Ο φτηνός θίασος της αριστεράς

1. Ο νεκρός δεδικαίωται; Ασφαλώς. Αν υπάρχει άλλη ζωή, ο Κύρκος συγκινημένος θα παρακολουθεί τα πολιτικά παιδιά του να τελειοποιούν το θεάρεστο έργο του. Ο,τι έκανε ο πατέρας του Λεωνίδα στον ποιητή Καρυωτάκη και χρεώθηκε στο διηνεκές τον αυτόχειρα, προσπάθησε ο γιος να κάνει στο κίνημα. Αντικομμουνιστής, με τη γνωστή επίφαση της Αριστεράς, έφτασε στο σημείο να συμφωνεί με τη λύση Μαρκεζίνη κάνοντας παιχνίδι ώστε να πέσει η δικτατορία στα μαλακά. Στη θέση του τώρα επάξια συνεχίζει ο κ. Κουβέλης, με το γνωστό χαμόγελο πλανόδιου δικηγόρου, συμμετέχοντας στην καταστροφή μας, την οποία θεωρεί ύψιστο έργο ηθικής τάξης.

2. Η καθεστωτική Αριστερά στις μέρες μας είναι η μεγαλύτερη σχολή μακιγιέρ. Εχει αναλάβει να σκεπάζει με πλαστικό χρώμα οποιαδήποτε αθλιότητα εμφανίζεται στην έρημο χώρα. Σύντομα θα αναγκαστεί να μεταφέρει τα γραφεία της στο νεκροτομείο Αθηνών, όπου οι ανάγκες για καλλωπισμό των νεκρών είναι μεγάλες, κυρίως στους αυτόχειρες.

3. Η καταστροφή της Αριστεράς είναι καθήκον όχι ιδεολογικό (διότι... σιγά τα αυγά, θέλει η πουτάνα να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει), αλλά προκύπτει από την ίδια την καθημερινότητα, που μας αποκαλύπτει το παραμύθι με τη χρυσόσκονη με το οποίο θέλει να μας κοιμίσει η ΔΗΜΑΡ.

4. Η χυδαιότης των Αριστερών δεν έχει προηγούμενο. Κάνουν τα πάντα για να κρατηθούν στην εξουσία, ακόμα και μπροστά στην τραγικότητα των ημερών και την αμείλικτη πραγματικότητα. Μέσω του θεάματος που τους υπηρετεί, καταφέρνουν να δημιουργήσουν ελπίδες, δήθεν θεραπείες παρηγοριάς, και όλα αυτά με το ύφος ευεργέτη.

5. Παραφράζοντας τον Μπομπ Ντίλαν: Πόσους δρόμους πρέπει να γνωρίσει ένας Αριστερός για να γίνει καραγκιόζης;

6. Ο φτηνός θίασος της Αριστεράς έρχεται από τις κρίσιμες δεκαετίες του '60, τότε που η αθωότητα και η τυφλότητα ήταν αχώριστες. Σήμερα πια πρόκειται για το Βατερλώ του κινήματος, για θανατηφόρο εναγκαλισμό του με την καθεστηκυία τάξη. Και μας πονάει. Η συμπεριφορά των Αριστερών μάς πληγώνει. Γι' αυτό, απέναντί τους, αυστηρότητα και καμία επιείκεια. Επρεπε χρόνια τώρα να είχαμε παρακολουθήσει την κηδεία της Αριστεράς.

7. Στην κυβέρνηση ο Κουβέλης εκπροσωπεί την ευτέλεια: Μπροστά στα ανθρώπινα ερείπια που γεννά κατά χιλιάδες η καθημερινότητα, εκείνος περιφέρεται ως ήρεμος ευγενής. Η τύχη του είναι εξασφαλισμένη. Θα τον παραλάβει η προφορική παράδοση, που είναι αμείλικτη και παθιασμένη, και θα τον στήσει εκεί που του αξίζει.

Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ