Κόντρα στα ιμπεριαλιστικά σχέδια

Η διήμερη Σύνοδος των υπουργών Εξωτερικών των κρατών - μελών του ΝΑΤΟ, που ολοκληρώθηκε χτες στις Βρυξέλλες, ήταν αποκαλυπτική για μια σειρά ζητημάτων, όπως ο πραγματικός χαρακτήρας της ανάπτυξης της ΝΑΤΟικής αρμάδας SNMG2 στο Αιγαίο, το πώς η τέτοια δύναμη διασυνδέεται με την ανάπτυξη πρόσθετων ΝΑΤΟικών δυνάμεων σε όλο τον άξονα Μαύρη Θάλασσα - Αιγαίο - Ανατολική Μεσόγειος, που διασχίζουν ρωσικά πολεμικά πλέοντας προς τη Συρία. Πώς, επίσης, διασυνδέεται με την εξελισσόμενη, και ενισχυόμενη παραπέρα, ναυτική επιχείρηση «θαλάσσιας ασφάλειας» της ΕΕ στην Κεντρική Μεσόγειο, στα παράλια της Βόρειας Αφρικής, όπου διακυβεύονται σημαντικά συμφέροντα των ευρωενωσιακών μονοπωλίων. Ολα στο πλαίσιο κλιμακούμενων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών με άλλα κέντρα για τον έλεγχο πλουτοπαραγωγικών πηγών και διαύλων.

Ο ίδιος ο γγ του ΝΑΤΟ, Γ. Στόλτενμπεργκ, όπως και η ύπατη εκπρόσωπος της ΕΕ για θέματα Εξωτερικών και Ασφάλειας, Φ. Μογκερίνι, παρουσίασαν ως υπόδειγμα συνεργασίας μεταξύ ΝΑΤΟ και ΕΕ την επιχείρηση στο Αιγαίο, βάζοντας θέμα η τέτοια ...εμπειρία να μεταφερθεί ως βάση συνεργασίας και στην κεντρική Μεσόγειο. Ο δε ΝΑΤΟικός έκανε σαφές ότι η λυκοσυμμαχία που προΐσταται αναζητά και νέους τρόπους ανάπτυξης της δράσης τους στη Μαύρη Θάλασσα, ενάντια στη «ρωσική προκλητικότητα και επιθετικότητα». Ζώνη όπου αναπτύχθηκαν ήδη δύο φρεγάτες της SNMG2, της δύναμης δηλαδή που τάχα ήρθε στο Αιγαίο για το Προσφυγικό, αποδεικνύοντας στην πράξη το πώς τα ιμπεριαλιστικά κέντρα αξιοποιούν τέτοια θέματα, τη διαχείριση των προσφυγικών ροών ή την αντιμετώπιση των ισλαμιστών, για να προωθήσουν τους βρωμερούς τους σκοπούς.

Οι τέτοιοι σχεδιασμοί τους προωθούνται τάχιστα και οι τελευταίες λεπτομέρειές τους καθορίζονται στα επόμενα διαβούλιά τους. Π.χ. στη Σύνοδο των υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ, μεθαύριο Δευτέρα, και στη Σύνοδο των υπουργών Αμυνας των κρατών - μελών του ΝΑΤΟ στις αρχές Ιούνη, ώστε να καταλήξουν σε οριστικές αποφάσεις στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στα τέλη Ιούνη στις Βρυξέλλες και στην αντίστοιχη του ΝΑΤΟ, αρχές Ιούλη, στη Βαρσοβία.

Διαβούλια, όπου η ελληνική κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει βασικό ρόλο ως προς το σχεδιασμό και την υλοποίηση, λειτουργώντας πάντα με άξονα τη γεωστρατηγική αναβάθμιση των ντόπιων επιχειρηματικών ομίλων προκειμένου να διεκδικήσουν μεγαλύτερο κομμάτι στην κατοπινή μοιρασιά της λείας. Εξ ου και περιχαρής έδωσε διπλωματική άδεια στα πλοία της SNMG2 να αναπτυχθούν όπου θέλουν στο Αιγαίο, τους παραχώρησε για ανεφοδιασμό κάθε λιμάνι του Αιγαίου, παραχωρεί μέσα, πλοία και υποβρύχια, για τις αποστολές που «τρέχουν» ήδη ΝΑΤΟ και ΕΕ στην Ανατολική και την Κεντρική Μεσόγειο.

Ωφελεί τίποτε από αυτά το λαό, που βρίσκεται όλο και βαθύτερα μπλεγμένος σε επικίνδυνες ενδοϊμπεριαλιστικές κόντρες και ανταγωνισμούς; Τίποτε απολύτως. Ακριβώς το αντίθετο, μάλιστα. Η έλευση στο Αιγαίο της ΝΑΤΟικής αρμάδας έδωσε την ευκαιρία στην Αγκυρα να βάλει στο τραπέζι σχεδιασμού των ΝΑΤΟικών πλόων το σύνολο των αμφισβητήσεών της στο Αιγαίο: Από το εύρος του ελληνικού εναέριου χώρου και την κυριαρχία πάνω σε μια σειρά νησιών και νησίδων, έως τη διχοτόμησή του με βάση τον 25ο μεσημβρινό, με αφορμή τις ζώνες έρευνας και διάσωσης.

Και ας λέει ό,τι θέλει η κυβέρνηση πως τάχα πλέον οι ΝΑΤΟικοί «έχουν ιδία αντίληψη της τουρκικής προκλητικότητας» και ότι «αυτό βοηθά να γίνουν καλύτερα αντιληπτές οι ελληνικές θέσεις». Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει κάποια ουσιαστική αντίδραση του ΝΑΤΟ. Και πώς αλλιώς, εφόσον οι ΝΑΤΟικές δυνάμεις κινούνται με βάση γνωστές διαταγές της λυκοσυμμαχίας, όπως η «Aegean Policy Guidance» (του 2006) ή το «Luns ruling» (του 1984), που αφορούν στο Αιγαίο και επιβάλλουν «ίσες αποστάσεις» της λυκοσυμμαχίας, μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, όποτε προκύπτει κάποιο ζήτημα στο Αιγαίο. Ο ίδιος ο Στόλτενμπεργκ δήλωνε πρόσφατα ότι «υπάρχουν ευαίσθητα ζητήματα στο Αιγαίο Πέλαγος. Γι' αυτόν το λόγο είχαμε δηλώσει με μεγάλη προσοχή, όταν αποφασίσαμε να συμμετάσχουμε, ότι το ΝΑΤΟ θα έχει ευαισθησία σε οποιαδήποτε εθνική θέση, απόφαση που αποτελεί και τη βάση της δράσης μας εξαρχής». Οπερ σημαίνει «ευαισθησία» και σε «οποιαδήποτε εθνική θέση» προβάλλει η Αγκυρα, για να... μακιγιάρει τις αξιώσεις της.

Μ' αυτά και μ' άλλα γίνεται σαφές ότι ο λαός αν δε θέλει να πληρώσει, ακριβά, ακόμα και με το αίμα του, τους σχεδιασμούς και ανταγωνισμούς όπου τον μπλέκουν η εγχώρια αστική τάξη και οι κυβερνήσεις της, οι «εταίροι» τους στο εξωτερικό, πρέπει να βαδίσει το δικό του, καταδικό του, ξεχωριστό δρόμο. Να δυναμώσει την οργανωμένη πάλη του ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τις αιτίες του, ενάντια στην εξουσία του κεφαλαίου, στις διακρατικές ενώσεις του και τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες.

Θ.Μπ.