Μαύρο καλοκαίρι 2016 ...

Κόσμος φοβισμένος, απογοητευμένος, μοιρολάτρης! Κόσμος που παθητικά περιμένει να του πάρουν το σπίτι, που έχει αποδεχτεί το πεπρωμένο! Άλλος κόσμος που συμπαραστέκεται στον μέλλοντα άστεγο προσφέροντάς του τριήμερες διακοπές στο σπίτι του στο χωριό! Τρεις μέρες ανεμελιάς, μακριά από τη σκοτούρα του ξεσπιτωμού, τρεις μέρες ανεμελιάς για να ξεχαστούν τα βάσανα και ο πόνος!

Τρεις μέρες στο χωριό όπως πριν από ένα χρόνο, όταν η κυβέρνηση της αυτοαποκαλούμενης αριστεράς μαζί με τα συνεταιράκια της ψήφιζαν το τρίτο μνημόνιο τις ημέρες του δεκαπενταύγουστου και ο κόσμος ήσυχος, αφού έκανε το καθήκον του ψηφίζοντας «ΟΧΙ» στο μνημόνιο, πήγε κατά την εξοχή ξεχνώντας να υπερασπίσει τη δική του ψήφο! Ο αριστερός πρωθυπουργός της πλάκας μαζί με τους υπόλοιπους ψυχοβγάλτες δεν πήγαν όμως κατά το χωριό! Άνοιξαν τη Βουλή καλοκαιριάτικα και ψήφισαν τη θανατική καταδίκη του Ελληνικού λαού!

Τρεις μέρες ανεμελιάς με τις τράπεζες να ετοιμάζουν τους πλειστηριασμούς, εκατοντάδες χιλιάδες λαού να περιμένει τον ξεσπιτωμό σαν λύτρωση, κάποιες άλλες χιλιάδες να περιμένουν την άρση των capital controls και οι περισσότεροι να περιμένουν να κυλούν οι μέρες κι έτσι να περνάει η παλιοζωή χωρίς να προλάβεις να κάνεις «κιχ»!

Μαύρο καταθλιπτικό καλοκαίρι με τη σφραγίδα της «αριστεράς» των λωποδυτών, οι οποίοι όμως έδωσαν μάχες υπέρ του Ελληνικού λαού και οι οποίες θα ευδοκιμήσουν στο μέλλον! Ξανά μανά το ίδιο παλιό χιλιοειπωμένο παραμύθι! Κάπου, κάπως, κάποτε θα φέξει και για εσάς! Η παλιοζωή όμως περνάει και δεν γυρίζει πίσω! Με την αναμονή χάθηκαν γενεές ολόκληρες και η «αριστερά» που ήρθε να μας σώσει, τώρα μας ζητά να κάνουμε υπομονή καμιά εκατοστή χρόνια για να δούμε άσπρη μέρα, αφού πρώτα θα μας αφήσει χωρίς στέγη και χωρίς φαΐ!

Μαύρο καταθλιπτικό καλοκαίρι του 2016 με σφραγίδα «αριστερή»!

Μήπως μετά τις τρεις μέρες της ανεμελιάς, αντί τα υποψήφια θύματα να ετοιμάσουν τα πράγματα για να ξεσπιτωθούν, να ετοιμάσουν τις σημαίες για να ξεσηκωθούν;!

Μήπως με τις αγωνιστικές δυνάμεις για στήριγμα το μαύρο καταθλιπτικό καλοκαίρι να το διαδεχθεί ένα αισιόδοξο φωτεινό φθινόπωρο;! Μήπως ν’ αποφασίσουμε να ρίξουμε κόκκινο στη νύχτα, να ρίξουμε λάδι στη φωτιά;! Βρε μήπως να τιμήσουμε τη γενιά των ανθρώπων παίρνοντας φόρα ν’ αλλάξουμε τον κόσμο;!

Νάβις