Η ... υπέρτατη τιμωρία και η υποκρισία

Πολύς ντόρος γίνεται τελευταία γύρω από το ενδεχόμενο διαγραφής ή επιβολής άλλων κυρώσεων σε βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ από επαγγελματικές ενώσεις και επιμελητήρια (ΤΕΕ, ΔΣΑ κ.τ.λ.), επειδή ψήφισαν το νόμο - λαιμητόμο για το Ασφαλιστικό – Φορολογικό ... Και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό που η διαγραφή να παρουσιάζεται ως η ... υπέρτατη τιμωρία για κάποιον που συμμετέχει στη διαμόρφωση της αντιλαϊκής πολιτικής και με την ψήφο του σε νομοσχέδια στη Βουλή. Οπωσδήποτε, η ψήφιση του εν λόγω νόμου, όπως και του επόμενου αντιλαϊκού πολυνομοσχεδίου που έρχεται για το κλείσιμο της περιβόητης «αξιολόγησης», είναι λογικό να προκαλεί τη λαϊκή καταδίκη και κατακραυγή και βεβαίως ο κάθε βουλευτής έχει και ατομική ευθύνη για τη συμβολή του στο ξεδίπλωμα αυτής της αντιλαϊκής λαίλαπας.

Αλήθεια, τι λύνει άραγε ένα τέτοιο μέτρο εκτός από το να αποπροσανατολίζει από το κύριο, δηλαδή την ανάγκη να δυναμώσει η εργατική - λαϊκή πάλη, ώστε να γίνει ικανή να βάζει εμπόδια στην αντιλαϊκή πολιτική; Με βάση αυτήν τη λογική εξάλλου θα έπρεπε να παρθούν πειθαρχικά μέτρα και σε βάρος βουλευτών των ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, όταν αυτοί ψήφιζαν αντίστοιχα αντιασφαλιστικά και αντιλαϊκά νομοσχέδια ή ακόμα και το 3ο μνημόνιο τον περασμένο Αύγουστο, που υλοποίησή του αποτελούν τα αντίστοιχα νομοσχέδια.

Τέλος, με αφορμή αυτήν την ιστορία, βλέπουμε για άλλη μια φορά να ξεχειλίζει η υποκρισία. Όπως, για παράδειγμα, του ΣΥΡΙΖΑ, που τώρα καταγγέλλει τη στοχοποίηση βουλευτών, ενώ αυτός ως αντιπολίτευση ήταν ο πρώτος διδάξας. Ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ και τα άλλα κόμματα αξιοποίησαν και αξιοποιούν επικοινωνιακά τέτοιες μεθόδους, γιατί τους βολεύει να κατευθύνουν το βλέμμα του λαού μακριά από την ουσία ...