Αποφράδα ημέρα 14η Αυγούστου ...

Ξημέρωσε η 14η Αυγούστου 2016. Ένας χρόνος ακριβώς από την αποφράδα εκείνη ημέρα που η Αριστερά της Απάτης, τσαλαπατώντας εκλογικά αποτελέσματα και λαϊκή βούληση μαζί με όλους τους άλλους πολιτικούς υπηρέτες του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος, ψήφιζαν το 3ομνημόνιο! Τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης γεμάτα με την δήλωση του Βορειοκορεάτη αρσιβαρίστα, δεν είχαν περισσευούμενο χώρο για να θυμηθούν τι συνέβη πέρυσι ακριβώς τέτοια μέρα! Τότε που οι απατεώνες άνοιγαν την Βουλή καλοκαιριάτικα για να αποτελειώσουν ότι δεν είχαν καταφέρει να τελειώσουν οι προηγούμενοι, σταυρώνοντας τον Ελληνικό λαό!

14η Αυγούστου 2015! Ημερομηνία που θα μας μείνει αξέχαστη! Ημέρα που οι λωποδύτες ολοκλήρωσαν την κοροϊδία και την εξαπάτηση του λαού, «ψωνίζοντας» τα καρφιά με τα οποία θα τον καρφώσουν στο σταυρό! Κι από εκείνην την ημέρα καθημερινά καρφώνουν κι από ένα στο σώμα όσων τους πίστεψαν κι όσων δεν τους πίστεψαν!

14η Αυγούστου 2015! Μια καλή ημερομηνία για να αιφνιδιάσουν τον λαό χτυπώντας τον πισώπλατα, αφού εκείνος είχε αναχωρήσει προς τα χωριά του για να περάσει μερικές μέρες διακοπών, πιο φθηνά από όσο θα χρειαζόταν για να μείνει στις μεγαλουπόλεις! Κανένας στους δρόμους ενάντια στην βαρβαρότητα του 3ου μνημονίου που ψηφιζόταν νύχτα παραμονής Δεκαπενταύγουστου! Κανένας! Κανένας πλην Λακεδαιμονίων!

Και κράτησαν γερά τις Θερμοπύλες ξανά οι Λακεδαιμόνιοι και έπεσαν μέχρι ενός στο Μανιάκι κι ο Ελπίδας, μη διαθέτοντας ίχνος από την αντίληψη και την ανωτερότητα του Ιμπραήμ, αντί να φιλήσει τον νεκρό Παπαφλέσσα τον σπίλωσε και τον διαπόμπευσε, γιατί απλά είναι ένας απατεώνας σε διατεταγμένη υπηρεσία! Οι Λακεδαιμόνιοι όμως έβαλαν για μια ακόμα φορά την υπογραφή τους με ανεξίτηλα γράμματα, έφτιαξαν για μια ακόμα φορά γερά θεμέλια πάνω στα οποία θα πατήσει ο δρόμος για την κοινωνία την χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο!

14η Αυγούστου 2015 και οι ροζ σημαίες των αριστερών και των επαναστατών τις πλάκας πήγαν κατά τη θάλασσα ή τράβηξαν κατά το βουνό! Έμειναν να κυματίζουν μόνο τα ματωμένα πουκάμισα των σκοτωμένων συντρόφων μας που πάνω τους καθόμασταν τα βράδια και ζωγραφίζαμε σκηνές απ’ την αυριανή ευτυχία του κόσμου! Έμειναν να ανεμίζουν ψηλά και να δείχνουν τον δρόμο μόνο τα ματωμένα πουκάμισα των σκοτωμένων μας! Οι δικές μας σημαίες!

Χρηστάκης Νικολαΐδης