνταξη 1.500 ευρώ κι άλλος 400. Άντε να συμφωνήσουμε μαζί τους. Γιατί, όμως, η εξάλειψη των ανισοτήτων πρέπει να γίνει με εξίσωση προς τα κάτω; Αν κάποιοι εργαζόμενοι κατάφεραν με τους αγώνες τους να πετύχουν κάτι παραπάνω, το δίκαιο είναι να επεκταθεί το κατακτημένο δικαίωμα και στους άλλους εργαζόμενους, όχι να καταργηθεί κι απ’ αυτούς που το κατέκτησαν. Δικαιοσύνη, λοιπόν, είναι να ανεβεί η σύνταξη των 400 στα 1.500 κι όχι να καταποντιστούν όλες οι συντάξεις σε επίπεδα χαρτζηλικιού.

Μας είπαν ακόμη ότι για να είναι βιώσιμο το σύστημα πρέπει να έχει αναλογία ασφαλισμένων προς εργαζομένους 1 προς 4, ενώ σήμερα η αναλογία είναι μόλις 1 προς 1,7 με τάση για ακόμα χαμηλότερα και, συνεπώς, πρέπει να πάρουμε δραστικά μέτρα γιατί αλλιώς το σύστημα θα καταρρεύσει. Λογικό, έτσι;

Αμ δε! Είπαμε, μπορεί να είμαι δαρμένος αλλά δεν είμαι μαλάκας. Ποιά σοβαρή αναλογιστική μελέτη έβγαλε αυτά τα συμπεράσματα που μας σερβίρουν με ύφος χιλίων επιστημόνων; Απ’ όσα ξέρω, αυτό το “1 προς 4” είναι το πόρισμα αναλογιστικής μελέτης που συντάχθηκε την εποχή του Παπάγου (εδώ κι 65 περίπου χρόνια!) κι ήταν βασισμένη στα δεδομένα εκείνης της εποχής. Και τα δεδομένα λένε ότι τότε οι εισφορές του ΙΚΑ ανέρχονταν στο 12,5% ενώ σήμερα ξεπερνούν το 44% (και το 50% στα βαρέα). Με αυτό το δεδομένο, η σημερινή αναλογία 1/1,7 (αν θέλουμε την πιστεύουμε κι αυτή) είναι καλύτερη από το 1/4 του 1953.

Μας είπαν, επίσης, ότι υπάρχουν πολλοί που παίρνουν συντάξεις χωρίς να τις δικαιούνται. Μάλιστα, παρουσιάζουν και παραδείγματα ανθρώπων που παίρνουν σύνταξη έχοντας 4.500-5.000 ένσημα. Δεν μας είπαν, όμως, ότι η συντριπτική πλειοψηφία αυτών των συνταξιούχων «επιβαρύνουν» τον κρατικό κορβανά με συντάξεις γύρω στο πεντακοσάρικο. Και, βεβαίως, ουδείς τολμά να πει ότι η συντριπτική πλειοψηφία αυτών των συνταξιούχων έχουν πραγματικά μεροκάματα διπλάσια των ενσήμων τους, εφ’ όσον αποτελεί κοινό μυστικό ότι σε πολλές δουλειές η ανασφάλιστη εργασία αποτελεί θεσμό. Ακούνε οι οικοδόμοι με το «4 στα 6» (τέσσερα ένσημα στα έξι μεροκάματα) ή και «3 στα 5»;

Εδώ, ας προσέξουμε μια άλλη προστυχιά των ανεγκέφαλων ή αργυρώνητων δημοσιογράφων: απευθύνουν τις «διαπιστώσεις» τους σ’ εκείνους που, με πάνω από 10.000 ένσημα, παίρνουν συντάξεις 700-800 ευρώ, σαν να τους λένε ότι για τις απαράδεκτα χαμηλές συντάξεις τους φταίνε κάποια παράσιτα. Έτσι, στρέφουν τους συνταξιούχους του χιλιάρικου εναντίον εκείνων του πεντακοσάρικου, ώστε να αποτρέψουν τον συνασπισμό και των δύο εναντίον του πραγματικού υπεύθυνου, δηλαδή του κράτους.

Τι άλλο μας είπαν; Ότι το σύστημα ξεχαρβαλώθηκε επειδή τα «κυκλώματα» απομυζούν σαν βδέλλες τα Ασφαλιστικά Ταμεία. Πάει καλά, ας το καταπιούμε. Εκείνο που δεν καταπίνεται, όμως, είναι ότι αυτές οι βδέλλες δεν έχουν ούτε όνομα ούτε πορτοφόλι. Όνομα και πορτοφόλι έχει μόνο ο απλός πολίτης και γι’ αυτό μόνον αυτός καλείται να πληρώσει τους τζερεμέδες. Κάτι εφοπλιστάδες π.χ., που βούλιαξαν π.χ. το ΝΑΤ μη πληρώνοντας τις οφειλές τους (και, παράλληλα, καταχρώμενοι τις κρατήσεις των εργαζομένων) παραμένουν άγνωστοι.

Ωρέ μουμουέδες της συφοράς, εσείς ψάξατε και στου βοδιού το κέρατο για να βρείτε ποια πήδαγε ο Ζαχόπουλος και διαρρήξατε τα ιμάτιά σας προκειμένου να πληρώσει ο Βοσκόπουλος τους φόρους που χρώσταγε. Κι εσείς, ωρέ χαρτογιακάδες της οκάς, ξετρυπώνετε τον κάθε φουκαρά στο πιο απάτητο χωριό της Πίνδου για να του δεσμεύσετε έναν λογαριασμό με πενταροδεκάρες επειδή δεν πλήρωσε τον ΕνΦΙΑ για το κατσικοχώραφό του. Πώς γίνεται κι όλοι εσείς δεν μπορείτε να βρείτε μία -έστω ΜΙΑ- τέτοια βδέλλα, να την ξεφωνήσετε και να την υποχρεώσετε να πληρώσει;

Α! Έχουμε και την πιο μοντέρνα παπαριά. Αυξήθηκε -λέει- το προσδόκιμο ζωής και, συνεπώς, πρέπει να δουλεύουμε περισσότερο ώστε να μην επιβαρύνονται τα ασφαλιστικά ταμεία! Σαν να λέμε, όσα χρόνια παραπάνω ζω, πρέπει να τα δουλεύω. Έ, άει στο διάολο! Κι εγώ που νόμιζα ότι, αν πρόκειται να ζήσω λίγο παραπάνω, ας ζήσω λίγο καλύτερα… Πώς δεν συνειδητοποίησα νωρίτερα το λάθος μου; Πώς δεν κατάλαβα ότι πρέπει να ζω για να δουλεύω; Συγγνώμη, δεν θα το ξανακάνω.

Κι ένα τελευταίο. Το τι μ’ αρέσουν τα αριθμητικά παραδείγματα που βγάζουν τόσο τα ΜΜΕ όσο και η κυβέρνηση, δεν λέγεται! Παίρνουν π.χ. έναν εργαζόμενο επί 40 χρόνια με μέσο μισθό 1.500-2.000 ευρώ, υπολογίζουν ότι με το παλιό σύστημα του αναλογεί σύνταξη 1.200-1.500 ευρώ και προσπαθούν να μας πείσουν ότι με τέτοιες συντάξεις το σύστημα θα καταρρεύσει. Τώρα, πώς διάολο προκύπτει μέσος μισθός 40 ετών 1.500-2.000 ευρώ με πρώτο μισθό 586 και με την ελαστική εργασία να θερίζει, το δικό μου το μυαλό δεν μπορεί να το καταλάβει. Εκτός αν οι «αναλυτές» εννοούν ότι στα τελευταία μας εργασιακά χρόνια θα απολαμβάνουμε μισθούς 5.000-6.000 ευρώ.

Σημείωση: Την ώρα που γράφω αυτές τις γραμμές δεν έχει ακόμη ξεκινήσει η ψηφοφορία στην βουλή για το ασφαλιστικό. Τις γράφω, όμως, γιατί θέλω να ξεθυμάνει το καζάνι που βράζει μέσα μου…

Cogito ergo sum