Λαθροχειρίες

«Ας προσπαθήσουμε να δούμε τι είπε πραγματικά η Παπαρήγα. Πρώτα απ' όλα, όπως πρέπει, εντόπισε την πραγματική αντιπαράθεση που υπάρχει στην ελληνική κοινωνία: "Που εμείς, τη λέμε - θα έχετε βαρεθεί να το ακούτε αυτό - με μια αντίθεση: εργαζόμενος λαός - μονοπώλια. Θέλετε να το πείτε: κεφάλαιο - εργασία; Πείτε το όπως θέλετε, για να μην κάνω μεγάλες αναλύσεις"...η αντίθεση εργαζόμενος λαός - μονοπώλια δεν είναι ίδια με την αντίθεση κεφάλαιο - εργασία. Αν ο αντίπαλος δεν είναι το κεφάλαιο, αλλά τα μονοπώλια, τότε όλοι πλην μονοπωλίων χωρούν στη "λαϊκή συμμαχία"... ο στρατηγικός προσανατολισμός δεν είναι, σε αυτή την περίπτωση, αντικαπιταλιστικός, αλλά "αντιμονοπωλιακός", με αποτέλεσμα στην πορεία προς τον σοσιαλισμό να παρεμβάλλονται ενδιάμεσα στάδια "προωθημένης δημοκρατίας", "νέας δημοκρατίας" κ.λπ.

Από αυτή την άποψη, ο σημερινός παροιμιώδης απομονωτισμός του ΚΚΕ δεν μπορεί παρά να δημιουργεί απορίες σε όποιον επιχειρεί να αντιληφθεί την ορθολογικότητα της πολιτικής συμμαχιών του. Γιατί, π.χ., αν ένα τμήμα της ελληνικής αστικής τάξης, όπως σημειώνει η Παπαρήγα, ήδη από τη δεκαετία του 1960, αντιδρούσε στην ενσωμάτωση της Ελλάδας στην τότε ΕΟΚ, δεδομένης της βαρύτητας που έχει το θέμα της Ευρώπης στην προβληματική του ΚΚΕ, είναι ακατανόητο γιατί δεν θα μπορούσε - τουλάχιστον η μη-μονοπωλιακή της μερίδα - να περιλαμβάνεται σε μια αντιμονοπωλιακή συσπείρωση κόντρα στη "λυκοσυμμαχία"». Αυτά γράφει η «Αυγή της Κυριακής», 9/12/2012, (Τσακαλώτος - Λάσκος), πασχίζοντας να βγάλει λαθεμένη τη στρατηγική του ΚΚΕ που το οδηγεί στον απομονωτισμό, και κάνει «ανορθολογική» την πολιτική πολιτική συμμαχιών του. Λαθροχειρίες, γιατί άλλο πασχίζει να κάνει. Να δικαιολογήσει τη στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ για κυβέρνηση με άλλο μείγμα διαχείρισης ως ενδιάμεσο στάδιο ανάμεσα στον καπιταλισμό και το σοσιαλισμό, να δικαιολογήσει τη γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ που χειραγωγεί και ενσωματώνει εργαζόμενους και άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα στον καπιταλισμό. Γιατί, για να υπάρχει ενδιάμεσο στάδιο, πρέπει να υπάρχει και ενδιάμεση κοινωνία, αλλά τέτοια δεν υπάρχει.

***

Το σημερινό στάδιο του καπιταλισμού είναι το ανώτατο, το τελευταίο, το μονοπωλιακό. Στην οικονομία κυριαρχούν τα μονοπώλια. Επομένως, η αντιμονοπωλιακή πάλη είναι και αντικαπιταλιστική. Προφανώς, εκτός από τα μονοπώλια, υπάρχει και κομμάτι του κεφαλαίου που δεν ανήκει στα μονοπώλια, δηλαδή τμήμα της αστικής τάξης που δεν είναι μονοπωλιακή, προφανώς υπάρχουν και τα μεσαία στρώματα. Μόνο που τα μεσαία στρώματα επίσης δεν είναι ενιαία, επομένως δεν είναι ενιαία και από την άποψη των αντικειμενικών συμφερόντων τους. Υπάρχει τμήμα των μεσαίων στρωμάτων που από την άποψη των συμφερόντων του βρίσκεται πιο κοντά στην αστική τάξη. Ο ανταγωνισμός με τα μονοπώλια δε χτυπά το ίδιο έναν αυτοαπασχολούμενο αλουμινά που δουλεύει μόνος ως ιδιοκτήτης, ή με έναν υπάλληλο ή με ένα μέλος της οικογένειάς του, και έναν μεγάλο επιχειρηματία αλουμινά, που έχει 15 εργαζόμενους, ή και 50 εργαζόμενους, και που δεν ανήκει στα μονοπώλια. `Η έναν έμπορο που δουλεύει μόνος του με ένα μεγάλο εμπορικό που δουλεύει με 10 υπαλλήλους.

***

Η διάκριση που κάνουν οι συγγραφείς του άρθρου για την πολιτική συμμαχιών και τα ενδιάμεσα στάδια, στο όνομα της αντιμονοπωλιακής προοπτικής, σημαίνουν μια συμμαχία της εργατικής τάξης με τμήματα της αστικής τάξης και ανώτερων μεσαίων στρωμάτων που είναι κοντά στην αστική τάξη, έχουν δηλαδή λίγο - πολύ τα ίδια συμφέροντα, θέλουν τη διαιώνιση του καπιταλισμού, αντίθετα με τα συμφέροντα των εργατών. Αυτή η δήθεν αντιμονοπωλιακή συμμαχία διαιωνίζει το σύστημα. Βεβαίως και υπάρχει τμήμα της αστικής τάξης που είναι αντίθετο στην ΕΕ. Αλλά υπάρχει και τμήμα της μονοπωλιακής αστικής τάξης που εκδηλώνει τέτοια αντίθεση, αναζητώντας αλλαγή και ιμπεριαλιστών συμμάχων, π.χ. εφοπλιστές, εξαγωγείς, κλάδος ενέργειας, που καλοβλέπουν τις ΗΠΑ, τη Ρωσία, το δολάριο αντί το ευρώ. Αυτοί καλοβλέπουν και τον ΣΥΡΙΖΑ ως διαχειριστή του καπιταλισμού. Η πολιτική συμμαχιών του ΚΚΕ προωθεί τη συμμαχία της εργατικής τάξης με τα φτωχά λαϊκά στρώματα που ξεκληρίζει ο καπιταλισμός, τα μονοπώλια και που αντικειμενικά έχουν συμφέρον από την κοινωνικοποίησή τους. Μια αντιμονοπωλιακή συμμαχία στόχο έχει να ανατρέψει την εξουσία των μονοπωλίων, να κοινωνικοποιήσει την ιδιοκτησία τους, να πάρει η εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα την οικονομία στα χέρια τους και όχι η «μη μονοπωλιακή αστική τάξη» και τα ανώτερα μεσαία στρώματα. Ούτε, βεβαίως, ο ΣΥΡΙΖΑ μιλά για εξουσία της μη μονοπωλιακής αστικής τάξης. Είναι υπέρ της ΕΕ όπου κυριαρχούν τα μονοπώλια, με τα μονοπώλια λέει ότι θα κάνει ανάπτυξη της οικονομίας.

Ι.