Θα παιρνουν τα σπιτια ... εθελοντικα οπως στο ιρλανδικο "θαυμα"

"Να παραδίδουν εθελοντικά την προσημειωμένη κατοικία τους στην τράπεζα θα καλούνται οι δανειολήπτες, ώστε να πετυχαίνουν καλύτερο διακανονισμό οφειλής ή ακόμα και διαγραφή της, εφόσον η αξία του σπιτιού υπερβαίνει την απαίτηση του χρηματοπιστωτικού ιδρύματος".

Αυτή η είδηση, που δημοσιοποιήθηκε τις προηγούμενες μέρες, δεν αποκλείεται να εφαρμοστεί από το τρίτο τρίμηνο του 2017, δηλαδή πολύ σύντομα. Και είναι από τα σενάρια που έχουν επεξεργαστεί οι όμιλοι (funds) οι οποίοι έχουν αγοράσει μεγάλο μέρος των «κόκκινων» δανείων, όπως προβλέπεται από τα μνημόνια των κυβερνήσεων ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ. Αυτά τα δάνεια αφορούν ανάμεσα σε άλλα και «κόκκινα» δάνεια εργατικών - λαϊκών νοικοκυριών που δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν.

Ετσι, αυτές οι οικογένειες που έτσι κι αλλιώς έχουν χτυπηθεί από την αντιλαϊκή πολιτική, καλούνται τώρα μόνες τους να παραδώσουν τους κόπους μιας ζωής, που μπορεί να έγιναν ένα σπίτι για να ζήσουν, στους ομίλους και τις τράπεζες. Κατά τ' άλλα, η κυβέρνηση πανηγυρίζει για την «έξοδο» στις αγορές. Μόνο που και αυτό το παράδειγμα αποκαλύπτει πόσο βαρύ είναι το φορτίο για τους εργαζόμενους αλλά και το ότι η όποια «έξοδος» αφορά τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου...

Η συγκεκριμένη εξέλιξη με τις «εθελοντικές» κατασχέσεις - που βέβαια μόνο εθελοντικές δεν είναι αφού τα λαϊκά νοικοκυριά είναι με το μαχαίρι στο λαιμό - δεν αφορά μόνο την Ελλάδα. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην Ιρλανδία, σύμφωνα με στοιχεία της Κεντρικής Τράπεζας για τους τελευταίους τρεις μήνες, πάνω από 4 σπίτια κατάσχονται κάθε μέρα!

Σύμφωνα με αυτά τα στοιχεία, το τελευταίο διάστημα, περίπου 421 ιδιοκτήτες είτε εθελοντικά είτε με τη βία έχασαν το σπίτι τους από κάποια τράπεζα ή όμιλο, εξαιτίας χρεών. Αυτό προβλέπεται από νόμο που ψηφίστηκε το 2012. Ετσι, τα τελευταία 6 χρόνια οι ιρλανδικές τράπεζες επανέκτησαν μέσω κατασχέσεων πάνω από 7.500 σπίτια και διαμερίσματα.

Και μιλάμε για μια χώρα που οι εκπρόσωποι ιμπεριαλιστικών μηχανισμών αλλά και οι αστικές κυβερνήσεις στη χώρα μας την είχαν για «βιτρίνα» και πρότυπο, κάνοντας λόγο για «ιρλανδικό θαύμα», στο οποίο πρέπει να μοιάσουμε. Μόνο που αυτά τα θαύματα αφορούν αποκλειστικά και μόνο τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Για τους λαούς είναι ένας ατέλειωτος εφιάλτης.