Φρούδες ελπίδες

Πανηγυρίζει η κυβέρνηση για άλλο ένα «κατόρθωμά» της: Μειώνει την ανεργία! Και πασχίζει να το πιστωθεί πολιτικά, προβάλλοντας κάλπικη αισιοδοξία ότι έρχεται ανάκαμψη, άρα αρχίζουν να δημιουργούνται θέσεις εργασίας. Επομένως, εργαζόμενοι και άνεργοι μπορούν επίσης να αισιοδοξούν για καλύτερες μέρες. Η χτεσινή «Αυγή», μάλιστα, γράφει στο πρωτοσέλιδο για «δυναμική στην αγορά εργασίας». Που σημαίνει ότι δημιουργούνται συνθήκες γοργής μείωσης της ανεργίας. Και πασχίζει να το τεκμηριώσει με επιχειρήματα όπως: «Για έκτο συνεχή μήνα αυξάνεται η απασχόληση στον ιδιωτικό τομέα (...) Η αύξηση της μισθωτής απασχόλησης τον Ιούλιο ήταν η υψηλότερη καταγεγραμμένη από το 2001 μέχρι σήμερα για αυτόν το μήνα (...) Σχεδόν 20.000 νέες θέσεις εργασίας δημιουργήθηκαν τον φετινό Ιούλιο, με ενθαρρυντική την παράμετρο ότι η αυξητική τάση εμφανίζει διάρκεια». Δεν μπορεί να κρύψει, βεβαίως, ότι πάνω από τις μισές νέες θέσεις είναι ελαστικής απασχόλησης. Το αποδίδει, όμως, στην κρίση και μιλά για «στοίχημα να συνδυαστεί η αύξηση της απασχόλησης με την επαναφορά της "κανονικότητας" στην αγορά εργασίας». Αν έτσι, όμως, έχουν τα πράγματα, προς τι τα πανηγύρια για «δυναμική»; Είναι το «τυρί στη φάκα» σε εργαζόμενους - ανέργους ότι αφού με την πολιτική της η κυβέρνηση αυξάνει τις θέσεις εργασίας, ε, πού θα πάει, θα φέρει και την «κανονικότητα»...

Δεν ξέρουμε τι εννοεί «κανονικότητα», αλλά αυτή η ασάφεια είναι ύποπτη και πάντως δεν εμπνέει καμιά σιγουριά για εργαζόμενους - ανέργους. Ακόμη και αν υπονοεί τον «αναπτυξιακό νόμο», που εκτός από τις φοροαπαλλαγές του κεφαλαίου χρηματοδοτεί επενδύσεις και δημιουργία θέσεων εργασίας. Αλλωστε, για «στοίχημα» μιλά, ενώ τις θέσεις τις δημιουργούν οι επιχειρηματίες. Αυτή η προπαγάνδα, όμως, πασχίζει να επιδράσει στις συνειδήσεις εργαζομένων - ανέργων, να περιμένουν, να ανεχτούν, να στηρίξουν την κυβερνητική πολιτική για φρούδες ελπίδες και κάλπικες προσδοκίες ότι θα έχουν και θα βρίσκουν δουλειά, αντί να οργανωθούν και να παλέψουν και γι' αυτό.

Αλλωστε, το αποτέλεσμα των παραπάνω θέσεων εργασίας προκύπτει ως ισοζύγιο προσλήψεων - απολύσεων. Τον Ιούλη, έγιναν 201.793 προσλήψεις και 182.512 απολύσεις. Κάποιες πολλές χιλιάδες εργαζομένων, λοιπόν, πέρασαν στην ανεργία. Ετσι ανακυκλώνονται. Κρύβει δε η κυβέρνηση ότι οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου συνεχίζουν να αποτελούν μία από τις κύριες μορφές απασχόλησης και να παρουσιάζουν αυξητική τάση. Για παράδειγμα, τον Ιούλη του 2013 έληξαν 40.348, τον Ιούλη του 2015 έληξαν 62.890 και τον φετινό Ιούλη έληξαν 73.134 συμβάσεις ορισμένου χρόνου. Επίσης, το μήνα Ιούλη είναι αυξημένες οι θέσεις εργασίας λόγω εποχικότητας, βασικά στον τομέα του τουρισμού. Ακόμη, οι περισσότερες από τις μισές θέσεις εργασίας είναι προσωρινής και εκ περιτροπής απασχόλησης, ενώ κυριαρχούν και αυξάνονται οι ελαστικές μορφές εργασίας. Η τάση είναι παγκόσμια και μάλιστα στις ισχυρές καπιταλιστικές οικονομίες, ΗΠΑ, Γερμανία κ.α. Να γιατί η ασάφεια με το «στοίχημα της κανονικότητας» που προβάλλει η κυβέρνηση είναι ύποπτο, δεν εννοεί, γιατί δεν μπορεί να το πετύχει, μόνιμες και σταθερές θέσεις εργασίας με σταθερό ημερήσιο εργάσιμο χρόνο 8ωρο ή 7ωρο.

Και ένα ζήτημα ακόμη: Σύμφωνα με τον ΣΕΒ, την περίοδο 2009 - 2014, καταγράφηκαν 800.000 άνεργοι. Με δεδομένο ότι έως το 2014 οι άνεργοι ήταν 1,5 εκατομμύριο, σημαίνει ότι την περίοδο της καπιταλιστικής ανάπτυξης στην Ελλάδα και μάλιστα με τους μεγαλύτερους ρυθμούς στην Ευρωζώνη και στην ΕΕ, κοντά στο 5%, διπλάσιος του μέσου όρου της ΕΕ, υπήρχαν - δημιουργήθηκαν 700.000 άνεργοι. Αρα, η ανεργία είναι σύμφυτη του καπιταλισμού, σε όποια φάση, ανάπτυξη ή κρίση (στην κρίση αυξάνεται με γοργούς ρυθμούς). Να γιατί εργαζόμενοι και άνεργοι όχι μόνο δεν πρέπει να εγκλωβιστούν στις κάλπικες ελπίδες και προσδοκίες κυβέρνησης - κεφαλαίου για αντιμετώπιση της ανεργίας, αλλά να οργανώσουν την αντεπίθεσή τους, στο δικό τους αντικαπιταλιστικό - αντιμονοπωλιακό δρόμο.

″Ρ″