Απίστευτο κι όμως ... "αριστερό"

Με περίσσια «αριστεροσύνη», 17 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, ζητούν από τον υπουργό Δικαιοσύνης να αρθούν οι περιορισμοί που αφορούν την εγκατάσταση οίκων ανοχής κοντά σε ξενοδοχεία.

Θα έπρεπε να ξέρουν ως «αριστεροί» ότι η πορνεία, νόμιμη ή παράνομη, αποτελεί δομικό υλικό του εκμεταλλευτικού συστήματος και ακραία φυλετική διάκριση των ταξικών  κοινωνιών. Μέσα στο πλαίσιο της λογικής ότι τα πάντα πωλούνται και τα πάντα αγοράζονται, η πορνεία είναι μορφή εμπορευματοποίησης και εκμετάλλευσης της γενετήσιας λειτουργίας.

Βεβαίως, αυτοί ακολουθούν πιστά τον πλαστό διαχωρισμό της «νόμιμης και παράνομης πορνείας», που βρίσκεται στα κιτάπια και στις αποφάσεις της ΕΕ. Βαδίζουν στα βήματα της κυβέρνησης του «σοσιαλιστή» Σημίτη, που το 1999 νομιμοποίησε την πορνεία, την καθιέρωσε στη λίστα του επαγγελματικού προσανατολισμού ως εναλλακτική πρόταση στην ανεργία που πλήττει, με τέτοια βαρβαρότητα, τους νέους και κυρίως τις νέες γυναίκες καθιστώντας το κράτος τον «Μεγάλο Προαγωγό».

Είναι αυτοί οι ίδιοι που σήκωσαν το χεράκι τους ψηφίζοντας «ΝΑΙ» στην ψήφιση του 3ου μνημονίου, στο νέο αντιασφαλιστικό έκτρωμα, στη φοροαφαίμαξη των λαϊκών νοικοκυριών. Αυτοί που έβαλαν την υπογραφή τους γνωρίζοντας ότι καταργούνται δικαιώματα των γυναικών που αφορούν στην εργασία, στην Κοινωνική Ασφάλιση, που περιλαμβάνει τη σύνταξη, την προστασία της μητρότητας και ότι αυτά, μπορούν να αποτελέσουν πραγματικό φραγμό στις κοινωνικές και οικονομικές αιτίες για την εξάπλωση της πορνείας.

Η κυρίαρχη τάξη για την ολοένα μεγαλύτερη εκμετάλλευση της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, ειδικά σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, χρειάζεται την αποτελεσματική αλλοτρίωση της κοινωνικής συνείδησης, την αποχαύνωση της νέας βάρδιας της, με στόχο την απομάκρυνσή της από τον οργανωμένο αγώνα για την ανατροπή αυτής της βαρβαρότητας, αυτής της δεσπόζουσας σαπίλας.

Οι νέοι και οι νέες της εργατικής λαϊκής οικογένειας αυτής της χώρας έχουν το χρέος και τη δύναμη να πουν «όχι σε κάθε μορφής πορνεία». Να δυναμώσουν την Κοινωνική Συμμαχία που ανοίγει το δρόμο για μια κοινωνία απαλλαγμένη από την εξουσία των μονοπωλίων, από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Για μια κοινωνία όπου όταν οι εργαζόμενοι θα διαφεντεύουν τον πλούτο που παράγουν, τότε οι νέοι και οι νέες θα απελευθερωθούν από τα δεινά που τους φορτώνει η εκμετάλλευση, δεν θα γνωρίζουν τι θα πει ανεργία, φτώχεια, πορνεία. Θα ζουν μια ζωή γεμάτη αξιοπρέπεια και δημιουργία. 

Κάλι Καρά