Ο εξοδουχος των αγορων
Είναι βέβαιο ότι ο πρωθυπουργός είναι πλέον εκτός από ταυτισμένος με τους έως χτες εχθρούς του και ορκισμένος Βορειοευρωπαίος και ορκισμένος τουρίστας. Περπατάει (;) στην Αθήνα και βλέπει όλο χαμογελαστούς ανθρώπους. Σαν τουρίστας ένα πράγμα. Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ' αγόρι μας χαρούμενο να σουλατσάρει στις αγορές με λίγα δανεικά στην τσέπη για ένα πουκάμισο του ΣΥΡΙΖΑ αδειανό και μιαν Ελένη (υπουργό Τουρισμού) ευτυχισμένη που με τρία κατοστάρικα μισθό και τριάντα ώρες τουριστική εφημερία εξυπηρετεί τριάντα εκατομμύρια τουρίστες. Για τα τριάντα θερινά αργύρια και τρία δισεκατομμύρια η χώρα αναφωνεί «τι έχει ο κόσμος και χαμογελάει πατέρα;»...
Εμείς ζούμε σε άλλο πλανήτη. Με μαγαζιά που φθίνουν ή κλείνουν απ' τα εκατομμύρια βραχιολάκια περασμένα στα χέρια τουριστών, κακοπληρωμένων δηλαδή Ευρωπαίων τε και άλλων εργαζομένων που όπως έλεγε η μάνα μου «έκαναν το σκατό τους παξιμάδι» για δέκα μέρες λιακάδα και θάλασσα έστω και με μαμ, κακά και νάνι, συμπεριλαμβανομένων όλων εντός ξενοδοχειακών μονάδων. Χαμογελαστοί πολίτες που κατ' αποκλειστικότητα γνωρίζει, βλέπει και συναντά ο Αλέξης είναι αυτοί που έμειναν στην Αθήνα και τις άλλες μεγάλες πόλεις για να παίζουν το κυνήγι του φορολογικού θησαυρού, του ΕΝΦΙΑ και του POS - μηχανακίου ως αριστερή δημιουργικότητα που καταπολεμά την αδράνεια του ελεύθερου χρόνου της ανεργίας.
Αυτός ο μειλίχιος τόνος του εξοδόχου των αγορών στην εμφανώς προσυνεννοημένη συνέντευξή του στον «Alpha», που, για λόγους σκοπιμότητας, εξαιρέθηκε για μια ώρα από το κυβερνητικό μπούλινγκ εναντίον σταθμών και δημοσιογράφων, ήταν μια καλά μελετημένη εισαγωγή στη νέα πολιτική του «mea culpa αλλά για το καλό σας» που φανερά εγκαινιάζει το Μαξίμου ενόψει Θεσσαλονίκης, χωρίς πρόγραμμα αυτήν τη φορά. Ο πρωθυπουργός εισάγει εθνική περηφάνια από το εξωτερικό. Θα μας βομβαρδίζει με τα καλά λόγια που λένε οι μεγάλες κυρίες και οι μεγάλες εφημερίδες απ' την Λαγκάρντ και την Μέρκελ έως την «Γκάρντιαν» και την «Μπιλντ» για το παιδί που έμεινε στο δωμάτιο των ενηλίκων και συνέχισε να μπουσουλάει στα τέσσερα του κουαρτέτου μαζί με τον Καμμένο, όταν άλλοι πήραν τα νι τους κι έφυγαν για να ωριμάσουν πολιτικά μακριά (;) από τον Πίτερ Παν των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Το δεύτερο σκέλος είναι η συγγραφή του έπους της Ρουβικωνιάδας. Μ' αυτήν ο τελευταίος μικρός αριστερός αυτοκράτωρ δείχνει ότι μπορεί να μετατρέψει σε ταξί τα περιπολικά της αστυνομίας και να γυρνάει τα παιδιά απ' τη ΓΑΔΑ πίσω στο «μπορντέλο» που δεν κάηκε. Μεταξύ μας, καλύτερο τρόπο για να επιτρέψει τις κασιδιαριές εντός κοινοβουλίου η κυβερνώσα αριστερά δεν μπορούσε παρά εξαντλώντας τη βαθιά της ψυχή στη μη διάβαση του ψηφοθηρικού Ρουβίκωνα.
Μειλίχια, χαμογελαστά, ύπουλα, απειλητικά και με φιλότιμο χαμένο πίσω από πανάκριβες συγγνώμες, ο κ. Τσίπρας θα πάει στη Θεσσαλονίκη με αποστειρωμένες προσδοκίες να πουλήσει το μέλλον μετά το 2021, έχοντας αξιολογήσει όλους εμάς ως μαζοχιστές γητεμένους και τον εαυτό του όπως ο ίδιος είπε ως καπάτσο, ψεύτη αλλά όχι λαμόγιο. Ως γνωστόν σ' αυτόν τον τόπο οι μάσκες δεν πέφτουν. Αλλοιώνονται. Και ουδείς τιμωρείται για τη μετατροπή των προσδοκιών σε απογοήτευση, αφού στην αστική πολιτική και Δικαιοσύνη δεν νομιμοποιείται ο απλήρωτος πλέον ούτε να κουνηθεί, ούτε ν' απεργήσει...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου