Μορφες αστικης διακυβερνησης...

Με αφορμή την σημερινή επέτειο «αποκατάστασης της δημοκρατίας» είναι χρήσιμο-χωρίς προφανώς ισοπεδωτική διάθεση- να τονίσουμε για μία ακόμη φορά ότι το κεφάλαιο και στη χώρα μας έχει δοκιμάσει πολλούς τρόπους να ασκήσει την εξουσία του μη διστάζοντας είτε να καταργήσει κάθε μορφή κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, είτε διατηρώντας την να εφαρμόσει αυταρχικά-αστυνομικά μέτρα που συνήθως συμβαίνουν σε περιόδους «καθαρόαιμη» δικτατορίας.

Η εναλλαγή μορφών αστικής διακυβέρνησης, προφανώς και δεν πρέπει να αφήνει αδιάφορο το λαό και το κίνημά του, αλλά δεν θα πρέπει να δημιουργεί και αυταπάτες σχετικά με τον πάντοτε ταξικό χαρακτήρα- υπέρ του κεφαλαίου- που έχει το αστικό κράτος.

Γι’ αυτό το κράτος, λαός και ιδιαίτερα ο αγωνιζόμενος λαός, αποτελεί «εχθρό» και από αυτή την άποψη θα πρέπει να «πατάσσεται» είτε με καρότο, είτε με μαστίγιο.

Ας δούμε τρία παραδείγματα που έχουν την ίδια ημερομηνία, απλά τα χωρίζουν αρκετά χρόνια…

24/07/1934

Δημοσιεύεται ο πεντάχρονος απολογισμός του Ιδιωνύμου: Επί κυβέρνησης Ε. Βενιζέλου (του παλιού «Εθνάρχη» και «Κεντρώου») δολοφονήθηκαν 27 εργάτες και αγρότες, συνελήφθησαν 13.050, από τους οποίους οι 2.400 καταδικάστηκαν συνολικά σε 2.054 χρόνια φυλακής και 884 χρόνια εξορίας. Στον πειθαρχικό ουλαμό Καλπακίου στάλθηκαν 120 κομμουνιστές φαντάροι. Επί κυβέρνησης Κ. Τσαλδάρη δολοφονήθηκαν 10 εργάτες και αγρότες, συνελήφθησαν 3.725, από τους οποίους οι 785 καταδικάστηκαν συνολικά σε 570 χρόνια φυλακής και 436 χρόνια εξορίας. Στο Καλπάκι στάλθηκαν 54 φαντάροι. Βασανίστηκαν επίσης 300 πολίτες, τραυματίστηκαν 305, απαγορεύτηκαν 160 συγκεντρώσεις, διαλύθηκαν βίαια άλλες 128, ενώ έγιναν και 138 επιδρομές σε γραφεία σωματείων, τυπογραφεία, κλπ.

24/7/1974

40 χρόνια, μετά ως αποτέλεσμα συμβιβασμού και παρασκηνιακών συνεννοήσεων μεταξύ χούντας και αστικών κοινοβουλευτικών δυνάμενων και κάτω από το «βάρος των αμαρτιών της» (κορυφαίο παράδειγμα η Κύπρος), η χούντα αντικαθίσταται από πολιτική κυβέρνηση (έρχεται ο Κ. Καραμανλής-νέος «Εθνάρχης» και σχηματίζεται η περίφημη «κυβέρνηση εθνικής ενότητας»). Η πολιτική που ακολουθείται τα επόμενα χρόνια -πέρα από μέτρα «εκδημοκρατισμού» (π.χ νομιμοποίηση ΚΚΕ κ.α)- παραμένει εξαιρετικά αυταρχική, εχθρική στους λαϊκούς αγώνες και εξαιρετικά «γαλαντόμα» στις απαιτήσεις του κεφαλαίου αν και από ορισμένους χαρακτηρίστηκε ως «σοσιαλμανία» η πολιτική των «κρατικοποιήσεων» που εφάρμοσε ο Κ. Καραμανλής εξυπηρετώντας φυσικά μ’ αυτό τον τρόπο τις τότε (συνολικές) ανάγκες του κεφαλαίου…

24/7/2017

Ο λαός μας συνεχίζει να βαδίζει τον δικό του «Γολγοθά». Μια σειρά κοινωνικές κατακτήσεις του (από τις αρχές του 20^ου αιώνα) έχουν παρθεί πίσω. Η ανεργία, η φτώχεια, η σύγχρονη μετανάστευση, ο πολύμορφος αυταρχισμός συνεχίζει να κυριαρχεί και στους χώρους εργασίας. Η περίφημη κοινοβουλευτική μας δημοκρατία λειτουργεί όχι πια με «Αναγκαστικούς Νόμους» αλλά με «Νομοθετικά Διατάγματα» και «πολυνομοσχέδια» χιλιάδων σελίδων που ψηφίζονται «εν μια νυκτή» από την πλειοψηφία της Βουλής.

Μην ξεχνώντας όσους βασανίστηκαν, εξορίστηκαν, φυλακίστηκαν και διώχτηκαν πολύμορφα από τη στρατιωτική δικτατορία της 21ης Απριλίου, όσους πήγαν και τότε «κόντρα στο ρεύμα», συνεχίζουμε και σήμερα τον αγώνα όχι απλά για «διεύρυνση των αστικών ελευθεριών» αλλά πρώτα και κύρια για ικανοποίηση των σύγχρονων κοινωνικών μας αναγκών , κάτι που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την πολιτική που και σήμερα ακολουθεί «η πρώτη φορά αριστερά» . Πραγματική «Ελευθερία και δημοκρατία» στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε και με το κεφάλαιο να κυριαρχεί οικονομικά και πολιτικά (μέσω των εκπροσώπων του) δεν μπορεί να υπάρξει!

Αλέκος Χατζηκώστας