Οταν πανηγυρίζει το κεφάλαιο, οι εργαζόμενοι μπαίνουν σε θέσεις μάχης!

Οσο πιο δυνατά σφυροκοπάνε τα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα τα «κανόνια» της αντιλαϊκής επίθεσης κυβέρνησης - ΕΕ και κεφαλαίου, τόσο πιο δυνατά βροντούν και τα «τετζερέδια» της προκλητικής κυβερνητικής προπαγάνδας. Προπαγανδιστική φασαρία με στόχο όχι μόνο να κάνουν το μαύρο άσπρο και να κρύψουν την ουσία των βάρβαρων αντιλαϊκών μέτρων που προχωράει με καταιγιστικούς ρυθμούς η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, αλλά και να στοιχίσουν το λαό πίσω από τους στόχους του κεφαλαίου για τους οποίους πασχίζουν. Με τα μάτια στραμμένα στους νέους γύρους της αντιλαϊκής επίθεσης διαρκείας, που σε αντίθεση με τα χιλιοειπωμένα παραμύθια περί «κάβων», «ξέφωτων» και άλλα τέτοια, αποδεικνύεται ότι είναι χωρίς τέλος.

Κι εκείνοι αποφασισμένοι και αδίστακτοι να φτάσουν «μέχρι τέλους» την αποστολή για την οποία επιλέχτηκαν από το κεφάλαιο, αυτήν της ανάκαμψης της καπιταλιστικής κερδοφορίας με κάθε μέσο. Αξιοι συνεχιστές των προηγούμενων αντιλαϊκών κυβερνήσεων και ό,τι πιο αντιδραστικού έζησε αυτός ο τόπος. Γι' αυτό και τα συχαρίκια από τους καπιταλιστές εντός και εκτός, από τους «εταίρους» και δανειστές, γι' αυτό και οι «λευκοί καπνοί» από το Eurogroup, γι' αυτό και ο ανυπόκριτος θαυμασμός των αστικών ΜΜΕ για μια κυβέρνηση αποφασισμένη να κάνει τη βρώμικη δουλειά του κεφαλαίου, «ώριμη» πλέον να αξιοποιήσει κάθε όπλο στην αντιλαϊκή φαρέτρα και πιο «ικανή» να περνάει τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα με λιγότερες εργατικές και λαϊκές αντιδράσεις, ντύνοντάς τα με το φιλολαϊκό μανδύα «ισότητας» και «δικαιοσύνης».

Επίθεση χωρίς τέλος ...

Προκλητικά ζητάνε από τους εργαζόμενους περίπου να πανηγυρίσουν μαζί τους! Αλλά για τι ακριβώς;

Για τον αντιασφαλιστικό νόμο της κυβέρνησης, πραγματικό λαιμητόμο για τα δικαιώματα εργαζομένων, αυτοαπασχολούμενων, φτωχών αγροτών και της νεολαίας; Για το νόμο που σαρώνει δικαιώματα που κατακτήθηκαν κυριολεκτικά με το αίμα της εργατικής τάξης, καταργώντας τον κοινωνικό χαρακτήρα της Ασφάλισης, νομιμοποιώντας όλες τις προηγούμενες ανατροπές, μειώνοντας κι άλλο τις ήδη πετσοκομμένες συντάξεις, διαλύοντας τις επικουρικές, τσακίζοντας τις αναπηρικές και τα κοινωνικά δικαιώματα, μειώνοντας δραστικά τους δικαιούχους του ΕΚΑΣ, αφήνοντας στο έλεος ή στα νύχια των «κορακιών» της ιδιωτικής ασφάλισης εκατομμύρια κόσμου, αφού στο νέο «μοντέλο» η Υγεία και η Ασφάλιση γίνονται ατομική υπόθεση του καθενός;

Για τη φορολεηλασία των 1,8 δισ. έμμεσων φόρων, του αφορολόγητου που μειώνεται λίγο πάνω από το βασικό μισθό, της αύξησης του ΦΠΑ, των επιπλέον 700 ευρώ κάθε χρόνο σε κάθε λαϊκό σπίτι, των 1,7 δισ. ευρώ άμεσων φόρων, επιπλέον των 20 δισ. που πληρώνουν από τους προηγούμενους γύρους της αντιλαϊκής επίθεσης και που μένουν άθικτοι;

Για το νέο αντιλαϊκό πολυνομοσχέδιο, που μάλιστα ετοιμάζεται ξανά να περάσει Σαββατοκύριακο και σαν τον κλέφτη η κυβέρνηση και που περιλαμβάνει, πέρα από τους νέους φόρους, το άνοιγμα της αγοράς των «κόκκινων» δανείων, το Ταμείο Ιδιωτικοποιήσεων και βέβαια τον «αυτόματο κόφτη», το απαύγασμα δηλαδή των μνημονίων διαρκείας και του μόνιμου εκβιασμού του λαού, για να πιάνονται με τις σάρκες του οι κάθε φορά νέοι αντιλαϊκοί στόχοι του κεφαλαίου;

Για το νέο χτύπημα στα Εργασιακά, το συνδικαλιστικό νόμο, τις ομαδικές απολύσεις και όσα άλλα παίρνουν άμεσα σειρά;

... πανηγύρια για το κεφάλαιο ...

Κι όμως, για όλα αυτά και άλλα τόσα πανηγυρίζει με θράσος η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Ως κι ότι «η ελπίδα επιστρέφει» έγραψε την Παρασκευή η κυβερνητική «Αυγή». Πράγματι, οι ελπίδες των καπιταλιστών και των επιχειρηματικών ομίλων αναπτερώνονται, όσο βέβαια αυτό είναι δυνατό στο φόντο των τεράστιων ανταγωνισμών, της επίφοβης και αναιμικής καπιταλιστικής ανάκαμψης και τα σκαμπανεβάσματα της καπιταλιστικής οικονομίας στην Ευρωζώνη και διεθνώς. Δεν θα μπορούσε να είναι κι αλλιώς, όταν η αντιλαϊκή επίθεση, που έτσι κι αλλιώς σημαίνει τσάκισμα της τιμής της εργατικής δύναμης και «λυμένα χέρια» για το κεφάλαιο, πηγαίνει χέρι - χέρι με νέα προκλητικά προνόμια και ενισχύσεις για τους καπιταλιστές, για τη θωράκιση και στήριξη της καπιταλιστικής κερδοφορίας:

Με το νέο «αναπτυξιακό νόμο», βγαλμένο από τα πιο τρελά όνειρα του κεφαλαίου. Με νέες φοροαπαλλαγές στο κεφάλαιο και σε βάθος 15ετίας, με δωρεάν κρατικές χρηματοδοτήσεις έως και το 45% της επένδυσης, επιδότηση του «μισθολογικού κόστους» έως 500.000 ευρώ για κάθε θέση εργασίας (!), επιδότηση του «επιχειρηματικού κινδύνου» - κάλυψη των ζημιών, στήριξη των δικτύων επιχειρηματικών ομίλων που σηματοδοτεί την περαιτέρω συγκέντρωση, έναν πραγματικό «παράδεισο» για την κερδοφορία του κεφαλαίου.

Με προετοιμασία για νέο γύρο μπουκώματος των μονοπωλίων με ζεστό χρήμα, μέσα από το «πακέτο Γιούνκερ», το ΕΣΠΑ, την αναπτυξιακή τράπεζα και φυσικά στο φόντο της πολυδιαφημισμένης συζήτησης για τη ρύθμιση του χρέους, ώστε να εξασφαλιστεί ζεστό χρήμα για την «εκτόξευση» της καπιταλιστικής κερδοφορίας.

Με το Ταμείο Ιδιωτικοποιήσεων να ανοίγει την όρεξη των καπιταλιστών για τα νέα φιλέτα στο τραπέζι της κερδοφορίας τους, αλλά και με το άνοιγμα νέων πεδίων κερδοφορίας σε Υγεία, Πρόνοια, Ασφάλιση κ.α.

Με τη φορολογική ασυλία των εφοπλιστών, που πληρώνουν ετήσιους φόρους - «πουρμπουάρ» όσο τα ναύλα μερικών ημερών, να συνεχίζεται και σ' αυτή να προστίθενται και αντίστοιχες προκλητικές τροπολογίες για τους βιομήχανους και τους καπιταλιστές άλλων κλάδων όπως στον Τουρισμό, όπου ο πρωθυπουργός δεσμεύτηκε ότι είναι «χρέος της πολιτείας» «η διασφάλιση περιβάλλοντος οικονομικής και κοινωνικής σταθερότητας» και «η εγγύηση της ασφάλειας» για την απίθανη κερδοφορία τους.

... και ξαναζεσταμένα παραμύθια

Αυτή είναι η «σταθερότητα» για την οποία πασχίζει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και οι υπόλοιποι επίδοξοι διαχειριστές της αντιλαϊκής πολιτικής: κόλαση για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, Γη της Επαγγελίας για τους επιχειρηματικούς ομίλους και τα μονοπώλια. Αυτή και η ανάπτυξη, των μνημονίων διαρκείας για το λαό, εντός του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης και της ΕΕ, για τον οποίο καμία αυταπάτη δεν είχε ο ΣΥΡΙΖΑ, όσο κι αν τις καλλιέργησε με τη σέσουλα στα λαϊκά στρώματα. Απάτες και αυταπάτες που αποκαλύπτονται όλο και περισσότερο στην Ελλάδα, αλλά και σε όλη την ΕΕ, εκεί όπου οι σοσιαλδημοκράτες σύμμαχοι της κυβέρνησης παίρνουν αντίστοιχα αντιλαϊκά μέτρα βγάζοντας τον κόσμο στους δρόμους. Επιβεβαιώνοντας ότι η ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας και η στρατηγική του κεφαλαίου που ενιαία προωθείται σε όλη την ΕΕ, περνάει απαραίτητα και ανεξάρτητα από αντιλαϊκό διαχειριστή πάνω από τα ερείπια των εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων.

Αυτή είναι και η ουσία της ταξικής πολιτικής τους, που δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από προπαγανδιστικά πυροτεχνήματα και ξαναζεσταμένα παραμύθια, με στόχο να στρατευτούν εργατικές και λαϊκές δυνάμεις στους στόχους του κεφαλαίου. Ούτε «για τις δύσκολες μέρες που είναι πλέον πίσω», με την αντιλαϊκή επίθεση να είναι μπροστά και να προστίθεται σε όλα τα προηγούμενα που έχουν χάσει οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα. Ούτε περί «τελευταίων μέτρων», με τον «αυτόματο κόφτη» να σηματοδοτεί την επίθεση και τα μνημόνια διαρκείας. Ούτε «για τη μάχη της καθημερινότητας» που τάχα τώρα την αρχίζει η κυβέρνηση, όταν η πολιτική της, όπως και των προηγούμενων, κάνει την καθημερινότητα κόλαση για τις λαϊκές οικογένειες. Ούτε φυσικά με την πλειοδοσία του «πτωχοκομείου» με τους άλλους επίδοξους διαχειριστές της αντιλαϊκής πολιτικής και την εξαπάτηση των τάχα «παράλληλων μέτρων μέσα στα πολύ στενά περιθώρια», το «ρεαλισμό» της υποταγής δηλαδή των λαϊκών αναγκών σε αυτές του κεφαλαίου.

Σε θέσεις μάχης!

Απέναντι στην αντιλαϊκή πολιτική που δε γνωρίζει ανάπαυλα, απέναντι στις άθλιες μεθοδεύσεις της κυβέρνησης που ψήφισε στο σκοτάδι και με το «φόβο» τους τα νέα αντιλαϊκά μέτρα, που επιστράτευσε το ψέμα, τις διαδικασίες fast track, τον αιφνιδιασμό και τους κατασταλτικούς μηχανισμούς, την τεχνητή ευφορία που δεν έπεισε κανέναν εργαζόμενο, απέναντι στη λύσσα της εργοδοσίας που επιχείρησε να βάλει κάθε λογής εμπόδια στην απεργία, οι χιλιάδες εργαζόμενοι, αυτοαπασχολούμενοι, αγρότες, νέοι που κινητοποιήθηκαν, έστειλαν την περασμένη Παρασκευή και το Σαββατοκύριακο το δικό τους δυνατό μήνυμα: Οτι δε νομιμοποιούμε την αντιλαϊκή επίθεση, ότι τα μέτρα επιστρέφονται ως απαράδεκτα. Οτι συνεχίζουμε τον αγώνα ενάντια στην αντιλαϊκή επίθεση διαρκείας για λογαριασμό του κεφαλαίου, μπαίνουμε ξανά σε θέσεις μάχης για τη συνέχεια.

Αξιοποιώντας την πολύτιμη πείρα, πραγματική παρακαταθήκη, που αφήνει και η σκληρή, σχεδόν 8μηνη αναμέτρηση με την εργοδοσία και την κυβέρνηση με αιχμή το Ασφαλιστικό. Πείρα που, μαζί με το σχεδιασμό των επόμενων βημάτων της αγωνιστικής δράσης, χρειάζεται να μπει στο επίκεντρο της συζήτησης σε κάθε χώρο δουλειάς, χωριό και γειτονιά όπου δόθηκε η μάχη. Που επιβεβαιώνει ότι η έγκαιρη προετοιμασία, ο καλός σχεδιασμός, ο προσανατολισμός της δουλειάς στην οργάνωση «απ' τα κάτω», η αντιπαράθεση με τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό που αποκάλυψαν το αγωνιστικό τριήμερο την κατάντια τους, και πρώτα απ' όλα το μέτωπο στην εργοδοσία και την πολιτική που τη στηρίζει, αποτελούν στοιχεία που δυσκολεύουν τους σχεδιασμούς του κεφαλαίου, μπορούν να βάλουν εμπόδια. Που επιβεβαιώνει ότι παρά τις μεγάλες δυσκολίες και την προσωρινή υποχώρηση του κινήματος, υπάρχουν δυνάμεις και εφεδρείες, δυνατότητες που πρέπει να αξιοποιηθούν, ώστε το εργατικό και λαϊκό κίνημα να ανασυνταχτεί και να περάσει στην αντεπίθεση.

Στην αντιλαϊκή επίθεση διαρκείας, αντιπαραθέτουμε λοιπόν τη δικιά μας μάχη διαρκείας. Δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, για το δυνάμωμα της συμμαχίας εργαζομένων, φτωχών αγροτών, αυτοαπασχολούμενων, νεολαίας. Κίνημα με συνέχεια, οργανωμένο παντού, στους χώρους δουλειάς και στο χωράφι, στις γειτονιές και στα πανεπιστήμια. Με σταθερό προσανατολισμό ενάντια σε κεφάλαιο - ΕΕ και τις κυβερνήσεις του. Σε θέσεις μάχης για την ανάκτηση των απωλειών και την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών. Σε θέσεις μάχης κόντρα στη στρατηγική του κεφαλαίου, που κόντρα στην ηττοπάθεια, τη μοιρολατρία, τη λογική του «ρεαλισμού» και της υποταγής στις ανάγκες των καπιταλιστών, θα ανοίγει το δικό του ελπιδοφόρο δρόμο της ικανοποίησης των λαϊκών αναγκών.

″Ρ″