Ο ΣΥΡΙΖΑ και η σοσιαλδημοκρατία

Από παλιότερη συνάντηση των

Αλ. Τσίπρα και Φρ. Ολάντ

Η «φρέσκια σοσιαλδημοκρατία» του ΣΥΡΙΖΑ καλεί την ξεφωνημένη και «μπαγιάτικη» ντόπια και ξένη σοσιαλδημοκρατία να στρίψει τάχα «αριστερά» για μια Ευρωπαϊκή Ενωση που θα επιστρέψει στις αρχικές της «αξίες» της «αλληλεγγύης», της «ισοτιμίας» και της «κοινωνικής ευαισθησίας», καθώς και για μια «δίκαιη ανάπτυξη». Η «παλιά» σοσιαλδημοκρατία ξετίναξε τους εργαζόμενους, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, με τις αντιλαϊκές πολιτικές, τις μεγάλες αντεργατικές ανατροπές κ.λπ. Εκανε όλη τη βρώμικη δουλειά τις προηγούμενες δεκαετίες και κατάφερε να αφαιρέσει σημαντικά εργατικά δικαιώματα, να επιβάλει βάρβαρα μέτρα ενσωματώνοντας λαϊκές αντιδράσεις, «χώνεψε» διαμαρτυρίες έχοντας καταφέρει σοβαρά πλήγματα στο συνδικαλιστικό κίνημα. Ολα αυτά έφεραν μεγάλη δυσαρέσκεια σ' έναν κόσμο που προσδοκούσε (μάταια βέβαια) επειδή η σοσιαλδημοκρατία αυτή «ντύθηκε» σε ορισμένες περιπτώσεις και με «αριστερές», ακόμα και «κομμουνιστικές» φορεσιές (κυβερνήσεις Ζοσπέν στη Γαλλία, Ντ' Αλέμα στην Ιταλία, ΠΑΣΟΚ στην Ελλάδα κ.λπ.). Το αποτέλεσμα: Το κεφάλαιο βγήκε τόσο πολύ ωφελημένο που ο βιομήχανος Ανιέλι είχε δηλώσει πως «αν έχεις τέτοια Αριστερά, τι να την κάνεις τη Δεξιά»... Εννοώντας, βέβαια, ότι όλα τα αντιλαϊκά μέτρα, οι αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις, εργασιακές ανατροπές που εφαρμόστηκαν εκείνη την περίοδο στύλωσαν το κεφάλαιο και στρίμωξαν την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα σε ακόμα χειρότερη θέση.

Εκείνη, λοιπόν, την περίοδο μόνο τέτοιες κυβερνήσεις, σοσιαλδημοκρατικές, «σκέτες» ή με «αριστερή φορεσιά», που το 'παιζαν φιλολαϊκές και αντιδεξιές, θα μπορούσαν να υλοποιήσουν τέτοιες πολιτικές που ήθελε το κεφάλαιο. Ηταν δε τέτοια η απογοήτευση των λαών και τέτοιας έκτασης η διάψευση των προσδοκιών τους που το επόμενο διάστημα τη σκυτάλη ξαναπήραν «δεξιές» κυβερνήσεις τύπου Μπερλουσκόνι (Ιταλία), Σαρκοζί (Γαλλία). Αυτήν την ξεφωνημένη σοσιαλδημοκρατία προσπαθούν να αναστηλώσουν τώρα τύποι σαν τον Ρέντσι, και ο ΣΥΡΙΖΑ, σαν «φρέσκια» σοσιαλδημοκρατία με την παρουσία του στις ευρωπαϊκές μαζώξεις και συναντήσεις της, εμφανίζεται πρόθυμος να ξεπλύνει τις αμαρτίες της (δηλαδή, τις συνειδητές πολιτικές της υπέρ του κεφαλαίου με θύματα τους λαούς), αξιοποιώντας και το παρελθόν ορισμένων στελεχών του που δεν ντρέπονται να δηλώνουν ακόμα και σήμερα μέχρι και «κομμουνιστές» αλλά και χρησιμοποιώντας την «αριστερή» του φορεσιά. Μια φορεσιά με βάση την οποία εξαπάτησε το λαό και τους εργαζόμενους σπέρνοντας αυταπάτες ότι μπορεί να υπηρετεί τα κέρδη του κεφαλαίου και ταυτόχρονα να υπηρετεί και το λαό, κοροιδεύοντάς τον ότι τον «έσωσε», δήθεν, από τα χειρότερα, κάνοντας σκληρή διαπραγμάτευση. Ο Αλ. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ διεκδικούν να παίξουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην αναστήλωση της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας.

Σπέρνει αυταπάτες

Το νέο παραμύθι που προσπαθούν να πλασάρουν στις λαϊκές μάζες λέει το εξής: Η σοσιαλδημοκρατία «λοξοδρόμησε», έχασε τα «αριστερά της» αντανακλαστικά και τώρα πρέπει να τα ξαναβρεί. Γι' αυτό και η ΕΕ πήγε πίσω από τις αξίες της «αλληλεγγύης», της «ισοτιμίας» και της «δίκαιης ανάπτυξης, για τις οποίες δήθεν ιδρύθηκε. Λέει, δηλαδή, με δυο λόγια, ότι η ΕΕ του κεφαλαίου, των μονοπωλιακών συμφερόντων και ανταγωνισμών, της άγριας εκμετάλλευσης των λαών (τέτοια ήταν από την ίδρυσή της) μπορεί να μετατραπεί σε Ενωση της ισοτιμίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης και αυτό μπορεί να το κάνει η νέα αναβαπτισμένη σοσιαλδημοκρατία αφού ξεπλυθεί από τις «αμαρτίες της» (δηλαδή, τις συνειδητές πολιτικές με τις οποίες γονάτισε τους εργαζόμενους) και αφού φορέσει και μερικά «αριστερά» μπιχλιμπίδια, όπως αυτά που φοράνε ΣΥΡΙΖΑ - «Podemos» κ.ά., για να ξαναγελάσουν αγνούς αγωνιστές ανθρώπους του μόχθου.

Αλλά δεν υπόσχονται μόνο τη μετατροπή της ΕΕ σε «Ενωση των μονοπωλίων με κοινωνική δικαιοσύνη». Τσίπρας και ΣΥΡΙΖΑ εξαγνίζουν και το ΝΑΤΟ! Στην πρόσφατη Σύνοδο στη Βαρσοβία αυτής της επιθετικής δολοφονικής στρατιωτικής συμμαχίας, που έχει ματώσει και συνεχίζει να ματώνει δεκάδες χώρες και λαούς, ο πρωθυπουργός δήλωνε, ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι το ΝΑΤΟ μπορεί να παίξει προοδευτικό ρόλο και να γίνει η συμμαχία της ειρήνης και της προστασίας των λαών!! Μήπως και το ΝΑΤΟ έχασε τις αξίες του, όπως η ΕΕ, και πρέπει να επιστρέψει σ' αυτές για τις οποίες ιδρύθηκε; Μένει να το ακούσουμε και αυτό! Ισως και για κεφαλαιοκράτες που θα βάζουν τις επιχειρήσεις τους στην υπηρεσία του λαού («ο άνθρωπος πάνω από τα κέρδη») μπορεί να ακούσουμε στη συνέχεια.

Αλλωστε, πώς θα γίνει να διαφέρει η «νέα» σοσιαλδημοκρατία από την «παλιά» και ξεφωνημένη. Πώς, δηλαδή, θα γίνει να πειστούν οι λαοί ότι οι λυκοσυμμαχίες, τύπου ΕΕ - ΝΑΤΟ κ.λπ., το ίδιο το κεφάλαιο, τα μονοπώλια, οι αγορές (εμείς θα βαράμε κι αυτές θα χορεύουν!!), ο ίδιος ο καπιταλισμός, δηλαδή, μπορεί να αλλάξει, να γίνει ανθρώπινος με κοινωνικές ευαισθησίες... Κάπως έτσι, με τέτοια άγαρμπα αλλά «πιασάρικα» παραμύθια, Τσίπρας, ΣΥΡΙΖΑ, «Podemos», και λοιποί, κάποιοι πρώην κομμουνιστές φιλοδοξούν να «ξαναγεννήσουν» μια σοσιαλδημοκρατία με φιλολαϊκά τάχα χαρακτηριστικά, η οποία ούτε λίγο ούτε πολύ θα βάλει τον καπιταλισμό να δουλεύει για το λαό! Γι' αυτό με τέτοιες αυταπάτες και στήνοντας και «ομάδες προοδευτικές» σε επίπεδο Ευρωκοινοβουλίου προσπαθούν να επιχειρήσουν νέο ξεγέλασμα των λαών, δίνοντας έτσι ανάσα και χρόνο στους καπιταλιστές να ξαναβρούν το δρόμο για νέα απογείωση των κερδών τους με τη δική τους βεβαίως πολιτική διαχείρισης, αλλά και για να θωρακίσουν καλύτερα την εξουσία τους απέναντι στην εργατική τάξη, απέναντι στους λαούς.

Αυτή είναι και η μεγάλη συνεισφορά και υπηρεσία του ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων ευρωπαϊκών κομμάτων, τύπου «Podemos» κ.λπ. στο σύστημα. Γιατί εδώ που τα λέμε δεν είναι και μικρό πράγμα να προσπαθείς να πείσεις ότι ο καπιταλισμός μπορεί να γίνει σύστημα λαϊκό αλλά έχει «στραβώσει» από κάτι νεοφιλελεύθερους, συντηρητικο-δεξιούς τύπους και τα κόμματά τους, και από κάποια «σφάλματα» μιας «παλιάς» σοσιαλδημοκρατίας. Δεν είναι μικρό πράγμα να προσπαθείς να πείσεις ότι βιομήχανοι και εργάτες και γενικά εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενοι μπορούν να ζουν αρμονικά (ταξική ειρήνη) και να προοδεύουν όλοι μαζί (κοινή δήλωση βιομηχάνων - κυβέρνησης - ΓΣΕΕ για Εργασιακά), ότι έχουν κοινά συμφέροντα και μοιράζονται κοινές αγωνίες και ότι μπορούν να πετύχουν τον «εθνικό στόχο» για παραγωγική ανασυγκρότηση και έξοδο από την κρίση σε όλη την ΕΕ. Αρκεί στο κυβερνητικό τιμόνι να βρεθούν οι νέες και φρέσκιες «αριστερο-σοσιαλιστικο-δημοκρατικές ευρωπαϊκές δυνάμεις που μπορούν να τιθασεύσουν τις «ακρότητες» των αγορών επιβάλλοντας κανόνες και μετατρέποντας τον άγριο καπιταλισμό των «αγορών και των αριθμών» σε καπιταλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο. Αρκεί να υπάρχει «κοινωνική ειρήνη» ή αλλιώς ειρήνη των τάξεων για το «κοινό τους συμφέρον» (δηλαδή, να υποταχθεί η εργατική τάξη στους καπιταλιστές εργοδότες). Είναι όντως μεγάλη η αποστολή και η υπηρεσία του ΣΥΡΙΖΑ στο εγχώριο και το ευρωπαϊκό κεφάλαιο.

Να προετοιμάσουν την αντεπίθεση

Απέναντι στην προσπάθεια νέας εξαπάτησης των ανθρώπων του μόχθου οι εργατικές - λαϊκές δυνάμεις, εργάτες, αυτοαπασχολούμενοι, φτωχοί αγρότες, γυναίκες και νεολαία των λαϊκών στρωμάτων είναι αναγκαίο να προετοιμάσουν ακόμα καλύτερα τη δική τους ιδεολογική - αγωνιστική λαϊκή αντεπίθεση. Μέσα από τα ταξικά συνδικάτα, σωματεία, Επιτροπές Αγώνα, Λαϊκές Επιτροπές να χτίζουν ακούραστα τη δική τους συμμαχία, να δυναμώνουν την αγωνιστική τους ετοιμότητα, να προετοιμάζουν και να προβάλλουν ακόμα καλύτερα τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις τους.

Η μάχη στο πεδίο των ιδεών και των επιχειρημάτων πρέπει να πάρει άμεσα ακόμη πιο ποιοτικά χαρακτηριστικά. Είναι αναγκαίο μέσα από τη συνεχή αγωνιστική δράση, να δίνονται αναλυτικές λαϊκές απαντήσεις σε ένα προς ένα τα ιδεολογήματα, τα επιχειρήματα που παρουσιάζουν τον καπιταλισμό, τις ενώσεις και συμμαχίες του (ΕΕ - ΝΑΤΟ) ως ενώσεις που μπορούν να «δουλέψουν» για τα λαϊκά συμφέροντα. Οτι στις καπιταλιστικές αγορές δεν μπορούν να μπαίνουν κανόνες και έτσι προτεραιότητα να έχουν «οι άνθρωποι και όχι οι αριθμοί». Οτι καπιταλιστές και εργάτες δεν μπορούν από κοινού να «διορθώσουν» την αγριότητα του συστήματος και με τη συνεργασία τους να το κάνουν σύστημα ανθρώπινο που να δουλεύει για το καλό και των δύο. Οτι όλο αυτό που τραβάει ο λαός δεν είναι γιατί κάποια ακραία νεοφιλελεύθερα κόμματα και πολιτικές «κακοποίησαν» τον καπιταλισμό και την ανάπτυξή του και ότι οι νέες «προοδευτικές δυνάμεις» μπορούν να οδηγήσουν το σύστημα σε μια «δίκαιη ανάπτυξη» και μάλιστα με τη δημοκρατική συμμετοχή του λαού μέσα από τον συνεχή «κοινωνικό διάλογο».

Η μάχη των επιχειρημάτων και των ιδεών αποτελεί βασικό, συστατικό στοιχείο της ταξικής πάλης. Αστική τάξη, κυβέρνηση, εργοδοτικά σωματεία και συμβιβασμένες πλειοψηφίες πολλαπλασιάζουν και απλώνουν τα δικά τους επιχειρήματα στους χώρους δουλειάς, στις συνοικίες, στις γειτονιές, παντού.

Η διαπάλη είναι πιο απαιτητική

Μπροστά στο ταξικό εργατικό κίνημα ανοίγει μια πιο απαιτητική περίοδος, ιδεολογικής - αγωνιστικής ετοιμότητας. Να πηγαίνουν πλάι πλάι οι αγώνες, η μάχη των ιδεών και τα επιχειρήματα - απαντήσεις που θα βοηθάνε λαϊκές δυνάμεις να βγάζουν συμπεράσματα για τον καπιταλισμό, τις ενώσεις του, τον βασικό αντίπαλο, τα κόμματα και τις κυβερνήσεις του. Να συνειδητοποιούν γιατί πρέπει να υπάρξει ριζική ανατροπή με αλλαγή τάξης στην εξουσία. Το εργατικό - λαϊκό κίνημα, οι ταξικές δυνάμεις, με ακόμα καλύτερη οργάνωση, με πιο επεξεργασμένα επιχειρήματα, με απλό εργατικό λόγο και απαντήσεις, μέσα από την αγωνιστική δράση, μπορούν να δυσκολέψουν τα αστικά, κυβερνητικά επιχειρήματα, να ακυρώσουν σ' ένα βαθμό την προσπάθειά τους να εμφανίσουν έναν «διορθωμένο και κοινωνικά βελτιωμένο» καπιταλισμό ως απάντηση, υποτίθεται, στον «άγριο και βίαιο» που οδήγησε στη φτώχεια, στην αγανάκτηση και απογοήτευση μεγάλες λαϊκές μάζες.

Η αντιπαράθεση και η διαπάλη μέσα στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, μέσα στον ίδιο το λαό, ανάμεσα στα ιδεολογήματα της «διόρθωσης του συστήματος», από τη μια, και την αναγκαιότητα της πάλης για την ικανοποίηση όλων των σύγχρονων εργατικών, λαϊκών αναγκών σε αντικαπιταλιστική, αντιμονοπωλιακή ρότα, τον αγώνα για τη ριζική ανατροπή του συστήματος και την κατάργηση της εκμετάλλευσης, από την άλλη, πρέπει το επόμενο διάστημα να δυναμώσει.

Γιώτης ΣΑΝΤΖΑΡΙΔΗΣ