Τα σημάδια της οικονομίας και οι εργαζόμενοι

Χτες, στον αστικό οικονομικό Τύπο δημοσιεύτηκε εκτίμηση της Eurobank για την πορεία της ελληνικής οικονομίας, η οποία κάνει λόγο για συνέχιση της οικονομικής κρίσης (ύφεση) στο δεύτερο τρίμηνο του 2016. Πιο συγκεκριμένα, έγραψαν ότι η Eurobank προχώρησε σε αυτήν την εκτίμηση, ότι η ελληνική οικονομία θα αποδειχθεί ότι βρέθηκε σε ύφεση και στο δεύτερο τρίμηνο του έτους, λόγω της πορείας των παρακάτω μεγεθών στο ίδιο τρίμηνο:

• Ο δείκτης όγκου στο λιανικό εμπόριο, ένας δείκτης που ενσωματώνει τη δυναμική της καταναλωτικής δαπάνης των νοικοκυριών (70,31% του ΑΕΠ το 2015), παρουσίασε επιδείνωση το Μάη του 2016. Συγκεκριμένα, σε όρους ετήσιας και μηνιαίας μεταβολής συρρικνώθηκε κατά 6,44% (από πτώση 1,96% τον Απρίλη του 2016) και 1,83% (0,82%) αντίστοιχα.
• Οι εξαγωγές αγαθών σημείωσαν πτώση 7,29% κατά το δεύτερο τρίμηνο του 2016. Από την άλλη πλευρά, οι εισαγωγές αυξήθηκαν κατά 0,11%. Επιπρόσθετα, σύμφωνα με τα στοιχεία του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών (ΙΤΣ) της Τράπεζας της Ελλάδας (ΤτΕ), το διάστημα Απρίλη - Μάη 2016 καταγράφηκε πτώση των ταξιδιωτικών και των μεταφορικών εισπράξεων.
• Το ποσοστό ανεργίας παρέμεινε οριακά σταθερό το Μάη του 2016 (23,52% από 23,48% τον Απρίλη 2016) και ο ρυθμός αύξησης της απασχόλησης εμφάνισε σημάδια κάμψης (1,66% από 2,79% τον Απρίλη 2016).

Η «Καθημερινή», μάλιστα, συνόδευσε το δικό της ρεπορτάζ με εκτιμήσεις κυβερνητικών στελεχών ότι στο 3ο τρίμηνο θα υπάρξει θετικό πρόσημο στο ΑΕΠ, δηλαδή μικρή ανάκαμψη, ενώ «στο υπουργείο Οικονομικών θεωρούν ότι συνολικά το 2016 η οικονομία θα συρρικνωθεί κατά 0,7%».

Πράγματι, με δεδομένα τα συγκεκριμένα στοιχεία και τις ανύπαρκτες επενδύσεις, το αποτέλεσμα δεν μπορεί για μια καπιταλιστική οικονομία να είναι διαφορετικό. Δεν είναι τυχαίο ότι ο ΣΕΒ αλλά και οι φορείς καπιταλιστών, όπως οι τράπεζες, ο Τουρισμός κ.ά., απαιτούν από την κυβέρνηση, αφενός την επίσπευση της εφαρμογής των αντεργατικών, αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων του 3ου μνημονίου, των ιδιωτικοποιήσεων, αφετέρου, κυρίως, του πακέτου των νέων απαιτήσεών τους στα Εργασιακά, όπως η ευελιξία στην αγορά εργασίας με την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, η δυνατότητα διευθέτησης των μισθών έτσι ώστε να τους ρυθμίζουν σύμφωνα με την ανάγκη της διευρυμένης κερδοφορίας τους, αλλά και η αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου, ώστε να παρεμποδίζεται η ταξική πάλη, ιδιαίτερα οι απεργιακοί διεκδικητικοί αγώνες. Είναι βασικός μοχλός για να γίνουν καπιταλιστικές επενδύσεις. Αλλωστε, οι καπιταλιστές θέλουν καθαρό το έδαφος από κινητοποιήσεις και εργατική τάξη ολοσχερώς υποταγμένη. Δεν είναι επίσης τυχαίο ότι ο ΣΕΒ ιδιαίτερα αλλά και οι τραπεζίτες μιλούν για την ανάγκη ξένων επενδύσεων προκειμένου να ανακάμψει η οικονομία, άρα και εφαρμογή όλων των παραπάνω. Και η κυβέρνηση για τα ίδια πασχίζει. Πρόσφατα ο Γ. Σταθάκης μίλησε για την εφαρμογή του «αναπτυξιακού νόμου» ώστε να γίνουν ιδιωτικές επενδύσεις κυρίως, αλλά και δημόσιες, ο οποίος προβλέπει τεράστιες φοροαπαλλαγές στο κεφάλαιο και γενναία κρατική χρηματοδότηση επενδύσεων. Αλλωστε, γι' αυτό πασχίζουν να χαλαρώσει η αυστηρή δημοσιονομική πολιτική, να διευθετηθεί το χρέος, ώστε να περισσεύει κρατικό χρήμα για επενδύσεις. Εδώ εστιάζεται και η προσπάθεια διαμόρφωσης της λεγόμενης συμμαχίας του Νότου στην ΕΕ, με τη συνάντηση των 7 ηγετών στην Αθήνα, ως μέσο αναζήτησης του βαθμού και του τρόπου χαλάρωσης αλλά και την επιβολή της στην ΕΕ, στην οποία αντιτίθενται η Γερμανία και οι σύμμαχοί της εντός ΕΕ.

Δεν μπορεί κανείς να πει με σιγουριά ποια θα είναι η πορεία της ελληνικής οικονομίας. Οι προβλέψεις δεν είναι θετικές, αφού δεν είναι θετικές ούτε για την οικονομία της Ευρωζώνη και της ΕΕ. Αλλωστε, ρυθμοί ανάπτυξης του 0,8%, ή και 1% ή και 1,5% και μάλιστα σε αρνητικό διεθνές οικονομικό περιβάλλον, δεν δείχνουν σιγουριά δυναμικής ανάκαμψης. Αλλά είτε υπάρξει ανάκαμψη είτε όχι, θα συνεχίζουν τα αντιλαϊκά μέτρα και οι αντεργατικές αναδιαρθρώσεις προκειμένου να ενισχύεται η προσπάθεια αναπαραγωγής της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Ο λαός, οι εργαζόμενοι θα συνεχίζουν να ζουν στο πετσί τους μια επίθεση δίχως τέλος. Ταυτόχρονα, σε αυτό το περιβάλλον θα οξύνονται οι ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις στην περιοχή, στις οποίες η Ελλάδα είναι μπλεγμένη μέχρι τα μπούνια.

Σ' αυτές τις συνθήκες θα καλλιεργείται με την αστική προπαγάνδα ο φόβος για τα χειρότερα προκειμένου η εργατική τάξη, τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα να ανέχονται ή να υποτάσσονται στην αστική πολιτική. Η εργατική τάξη, τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, σ' αυτές τις συνθήκες, πρέπει να αντιτάξουν τη μέγιστη δυνατή οργανωμένη παρέμβαση και κοινή δράση, κόντρα στο κεφάλαιο και την εξουσία του, στους έξωθεν συμμάχους τους. Είναι μονόδρομος η αντικαπιταλιστική, αντιμονοπωλιακή πάλη.

Ι.