50 αποχρώσεις του ψεκάσματος
Είναι αλήθεια, πως λίγες φορές έχει εμφανιστεί στην χώρα μας τόσο άξιος εκφραστής του κενού πολιτικού λόγου, γιαυτό η απώλειά του θα μας στοιχίσει. Μιας όμως και βρισκόμαστε στην δυσάρεστη θέση να πρέπει να του πούμε αυτό το αντίο, ας αναπολήσουμε το πως γνωρίσαμε και φτάσαμε να αγαπήσουμε τον Πιτσιρίκο.
Εγώ τον γνώρισα όταν το 2010, αποχωρούσε από τον ραδιοφωνικό σταθμό του ΣΚΑΙ 100,3. Πέτυχα λοιπόν στις 20/2/2010 το άρθρο του e-tetRadio που με ενημέρωνε πως ένα τέλος εποχής ερχόταν στα ερτζιανά καθώς:
“Ήδη το παγκόσμιο ραδιόφωνο τα έχει βάψει μαύρα και επικρατεί αναταραχή στα διευθυντικά γραφεία μεγάλων αμερικάνικων, ευρωπαϊκών και αφρικανικών ραδιοσταθμών. Ο Pitsirikos δεν ανανεώνει το συμβόλαιό του με τον ΣΚΑΪ 100,3 και, όσο και να το κάνεις, αυτό, αποτελεί πλήγμα για τα ερτζιανά. Μία μαχαιριά στο μέλλον του ραδιοφώνου, ως μέσο!”
Θορυβήθηκα για το μέλλον του ραδιοφώνου και έσπευσα να ακούσω τις παλιότερες εκπομπές του Πιτσιρίκου. Γρήγορα διαπίστωσα πως ήταν δικαιολογημένη η επόμενη φράση του άρθρου του e-tetRadio:
“Τέτοιο χιούμορ και να λείπει από τα FM; Να απουσιάζει το Δελφινάριο των ραδιοφωνικών εκπομπών από την καθημερινή μας ακρόαση; Και πως θα γελούν οι έφηβοι όταν θα κάνουν κοπάνα από το μάθημα;”
Τέλος πάντων, ο Πιτσιρίκος έφευγε από το ραδιόφωνο. ο ΣΚΑΙ ήταν από τότε αρκετά αντιπαθής σαν ενημερωτικός όμιλος. Οι τότε επίδοξοι Συριζαίοι, έβρισκαν τον εκφραστή της πολιτικής σκέψης τους, σε έναν πλέον ανεξάρτητο δημοσιογράφο.
Σε διάφορες φάσεις της σταδιοδρομίας του, ο μεγάλος αυτός διανοητής, τράβηξε την προσοχή μου σαν ενοχλητική μύγα σε αυγουστιάτικη νύχτα. Ας δούμε μερικά παραδείγματα που μου έρχονται στο μυαλό.
Όταν είχε γίνει ο δολοφονικός εμπρησμός της Μαρφίν, έσπευσε να βάλει τα πράγματα στην θέση του μέσω τουίτερ:
Ενώ για το πολύνεκρο τρομοκρατικό χτύπημα στην Βοστόνη, μια πόλη δηλαδή της χώρας στην οποία επέλεξε να μεταναστεύσει γιατί “στις Ηνωμένες Πολιτείες οι άνθρωποι είναι κάπως πιο ελεύθεροι και δεν σκέφτονται σαν θείτσες, νεοναζί, αδώνηδες και διαφοροι άλλοι τέτοιοι που έχουν καταδικάσει την ελληνική κοινωνία στην αιώνια ηλιθιότητα.”Μας τιτίβισε:
Πέρα όμως από τον σχολιασμό της καθημερινότητας, το πολιτικό ζώο(ν) που ακούει στο ψευδώνυμο Πιτσιρίκος, έχει εκφράσει και πιο αφηρημένες πολιτικές απόψεις, προϊόντα πάντα ώριμης αριστερίστικης σκέψης.
Παραβολές όπως:
Επειδή είναι πολύ της μόδας σήμερα όταν διαφωνείς με «τον μονόδρομο των Μνημονίων» να σε λένε ιδεοληπτικό -ενώ πριν σε έλεγαν «λαϊκιστή» και «γραφικό-, θυμήθηκα μια ιστορία. Περπατούσα στον δρόμο με έναν φίλο μου και επειδή επέμενα πολύ για κάποιο θέμα με είπε «ιδεοληπτικό». Μετά από λίγο, περάσαμε έξω από μια εκκλησία και έκανε τον σταυρό του. Του λέω «πώς με είπες πριν;». Δεν με ξαναείπε ποτέ ιδεοληπτικό.
Στις 21/2/2015 μας έλεγε ότι:
Σε γενικές γραμμές δεν τα πήγαμε άσχημα στην διαπραγμάτευση.
Αν σκεφτείς πως αυτή ήταν η πρώτη φορά που ουσιαστικά διαπραγματευτήκαμε -μετά την χρεοκοπία της χώρας- το αποτέλεσμα δεν ήταν κακό.
Δείχνοντας κάποια δείγματα πολιτικής αφέλειας, ή στήριξης στην κυβέρνηση Σύριζα-ΑΝΕΞΕΛ.
Το ότι μάλλον μιλάμε για στήριξη, γίνεται πιο σαφές από το άρθρο του, των 9/2/2015 όπου καταλήγει:
Γιατί οι Έλληνες πίστεψαν πως ένα φρικαλέο σύστημα ξεπουλημένων πολιτικών, νταβατζήδων μαφιόζων ολιγαρχών και σφουγγοκωλάριων θα τους έβγαζε από την ασφυκτική κατάσταση στην οποία αυτό το ίδιο σύστημα τους οδήγησε;
Δεν ακούω πειστικές απαντήσεις. Ακούω μόνο βλακώδεις δικαιολογίες.
Θέλατε Σαμαράδες και Βενιζέλους. Θέλατε τζάκια και γελοία υποκείμενα.
Τώρα, που η χώρα βρέθηκε ένα βήμα πριν από την διάλυση, προέκυψε Αλέξης Τσίπρας.
Κανονίστε να τον κάνετε σαν τα μούτρα σας.
Όπου καταλογίζει στους Έλληνες όποια μελλοντική ομοιότητα του Τσίπρα με Σαμαρά και Βενιζέλο.
Οστόσο για την κυβέρνηση Σύριζα-ΑΝΕΞΕΛ θα έλεγε αργότερα (στις 25/4/2016):
Σήμερα, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ -δηλαδή η ομάδα Τσίπρα και πολλοί αδίστακτοι πρώην πασόκοι- προσπαθούν να πείσουν ότι τα έκαναν όλα καλά και πως είναι τίμιοι.
Δεν κάνατε τίποτα καλά και είστε άτιμοι.
Κάνατε ό,τι έκανε και η Δεξιά. Δεν κάνατε τίποτα που δεν θα έκανε η Δεξιά και θα χρειαζόταν η Αριστερά για να το κάνει.
Μόνο που η Δεξιά δεν προσποιήθηκε πως είναι κάτι διαφορετικό για να κάνει τις απάτες και τις ατιμίες της.
Ο Αλέξης Τσίπρας και η παρέα του αποδείχτηκαν καιροσκόποι και τυχοδιώκτες.
Άρα αγαπητέ αναγνώστη, εσύ και εγώ κάναμε τον Αλέξη σαν τα μούτρα μας και απογοητεύσαμε για άλλη μια φορά τον Πιτσιρίκο. Ίσως έτσι εξωθώντας τον στην πολιτική προσφυγιά.
Η μασκότ του ελληνικού απολιτικισμού (με εθνικιστικές αποχρώσεις), πέρα από τον Σύριζα, ασχολήθηκε και με τις άλλες δυνάμεις του αριστερού χώρου. Οι απόψεις του σε σχέση με αυτές, έχουν υπάρξει λίγο-πολύ πιο σταθερές. Κυρίως γιατί ήταν πάντα αρνητικές.
Για το ΚΚΕ εξέφρασε τις απόψεις του σε όλο τους το μεγαλείο με αυτή την ανάρτηση, μετά την οποία ανακηρύχτηκε σε επίτιμος Τζίμης Πανούσης της μπλογκόσφαιρας.
Για τους αναρχικούς, όταν δεν τους αποκαλεί αναρχοφασίστες, τους κατηγορεί ότι παραβιάζουν τον Χάρτη Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και ότι:
Τα τελευταία χρόνια, υπάρχει μια έντονη κινητικότητα στην εξωκοινοβουλευτική Αριστερά.
Αυτή η κινητικότητα εκφράζεται, κυρίως, με συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις. Πολύ καλά ως εδώ.
Αυτό που δεν βλέπω από τον συγκεκριμένο χώρο είναι κείμενα. Αυτό που δεν βλέπω είναι απόψεις.
Δεν βλέπω κείμενα που να απευθύνονται στην κοινωνία. Δεν βλέπω κείμενα που να συγκινούν την κοινωνία.
Οι «αριστεροί» γράφουν μόνο για την παρεούλα τους. Άλλωστε, αυτοί κατέχουν την απόλυτη αλήθεια.
Και αυτοί δεν κάνουν ποτέ λάθος.
Και έκλεισε αυτό το παραλήρημα του με την προτροπή:
Αν διαφωνείς με τον Νίκο Μαραντζίδη ή όποιον άλλον, γράψε τα επιχειρήματά σου. Ή αδιαφόρησε.
Αν πάλι θέλεις να τον δείρεις, πήγαινε μόνος σου. Χωρίς παρέα.
Αν πας μόνος σου να τον δείρεις, δεν σημαίνει πως είσαι αριστερός αλλά τουλάχιστον δεν είσαι κότα.
Όπου μας εξηγεί ότι η ατομική βία, είναι καλύτερη όταν εξασκείται επί ίσοις όροις. Αντρίκια.
Εντάξει μπορεί να κακοκάρδισε λίγο εμάς τους αριστεροπερίεργους, αλλά τουλάχιστον έχει δώσει αγωνιστικό παρόν στους ‘αγανακτισμένους’, και μας είχε ενημερώσει τότε ότι:
Γράφω τις απόψεις μου –όσο αντέχω- και θα το παλέψω όσο μπορώ. Αν ηττηθούμε, θα παραδεχτώ την ήττα, θα σκύψω το κεφάλι και θα πάρω κι εγώ τον δρόμο της απόλυτης ιδιωτείας – τον βάδισαν και άνθρωποι πολύ καλύτεροι από εμένα.
Από ότι φαίνεται μάλλον ηττήθηκε, γιατί το 2016 μας είπε:
«Να μαζευτούμε, να φωνάξουμε πως φτάνει, ή αυτοί ή εμείς» και τέτοια.
Λυπάμαι αλλά αυτά τα θεωρώ γραφικά πια.
Όποιος ήθελε πραγματικά να αντιδράσει στην υποδούλωση της Ελλάδας και στην πλήρη κατάλυση της δημοκρατίας, ήταν στο Σύνταγμα τον περασμένο Ιούλιο, αμέσως μετά την μετατροπή του ΟΧΙ του δημοψηφίσματος σε ΝΑΙ.
Ήμουν στο Σύνταγμα τον περασμένο Ιούλιο -ήταν η τελευταία φορά που πήγα σε διαδήλωση- και διαπίστωσα με τα μάτια μου πως δεν ήταν και πάρα πολλοί αυτοί που είχαν την διάθεση να υπερασπιστούν τη χώρα και την δημοκρατία.
Τον απογοητεύσαμε και όσοι δεν φάγαμε αντιληφθήκαμε την κοροϊδία ουσία του δημοψηφίσματος, ώστε να αισθανθούμε επαρκώς προδομένοι όπως και αυτός. Οπότε κρέμασε τα επαναστατικά του γάντια και επέλεξε τον δρόμο της ιδιωτείας.
Θα πρέπει από εδώ και ύστερα, να πορευτούμε στη ζωή μας χωρίς τις ποντικομαχίες του Πιτσιρίκου με τους Αδώνιδες και τους Μουρούτηδες.
Θα πρέπει να ανατρέχουμε στον Στόχο για να διαβάζουμε για όλους τους λόγους που θα ήταν καλό να επικρατήσει η ακροδεξιά Μαρίν Λεπέν στην Γαλλία. Ή ακόμα καλύτερα γιατί θα μας έκανε καλό να μας κυβερνήσει η Χρυσή Αυγή.
Ίσως να υπάρχουν ακόμα μερικοί εκεί έξω που θα τους λείψει ο Πιτσιρίκος. Εγώ θα τους πω να μην στενοχωριούνται. Η αστική τάξη θα βρει ξανά επάξιο εκφραστή των συμφερόντων της στον απολιτικό/οπορτουνιστικό λόγο.
Οι υπόλοιποι μπορεί να αισθανόμαστε διαφορετικά για την απώλεια αυτού του μεγάλου διανοούμενου
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου