Και με κόφτη 200 πιάνουμε

Λοιπόν, κόφτης το ΚΚΕ δεν το πιάνει! Οχι τώρα. Ανέκαθεν. Ούτε όταν οι κομμουνιστές αρνούνταν τη βιωματική ανάγνωση του μενού στη Μακρόνησο, στη Γυάρο, στον Αη Στράτη. Οπότε οι αρεσκόμενοι στις αναθεωρήσεις, ικανοί να δεσμεύονται για 99 χρόνια, έχοντας παλέψει ατελείωτες δραματικές ώρες για να γλιτώσουν αυτόν τον ένα ρημάδι χρόνο που θα χτύπαγε άσχημα σαν κατοστάρικο, ένας αιώνας δηλαδή εξυπηρέτησης των αναγκών του κεφαλαίου, ας αναθεωρήσουν και την άποψή τους για την αντοχή τους στο κόκκινο. Το ΚΚΕ ήδη προετοιμάζεται, γιορτάζοντας τα πρώτα 100, να πάει για το δεύτερο κατοστάρι. Η απάντηση στα μνημόνια διαρκείας, τον καιρό της ευρωπαϊκής και παγκόσμιας και βεβαίως ελληνικής σφυροδρεπανοφοβίας, δεν είναι παρά οι αγώνες διαρκείας. Ασε που αυτοί οι αγώνες μπορεί, κι έχει άλλωστε αποδειχθεί στους περασμένους δύο αιώνες, να ανακόπτουν κάθε μορφής εκπλειστηριασμούς ιδεών και δικαιωμάτων, όταν μάλιστα η εργατική τάξη και οι σύμμαχοί της πάρουν στα χέρια τους την εξουσία.

Οσο τα τσακάλια του Τσακαλώτου θα περιφέρουν τα δισκάκια της επαιτείας καλοκαιριάτικα μέχρι να μεθύσουν απ' το ελληνικό καλοκαίρι οι ελεγκτές, να συνταξιοδοτηθεί ο Σόιμπλε, να καταργήσουν τη βασιλεία οι Αγγλοι, και να αυτοαπαγχονιστεί σε μια φανταστική πλατεία με ξαπλωμένους σε ανάκλινδρα τέως αγανακτισμένους, ο Καμμένος υποσχόμενος ότι θα φέρει το Αιγαίο στην αμμουδιά της Βασιλίσσης Σοφίας, τα μανίκια πρέπει να παραμείνουν σηκωμένα, η γροθιά σφιγμένη (όχι τα δόντια, λεφτά για οδοντογιατρό δεν περισσεύουν) και κυρίως τα μάτια και τ' αυτιά ανοιχτά. Γιατί το φθινόπωρο μαζί με τα συμπληρώματα οιονεί μνημονιακής διατροφής, αυτά που κάνουν τους πεινασμένους φουσκωτούς σαν τις ντουλάπες στα νυχτερινά κέντρα, έρχεται εκτός από τη «διόρθωση» των διοικήσεων των τραπεζών και η «εξάρθρωση» των συνδικάτων. Ο στόχος δε θέλει προβολέα για να φανεί. Θα κατεβούν τόμοι συνταγματικών αναλύσεων, χιλιόμετρα καινοτομικών ταινιών θα ξεδιπλωθούν, έτσι ώστε κάθε μορφής συνδικαλιστική δράση να ακυρώνεται στην πράξη αλλά, κι αν είναι δυνατόν, να πυροβολείται εν τη γενέσει της και ως πρόθεση ακόμα στο μυαλό των εργαζομένων.

Αυτός είναι ο πραγματικός στόχος στα καθ' ημάς. Το εργατικό κίνημα που μελετάει, οργανώνεται και δρα πολύ πέραν των γαλλοβελγικών ξεσπασμάτων και της λατινοαμερικάνικης αντίδρασης που υπολογισμένα θα εξωθηθούν, για το «γενικότερο καλό» και με άγρια καταστολή στην αναγκαστική υποχώρηση, ενόψει πιο προσοδοφόρων θεαμάτων, όπως το Γιούρο στη Γαλλία και οι Ολυμπιακοί Αγώνες στη Βραζιλία. Στην ανάγκη, για να φανούν ανακουφιστικά τα μέτρα της δεύτερη φορά αριστεράς, θα βάλουν το χεράκι τους και οι Τούρκοι και το ΝΑΤΟ και οι... μετεωρίτες που χτυπάνε τ' αεροπλάνα, και θα γεμίσουν οι παραλίες ξανά πρόσφυγες και τα αεροδρόμια απηυδισμένους ακυρωμένους τουρίστες. Οι εκβιασμοί του κεφαλαίου δε διστάζουν να γίνονται και δολοφονικά γκροτέσκοι.

Οι ντελάληδες της δεύτερης παρουσίας, νομοτελειακά θα κηρύξουν πτώχευση πολύ πριν τα 99. Γιατί δεν τους περνάει απ' το μυαλό ότι οι κομμουνιστές δεν έλυσαν ποτέ, ούτε στο θέατρο της ταξικής πάλης, το δράμα με από μηχανής θεό, αλλά μ' ένα λαό που και σχεδιάζει και φτιάχνει και κατέχει τις μηχανές του.

Λιάνα ΚΑΝΕΛΛΗ