Διεργασίες αναμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού
Από αυτήν τη σκοπιά πρέπει να ειδωθούν και να ερμηνευτούν οι κινήσεις αναμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού, στις οποίες πρωταγωνιστούν φανερά και υπόγεια τα παραδοσιακά κόμματα της αστικής τάξης, κόμματα και στελέχη που προέρχονται από τους κόλπους τους, αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ. Οι κινήσεις από όλες τις πλευρές γίνονται στη βάση των «δυο πόλων» που μορφοποιήθηκαν κυρίως μετά την τελευταία εκλογική αναμέτρηση, στη βάση του διαφορετικού μείγματος διαχείρισης της κρίσης που προτείνουν τα δυο κόμματα: Η ΝΔ από τη μια, ο ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη.
Συνεργάτες του πρωθυπουργού διαρρέουν ότι στους σχεδιασμούς του Αντ. Σαμαρά είναι ακόμα και να προχωρήσει στην ίδρυση νέου κόμματος, που θα καλύπτει το χώρο μέχρι τις παρυφές της λεγόμενου «κέντρου», στο όνομα της συγκρότησης ενός «ευρωπαϊκού μετώπου», που θα διασφαλίσει την παραμονή της χώρας στη ζώνη του ευρώ.
Στόχος της ΝΔ είναι να προσελκύσει ξανά ψηφοφόρους της που σήμερα έχουν μετακινηθεί προς τους Ανεξάρτητους Ελληνες και τη Χρυσή Αυγή και ταυτόχρονα να ανακόψει την πορεία μεσαίων στρωμάτων, πρώην ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, που σήμερα κινούνται προς το ΣΥΡΙΖΑ.
Το συγκεκριμένο σενάριο έχει «οπαδούς» και εκτός ΝΔ. Υπέρ της συνεργασίας όλων των «φιλοευρωπαϊκών κομμάτων», με στόχο την εφαρμογή των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων της ΕΕ, με μοχλό το κυρίαρχο μείγμα διαχείρισης, έχουν ταχτεί κατά καιρούς και στελέχη του ΠΑΣΟΚ (Χρυσοχοΐδης, Πάγκαλος, Διαμαντοπούλου).
Ενα τέτοιο εγχείρημα, βρίσκει υποστηρικτές ακόμα και μέσα στους κόλπους της «κυβερνώσας Αριστεράς», η οποία άλλωστε έχει ήδη κατοχυρώσει στασίδι στα υπουργικά έδρανα της συγκυβέρνησης. Αποκαλυπτική ήταν η παρέμβαση του στελέχους της ΔΗΜΑΡ Ν. Μπίστη την περασμένη βδομάδα στο Συνέδριο της «Δράσης», όπου ανέφερε: «Δεν έχω πειστεί όμως ότι μπορούμε να γίνουμε ένα, αλλά έχω πειστεί ότι μπορούμε να συνεργαστούμε (...) χρειάζεται ευρύτερη συσπείρωση στον κεντροαριστερό χώρο αλλά και στο φιλελεύθερο και να γίνει μια όσμωση».
Ο ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ
Διεργασίες συντελούνται και στον άλλο πόλο της διαχείρισης. Οι εργασίες της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ την προηγούμενη βδομάδα ανέδειξαν την αγωνία της ηγεσίας του να κυριαρχήσει στο χώρο της σοσιαλδημοκρατίας, προκειμένου να τεθεί σε κυβερνητική τροχιά. Σ' αυτό βοηθάει η προεκλογική και μετεκλογική μετακίνηση πρώην στελεχών του ΠΑΣΟΚ στο ΣΥΡΙΖΑ και οι ανοιχτοί δίαυλοι επικοινωνίας που διατηρεί τόσο ο Αλ. Τσίπρας, όσο και άλλα στελέχη του κόμματος με πρώην υπουργούς (Κατσέλη, Ξενογιαννακοπούλου).
Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ διαβεβαιώνει τους αστούς ότι θα διεκδικήσει ρύθμιση του χρέους, με διαγραφή μέρους του και αποπληρωμή του υπόλοιπου με «ρήτρα ανάπτυξης», για την εξοικονόμηση πόρων προς ενίσχυση των επενδύσεων. Οτι θα προχωρήσει τις αναγκαίες «διαρθρωτικές αλλαγές» για την ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας και ότι θα συνεχίσει την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, με τον όρο να ρίξουν χρήμα στην«πραγματική οικονομία».
Ταυτόχρονα, καλλιεργεί αντι-Μέρκελ προφίλ, εγκαλώντας την κυβέρνηση για «υποτέλεια» και εκθειάζει τις ΗΠΑ και την πολιτική Ομπάμα, τις προτάσεις του ΔΝΤ για τη «βιωσιμότητα» του ελληνικού χρέους. Με την πολιτική του εκφράζει αντικειμενικά και μερίδες της πλουτοκρατίας που τα συμφέροντα τους συνδέονται με την έξοδο από το ευρώ και τη σύναψη στενότερης συμμαχίας με τις ΗΠΑ και άλλες καπιταλιστικές δυνάμεις.
Σε κάθε περίπτωση, ο ΣΥΡΙΖΑ «αυτοπροβάλλεται» ως ο ικανότερος να χειραγωγήσει τις αγωνιστικές διαθέσεις του λαού, να ενσωματώσει το κίνημα στο σύστημα.
Αναπαλαίωση της σοσιαλδημοκρατίας
Κινήσεις με στόχο την αναπαλαίωση της σοσιαλδημοκρατίας, βρίσκονται σε εξέλιξη και από τις ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, από πρώην και νυν στελέχη των δυο κομμάτων και άλλων κινήσεων της λεγόμενης «κεντροαριστεράς». Στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ μαίνεται πόλεμος χαρακωμάτων ανάμεσα σε στελέχη του και τονΕυ. Βενιζέλο, με διακύβευμα την κατοχύρωση ρόλων, στα πλαίσια της αναδιάταξης της εγχώριας σοσιαλδημοκρατίας.
Μέσα στη βδομάδα ο Α. Λοβέρδος προχώρησε στη δημιουργία πολιτικής κίνησης με το όνομα ΡΙΚΣΣΥ (Ριζοσπαστική Κίνηση Σοσιαλδημοκρατικής Συμμαχίας) που οδήγησε στη διαγραφή του από το ΠΑΣΟΚ. Η διαφοροποίηση του Α. Λοβέρδου από το ΠΑΣΟΚ δε σηματοδοτεί τίποτα το καινούριο, το φιλολαϊκό. Το αντίθετο συμβαίνει.
Ο πρώην υπουργός, στη διακήρυξη της ΡΙΚΣΣΥ ξεκαθάρισε ότι θα στηρίξει την τρικομματική κυβέρνηση και την εφαρμογή του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής. Με τη μετεξέλιξη της κίνησης σε πολιτικό φορέα, όπως ήδη ανακοίνωσε, θα επιδιώξει τη συστράτευση μιας σειράς πρώην υπουργών και νυν στελεχών του ΠΑΣΟΚ, με στόχο να παίξει ρόλο στην ανασύνθεση του πολιτικού συστήματος, ενδεχόμενα και για να ισχυροποιήσει τις γέφυρες με τη ΝΔ. «Είμαστε σε ανοικτή γραμμή με την Αννα Διαμαντοπούλου και τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη», δήλωσε στο ραδιοσταθμό «9,89» ο Α. Λοβέρδος.
Από την πλευρά του, ο Ευ. Βενιζέλος ενόψει του συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ το Φλεβάρη, απευθύνει σε κάθε ευκαιρία μήνυμα συμπόρευσης στη ΔΗΜΑΡ. «Καλούμε όλους τους φίλους μας του ευρύτερου χώρου της Δημοκρατικής Αριστεράς, της Κεντροαριστεράς, της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας σε ισότιμα φόρουμ διαλόγου», ανέφερε την Πέμπτη από το βήμα της Γραμματείας της Επιτροπής Συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ. Την πρόταση του πρόεδρου του ΠΑΣΟΚ βλέπει θετικά και ο Φ. Κουβέλης.
«Φόρουμ» για συνεργασίες
Σ' αυτό το πλαίσιο, στις 28 Νοέμβρη, πραγματοποιήθηκε εκδήλωση - η δεύτερη κατά σειρά - με παρουσία στελεχών του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ και με θέμα την «ενοποίηση» του χώρου της «κεντροαριστεράς». Στην εκδήλωση, οι εκπρόσωποι των δυο κομμάτων και πρώην στελέχη του ΠΑΣΟΚ, συμφώνησαν να υπάρξει ορισμός αντιπροσώπων για τη δημιουργία ενός μόνιμου «φόρουμ», στη βάση τριών συγκεκριμένων προτάσεων.
Η πρώτη είναι να παραμείνει η συνεργασία στο επίπεδο του «φόρουμ» για ανταλλαγή απόψεων. Η δεύτερη, να δημιουργηθεί μια ελληνική «Ελιά» στα πρότυπα της εκλογικής συνένωσης της «κεντροαριστεράς» στην Ιταλία, όπου οι σχηματισμοί που θα μετέχουν θα διατηρούν την «κομματική αυτονομία» τους αλλά θα κατέρχονται μαζί σε εκλογικές αναμετρήσεις.
Η τρίτη αφορά στη δημιουργία ενός νέου κομματικού φορέα της «κεντροαριστεράς», μέσω της διενέργειας ενός συνεδρίου παρόμοιου με αυτό που έγινε «στο Επινέ της Γαλλίας το 1971» και οδήγησε στην ανοιχτή συνεργασία του Σοσιαλιστικού Κόμματος με την Αριστερά και στη συνέχεια στην άνοδο του Μιτεράν στην εξουσία.
Μέσα σ' αυτό το σκηνικό ήρθε να προστεθεί η πρόταση του Φ. Κουβέλη για αλλαγή του εκλογικού νόμου και«καθιέρωση της απλής αναλογικής», η οποία «αποτελεί πλέον μια απαραίτητη και ώριμη επιλογή», και θα βοηθήσει στις συνεργασίες μεταξύ κομμάτων. Το θέμα της απλής αναλογικής ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ, σύμφωνα με πληροφορίες θα το θέσει σε μια από τις επόμενες συσκέψεις των πολιτικών αρχηγών που στηρίζουν την κυβέρνηση, με στόχο να ανοίξει ο δρόμος για τη συγκρότηση κυβερνήσεων συνεργασίας.
Τα διάφορα σενάρια αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος, επιδιώκουν την ανώδυνη απορρόφηση της αυξανόμενης δυσαρέσκειας της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, με δεδομένο το βάθεμα της καπιταλιστικής κρίσης, την όξυνση των αντιθέσεων στους κόλπους της ΕΕ, καθώς και την επιδείνωση των όρων ζωής στα λαϊκά νοικοκυριά.
Ανεξάρτητα από τις διαφορές τους, οι πυρήνες των δυο πόλων και τα κόμματα που συσπειρώνονται γύρω τους, συμφωνούν σε ένα και βασικό ζήτημα: Οτι διέξοδο από την κρίση θα δώσει η ισχυροποίηση των μονοπωλίων σε βάρος του λαού και ότι η ανάπτυξη θα γίνει με μοχλό το κεφάλαιο. Οτι είναι όλα κόμματα της ΕΕ, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ διαφημίζει και την ικανότητά του να διαχειριστεί καλύτερα από τους άλλους το ενδεχόμενο μιας άτακτης χρεοκοπίας της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας.
Από αυτήν τη σκοπιά, ο λαός δεν έχει τίποτα να κερδίσει από την ανάδειξη του ενός ή του άλλου πόλου σε κυρίαρχο παίχτη του συστήματος, ή στο μεταξύ τους ανταγωνισμό. Σήμερα, αυτό που μπαίνει επιτακτικά στην ημερήσια διάταξη είναι η ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου και αυτό προσπαθούν να συσκοτίσουν όλοι οι επίδοξοι και νυν διαχειριστές.
Ο λαός έχει πείρα από τη δικομματική εναλλαγή, από τα κόμματα παραφυάδες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που σχηματίστηκαν σε διάφορες φάσεις τις προηγούμενες δεκαετίες, από το ρόλο που έπαιξαν στην καλλιέργεια αυταπατών και την ενσωμάτωση συνειδήσεων που έδειχναν τάσεις ριζοσπαστικοποίησης από την κυρίαρχη στρατηγική.
Λύση προς όφελός του μπορεί να δώσει ο ίδιος ο λαός. Με εμπιστοσύνη στη δύναμή του, με καθαρό μέτωπο στα μονοπώλια και τα κόμματά τους, με αντιμονοπωλιακή συσπείρωση και ισχυρό ΚΚΕ, ώστε να βάζει εμπόδια στα βάρβαρα μέτρα και να ανοίγει βήμα βήμα το δρόμο για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου. Για αποδέσμευση από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία και μονομερή διαγραφή του χρέους.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου