Μακρύς και απαιτητικός αγώνας

Αν κάτι επιβεβαίωσαν οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών, είναι ότι η κυβέρνηση δεν διστάζει μπροστά σε τίποτα, προκειμένου να φέρει σε πέρας την αποστολή που της ανέθεσε το κεφάλαιο. Να συντρίψει δηλαδή ό,τι απέμεινε όρθιο από τις εφορμήσεις που έκαναν οι προηγούμενες κυβερνήσεις στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα.

Η αποκάλυψη της μεθόδευσης να έρθει το αντιασφαλιστικό - φορολογικό νομοσχέδιο για συζήτηση και ψήφιση στην Ολομέλεια της Βουλής μέσα στο Σαββατοκύριακο, φανερώνει την ανησυχία που έχει η κυβέρνηση για τις λαϊκές αντιδράσεις στην πολιτική της.

Η 48ωρη γενική απεργία που αποφασίστηκε και αναγγέλθηκε από τα συνδικάτα, ως κλιμάκωση του απεργιακού αγώνα μετά τις 4 Φλεβάρη, φαίνεται πως απασχόλησε σοβαρά τα επιτελεία κυβέρνησης και εργοδοσίας, ενεργοποίησε τους πιο δόλιους σχεδιασμούς, για να ελιχθούν απέναντι στις αγωνιστικές διαθέσεις των εργαζομένων.

Η κυβέρνηση, παρ' όλα τα μέσα που αξιοποίησε (ψεύτικες υποσχέσεις, αποπροσανατολισμό κ.λπ.), δεν μπόρεσε να πείσει ότι η αντεργατική αναδιάρθρωση είναι «δίκαιη» και «αναγκαία», να συστρατεύσει τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα στην υπεράσπιση των αντιδραστικών αλλαγών που φέρνει.

Από την πρώτη μέρα που παρουσίασε το αντιασφαλιστικό της σχέδιο μέχρι να το φέρει για ψήφιση στη Βουλή, δεν μπόρεσε να τραβήξει στο στρατόπεδο των υπερασπιστών της πολιτικής της κανένα σωματείο, καμιά κατηγορία εργαζομένων από αυτές που θίγονται, παρά το γεγονός ότι χρησιμοποίησε απέναντί τους όλα τα μέσα: Υποσχέσεις για εξαιρέσεις και σταδιακή εφαρμογή των μέτρων, «επιταγές» χωρίς αντίκρυσμα, ακόμα και απειλές, με τη συνδρομή της εργοδοσίας.

Καθ' υπαγόρευση του κεφαλαίου

Ενα δεύτερο στοιχείο που προκύπτει, είναι ότι η αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση που προωθεί η κυβέρνηση, είναι μια καθ' όλα δική της επιλογή και δέσμευση απέναντι στο κεφάλαιο, όσο κι αν η εφαρμογή της πηγάζει από το σχεδιασμό του τρίτου μνημονίου, που συνυπέγραψε με τα άλλα αστικά κόμματα της αντιπολίτευσης.

Ο πρωθυπουργός υπερασπίστηκε πολλές φορές το τελευταίο εξάμηνο αυτή τη μεταρρύθμιση ως «αναγκαία» για τη βιωσιμότητα του συστήματος, κρίνοντας βέβαια τα οικονομικά της Κοινωνικής Ασφάλισης από τη σκοπιά των συμφερόντων και των απαιτήσεων του κεφαλαίου.

Επομένως, κανείς δεν δικαιούται σήμερα να λέει ότι η κυβέρνηση ήθελε αλλά δεν μπόρεσε να φέρει ένα πιο «ήπιο» τάχα Ασφαλιστικό, όπως προσποιείται μέχρι την τελευταία ώρα ο υπουργός Εργασίας. Ούτε, βέβαια, πιάνουν τόπο οι γαλιφιές ότι στη διαπραγμάτευση δόθηκε μάχη για να υπερισχύσουν οι θέσεις της κυβέρνησης έναντι των «θεσμών».

Το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης που έκανε η κυβέρνηση ήταν η «βασική» σύνταξη που προέβλεπε ο νόμος της προηγούμενης κυβέρνησης, να ονομαστεί «εθνική» και να παραμείνει στα ίδια άθλια επίπεδα.

Επίσης, οι περικοπές στις επικουρικές συντάξεις να είναι ίδιες ή και μεγαλύτερες από αυτές που προέβλεπε η «ρήτρα μηδενικού ελλείμματος», χωρίς αυτή να εφαρμόζεται ως τέτοια. Να μειώνεται κι άλλο η συμμετοχή του κράτους στη χρηματοδότηση του συστήματος, για να ανακάμψουν τα δημοσιονομικά του και μαζί οι απαλλαγές και τα προνόμια στο κεφάλαιο.

Λάφυρο στο Γιούρογκρουπ

Για όλα αυτά είναι αποκαλυπτικά τα όσα είπε ο πρόεδρος της Βουλής, ενημερώνοντας την Πέμπτη τους κοινοβουλευτικούς συντάκτες για τους λόγους που αποφασίστηκε το Ασφαλιστικό να συζητηθεί εσπευσμένα το Σαββατοκύριακο και να ψηφιστεί σήμερα, Κυριακή, στην Ολομέλεια.

Οπως είπε, «το παρόν νομοσχέδιο αποτελεί την πρόταση της κυβέρνησης για το Ασφαλιστικό και το Φορολογικό μέσα στις παρούσες συνθήκες. Δεν αποτελεί προαπαιτούμενο για τη Δευτέρα (σ.σ. Γιούρογκρουπ) ή για τη διαπραγμάτευση. Είναι μέρος της συμφωνίας και ως εκ τούτου η κυβέρνηση θεωρεί ότι ενισχύει τη θέση των εκπροσώπων μας στη συζήτηση του Γιούρογκρουπ της Δευτέρας, αν είναι ψηφισμένη αυτή η μεταρρύθμιση».

Με άλλα λόγια, η αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση είναι το εχέγγυο ότι η κυβέρνηση μπορεί να προωθεί και να ψηφίζει μέτρα άκρως αντιλαϊκά, παρά τις αντιδράσεις που αυτά προκαλούν από τους εργαζόμενους και το λαό.

Ετσι, η κυβέρνηση θα πάει τη Δευτέρα στο Γιούρογκρουπ με λάφυρο τον ενταφιασμό της Κοινωνικής Ασφάλισης και απόδειξη της αποφασιστικότητάς της να προωθήσει όλο το πακέτο των μέτρων που υπηρετούν την ανάκαμψη της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου.

Στην πραγματικότητα, ο πρόεδρος της Βουλής είπε ότι όπως τσακίσαμε τα ασφαλιστικά δικαιώματα και πήραμε και το τελευταίο ευρώ από την τσέπη των εργαζόμενων, έτσι μπορούμε και θέλουμε να περάσουμε και όλα τα άλλα μέτρα, είτε αυτά περιέχονται στο πακέτο των 5,4 δισ. ευρώ, είτε στο πακέτο - κάβα των 3,6 δισ. ευρώ. Απόδειξη γι' αυτό θα αποτελέσει - σύμφωνα με την κυβέρνηση - η ψήφιση του αντιασφαλιστικού και φοροληστρικού νομοσχεδίου.

Ο πήχης μπαίνει πιο ψηλά

Η κυβέρνηση θέλησε να πιάσει τους εργαζόμενους στον ύπνο, αλλά λογάριαζε χωρίς τον ξενοδόχο. Από την πρώτη ώρα που αποκαλύφθηκε η άθλια μεθόδευσή της, τα ταξικά σωματεία σήμαναν συναγερμό.

Αλλωστε, τίποτα δεν ξεκίνησε από το μηδέν. Ολο το προηγούμενο διάστημα, συνδικάτα, Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα έδωσαν μάχη για την κλιμάκωση του αγώνα και τη 48ωρη απεργία, με κεντρικές και κλαδικές παρεμβάσεις.

Αποτέλεσμα αυτής της δράσης που προηγήθηκε, των κοινών αγώνων με τους αυτοαπασχολούμενους και τη μικρομεσαία αγροτιά, της επίμονης δουλειάς και της συσπείρωσης γύρω από το σύνθημα «πάρτε πίσω το νόμο - λαιμητόμο», ήταν το γεγονός ότι η κυβέρνηση καθυστέρησε για μήνες να φέρει μια μεταρρύθμιση, η οποία προβλεπόταν να τεθεί σε ισχύ από τις αρχές του χρόνου.

Τώρα, μετά τη 48ωρη γενική απεργία χτες και προχτές, ο πήχης μπαίνει ψηλότερα, ανεξάρτητα από το αν η κυβέρνηση θα καταφέρει σήμερα να ψηφίσει το νομοσχέδιο στη Βουλή.

Δεν είναι μόνο τα μέτρα που σχεδιάζει να φέρει το αμέσως επόμενο διάστημα για τα Εργασιακά, τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, το συνδικαλιστικό νόμο και άλλα. Ούτε μόνο τα μέτρα - κάβα, τα οποία, ακόμα κι αν δεν εφαρμοστούν με τη μία και πριν το τέλος του προγράμματος, περιέχουν ανατροπές που αργά ή γρήγορα θα πάρουν τη σειρά τους.

Πάνω απ' όλα είναι η δίψα αυτής της κυβέρνησης να κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για να υπηρετήσει με την πολιτική της την ανάκαμψη του κεφαλαίου. Σ' αυτόν το στρατηγικό στόχο ανταγωνίζεται τα άλλα αστικά κόμματα και κυρίως τη ΝΔ, για να διατηρήσει την πρωτιά στην εμπιστοσύνη που της δείχνει το κεφάλαιο να διαχειρίζεται τις υποθέσεις του.

Δημιουργούνται νέες προϋποθέσεις

Επομένως, ο αγώνας που έχουμε μπροστά μας είναι μακρύς και απαιτητικός. Ούτε ξεκινάει, ούτε βέβαια τελειώνει με τις σημερινές Πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις, που κορυφώνουν τον τριήμερο απεργιακό αγώνα ενάντια στο νόμο - λαιμητόμο για το Ασφαλιστικό και το Φορολογικό.

Η στάση της κυβέρνησης και της εργοδοσίας απέναντι σ' αυτόν τον πολύμηνο αγώνα προσφέρει πλούσια πείρα στο κίνημα και ταυτόχρονα προσφέρεται για συμπεράσματα. Ρήγμα στον αρνητικό συσχετισμό δύναμης μπορεί να επιφέρει μόνο η πάλη των εργαζομένων και η λαϊκή συμμαχία που θα κατευθύνεται ενάντια στην καρδιά του αντιπάλου, θα αμφισβητεί το καπιταλιστικό κέρδος, τα κόμματα και την πολιτική που το υπηρετούν.

Γι' αυτό χρειάζεται το επόμενο διάστημα να γίνουν καινούρια βήματα, με ευθύνη περισσότερων συνδικάτων, συνδικαλιστών και εργαζομένων, στην ανασύνταξη του κινήματος, το δυνάμωμα των σωματείων με νέες δυνάμεις, την ισχυροποίηση του ταξικού πόλου. Ο αγώνας ενάντια στο νόμο - λαιμητόμο για το Ασφαλιστικό δημιούργησε καινούριες προϋποθέσεις, που αν αξιοποιηθούν, μπορούν το επόμενο διάστημα να φέρουν ορατά και μετρήσιμα αποτελέσματα.

″Ρ″