Ανταγωνισμός για τα μάτια των μονοπωλίων

Η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ, με την αρωγή των αστικών Μέσων Ενημέρωσης, καβγαδίζουν για το «πάπλωμα» της διακυβέρνησης. Η ενίσχυση του νέου δίπολου που διαμορφώνεται στο αστικό πολιτικό σκηνικό, στηρίζεται στις υπαρκτές διαφορές τους σε ό,τι αφορά το μείγμα της διαχείρισης. Στο ερώτημα όμως «ανάπτυξη με ποιον και για ποιον», συμφωνούν και οι δυο: Με το κεφάλαιο, για το κεφάλαιο.

Αποκαλυπτικές γι' αυτό ήταν οι ομιλίες των επικεφαλής τους την περασμένη βδομάδα σε ημερίδα του Ελληνοαμερικανικού Επιμελητηρίου. Από τη σκοπιά της αστικής διαχείρισης, ο καθένας υπερασπίστηκε το «μείγμα» που θεωρεί ενδεδειγμένο για να ξεπεραστεί η κρίση προς όφελος της πλουτοκρατίας και να τεθεί η καπιταλιστική οικονομία σε τροχιά ανάπτυξης, όπου τα μονοπώλια θα έχουν τον πρώτο λόγο και βέβαια το μόνο κέρδος.

Είπε ο Αντ. Σαμαράς:«Ο υπέρτατος στόχος μας είναι σήμερα να βγούμε από την ύφεση. Το κύριο όπλο μας (...) είναι τα χρήματα που θα πέσουν στην οικονομία το αμέσως επόμενο διάστημα, από τη δόση που θα εκταμιευθεί. Αλλά και η ρευστότητα που θα υπάρξει από την ανακεφαλαίωση του τραπεζικού συστήματος».

Η ΝΔ, η συγκυβέρνηση και η πλειοψηφία των κρατών μελών της Ευρωζώνης, θέλουν ανάπτυξη με δημοσιονομική πειθαρχία, με σταθερό τραπεζικό σύστημα, με γρήγορες ιδιωτικοποιήσεις και αναδιαρθρώσεις που συντρίβουν βίαια την τιμή της εργατικής δύναμης. Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει κι αυτός ανάπτυξη, με μοχλό τα μονοπώλια, αλλά με άλλο μείγμα.

Είπε σχετικά ο Αλ. Τσίπρας:«Η επάνοδος της χώρας σε τροχιά ανάκαμψης προϋποθέτει κυρίως την ακύρωση του προγράμματος της ύφεσης, αλλά και μια γενναία απομείωση του δημόσιου χρέους της χώρας ως ποσοστού του ΑΕΠ [...] (τα κόμματα της συγκυβέρνησης) απαξιώνουν τα εργαλεία άσκησης αναπτυξιακής πολιτικής: Το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, που υφίσταται συνεχείς περικοπές, όπως και το ΕΣΠΑ (...) Γι' αυτό το λόγο ζητάμε αναστολή, moratorium στην εξυπηρέτηση του χρέους. Εως ότου η χώρα επανέλθει σε αναπτυξιακή τροχιά. Ετσι ώστε να κινητοποιήσουμε πόρους για να φέρουμε την ανάπτυξη».

Θέλει δηλαδή ανάπτυξη με «κούρεμα» του χρέους, με «ρήτρα ανάπτυξης» στην αποπληρωμή των τόκων, με χαλάρωση της λιτότητας για να περισσέψουν επιδοτήσεις και χρήμα στα μονοπώλια να κάνουν επενδύσεις, σε σύμπραξη με το αστικό κράτος.

Στην ίδια ομιλία, ο Αλ. Τσίπρας απηύθυνε κάλεσμα στα μονοπώλια να κοπιάσουν και δεσμεύτηκε για κράτος - αρωγό στις επενδύσεις τους:«Ο δημόσιος, ο ιδιωτικός και ο κοινωνικός τομέας θα (...) συμπράττουν με όρους αμοιβαίου και κοινωνικού συμφέροντος και με αναπτυξιακές κοινοπραξίες στη βάση διακρατικών συμφωνιών. Είμαστε υπέρ των παραγωγικών ιδιωτικών επενδύσεων (...) Θα ιδρύσουμε δημόσια επενδυτική τράπεζα, η οποία θα αναλάβει πρωταγωνιστικό ρόλο στη συντονισμένη προσπάθεια του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα για την αντιστροφή της ύφεσης. Γιατί είναι δημαγωγικός ο ισχυρισμός ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να βγει από την αβεβαιότητα και την αστάθεια που προκαλεί μια τόσο βαθιά και παρατεταμένη ύφεση με μαζικές ιδιωτικές επενδύσεις, που δεν μπορούν και δε θα πραγματοποιηθούν σε τόσο μεγάλη κλίμακα».

Επειδή και οι δυο απευθύνονται στα μονοπώλια και επειδή στις επενδύσεις τους ποντάρουν για ανάπτυξη, δεν μπορούν παρά να ανησυχούν και οι δυο για τη σταθερότητα της χώρας.

Είπε ο Αντ. Σαμαράς:«Το επίκεντρο της πολιτικής μας πλέον θα είναι η προσέλκυση επενδύσεων. Αλλά για να γίνουν επενδύσεις χρειάζεται εμπιστοσύνη στην Ελλάδα και αισιοδοξία στην αγορά. Την εμπιστοσύνη προς την Ελλάδα τη χτίσαμε τους προηγούμενους μήνες. Τώρα πρέπει να αλλάξουμε το κλίμα μέσα στη χώρα».

Πλειοδότησε ο Αλ. Τσίπρας:«Δικός μας στόχος, είναι ν' αλλάξουμε την Ελλάδα. Στην κατεύθυνση αυτή, εγγυόμαστε τη συντεταγμένη και ασφαλή έξοδο από την κρίση. Γι' αυτό, προτεραιότητά μας είναι η οικονομική και κοινωνική σταθεροποίηση της χώρας».

Μπορεί η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ να έχουν διαφορετική άποψη για το πώς πρέπει να γίνει η διαχείριση του χρέους, ωστόσο συμφωνούν σε ένα πράγμα: Οτι είναι υποχρέωση του λαού να αποπληρώσει τα δάνεια της πλουτοκρατίας και πως η ανάπτυξη στόχο έχει να συμβάλλει και σ' αυτό.

Μέσα στη βδομάδα, ο Αντ. Σαμαράς παραχώρησε συνέντευξη στη γερμανική «Bild». Εκεί ανέφερε μεταξύ άλλων:«Το χρέος μας χαρακτηρίζεται πλέον επισήμως βιώσιμο. Αλλά γι' αυτό χρειάζεται φυσικά σταθερή ανάπτυξη. Προσπαθούμε να βγούμε από την ύφεση για να μεταρρυθμίσουμε την οικονομία μας, ώστε να υπάρχουν αρκετά έσοδα για να κατορθώσουμε να ξοφλήσουμε τόκους και χρεολύσια».

Εγνοια για τους δανειστές έχει όμως και ο Αλ. Τσίπρας. Δήλωσε στο Ελληνοαμερικανικό Επιμελητήριο: «Εμείς έχουμε εκπονήσει ένα ολοκληρωμένο και ρεαλιστικό πρόγραμμα (...) Ετσι ώστε να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας, προς όφελος και της Ελλάδας αλλά και των εταίρων. Σημαίνει και δυνατότητα αποπληρωμής μελλοντικά σημαντικού μέρους των χρημάτων που έχουν δανείσει στην Ελλάδα».

Ο καθένας δεσμεύεται για το «καινούριο», το οποίο όμως είναι τόσο παλιό, όσο και ο καπιταλισμός, τον οποίο θέλουν να διαχειριστούν, έστω και με διαφορετικό μείγμα.

Λέει ο Αντ. Σαμαράς στην «Bild»:«Θα μείνουμε στο ευρώ! Φιλοδοξία μας είναι η Ελλάδα να αλλάξει θεαματικά και από ένα κακό παράδειγμα γεμάτο προβλήματα, να γίνει ένα ξεχωριστό παράδειγμα για μια οικονομία - μοντέλο».

Και ο Αλ. Τσίπρας:«Στόχος μας δεν είναι να επιστρέψουμε στο παρελθόν. Ούτε να αναστήσουμε ένα αναπτυξιακό μοντέλο που έχει καταρρεύσει. Στόχος μας είναι να ανοίξουμε νέους δρόμους. Προς νέα παραγωγικά και κοινωνικά πρότυπα».

Ο ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει «αντιμνημονιακός». Τα ίδια όμως έλεγε και η ΝΔ πριν κυβερνήσει. Ενα αποκαλυπτικό παράδειγμα:

«Το πρόβλημα σήμερα είναι ουσιαστική τροποποίηση του Μνημονίου για να μείνουμε στο ευρώ και να βγούμε από την κρίση με ανάπτυξη (...) Κι από την άλλη, έχουμε τώρα εκείνους που επιδιώκουν να βγούμε από το ευρώ. Δεν έχουν σχέδιο. Κι αυτά που λένε καθημερινά οδηγούν σε πολύ χειρότερα απ' αυτά που ζούμε ήδη. Προκαλούν ανησυχία στους πολίτες. Πότε για τις καταθέσεις που θέλουν να τις βάλουν χέρι. Πότε για τις επενδύσεις που τις διώχνουν. Πότε για τις επιχειρήσεις που θέλουν να τις φορολογήσουν κι άλλο. Δηλαδή, να τις κλείσουν (...)

Αυτοί που οδήγησαν τη χώρα στα τωρινά αδιέξοδα δεν μπορούν να δώσουν ελπίδα. Αυτοί που απειλούν με ακόμα χειρότερη καταστροφή, δεν μπορούν να δώσουν ελπίδα. Ελπίδα μπορεί να δώσει μόνον ένα στέρεο σχέδιο -όπως το δικό μας- και μια βαθιά πίστη στον τόπο και στον Ελληνα, όπως η δική μας πίστη.

Ναι, η Ελλάδα, αν προσθέσει ανάπτυξη στη σημερινή πολιτική, μπορεί να ανακάμψει μέσα σε ένα χρόνο το πολύ. Αν σπάσει το τέρας της γραφειοκρατίας, μόνο ένα μέρος από τα κοινοτικά κονδύλια να απορροφήσει, μπορεί να σώσει ή να δημιουργήσει μέσα σε ένα χρόνο εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας! (...) Ολα αυτά είναι εφικτά. Γίνονται. Είναι άμεσα, αρκεί να υπάρξουν δύο πράγματα: Πολιτική σταθερότητα και προσήλωση στο ευρώ».

Τα παραπάνω, που σήμερα τα υπογράφει με κλειστά τα μάτια η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, δήλωνε ο Αντ. Σαμαράς τον περασμένο Μάη, μιλώντας στην ΚΟ του κόμματός του.

Επειδή οι διαφορές τους είναι στη διαχείριση, οι αναλύσεις τους για την κρίση και τη διέξοδο δεν μπορεί παρά να συναντιούνται, αφού καμιά διάθεση δεν έχει ούτε ο ένας, ούτε ο άλλος να θίξει τον καπιταλισμό και τα μονοπώλια. Απόρροια της ανάλυσης περί «καζινοκαπιταλισμού» και πελατειακού κράτους είναι οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ για ξεπέρασμα της κρίσης με αλλαγές στους θεσμούς. Το φαινόμενο της «διαπλοκής», όμως, αποτελεί τον ιδανικό αποδιοπομπαίο τράγο και είναι αποκαλυπτικές οι παρακάτω τοποθετήσεις.

«Γιατί η διαπλοκή αποτελεί τη σύγχρονη και πιο σοβαρή απειλή για τη Δημοκρατία. Αποτελεί ήδη κοινή πεποίθηση ότι η σημερινή παρακμιακή πραγματικότητα - η αδιαφάνεια, η διαφθορά και η διαπλοκή - συνεπάγεται, πρώτ' απ' όλα, μια τεράστια λεηλασία του Δημοσίου, των κοινοτικών πόρων και του χρήματος των φορολογούμενων που, όλα αυτά τα χρόνια, υφίστανται την πιο άγρια εισπρακτική επιδρομή που γνώρισε ποτέ ο τόπος. Η ίδια αυτή πραγματικότητα προάγει τον εκμαυλισμό και διαμορφώνει ένα νοσηρό κατεστημένο αλληλοεξάρτησης, αλληλοσυγκάλυψης και ατιμωρησίας.

Η πραγματικότητα αυτή συνεπάγεται όμως και τον αποκλεισμό της μεγάλης πλειοψηφίας του επιχειρηματικού κόσμου από την αναπτυξιακή διαδικασία. Σημαίνει νόθευση του υγιούς ανταγωνισμού, που αποτελεί ύψιστης σημασίας προτεραιότητα στην εντός ΟΝΕ εποχή. Σημαίνει εμπόδια στο δρόμο της δυναμικής και ισόρροπης ανάπτυξης, το δρόμο που οδηγεί στην τόνωση της απασχόλησης, τη γεφύρωση του χάσματος πλουσίων και φτωχών, την πραγματική οικονομική και κοινωνική σύγκλιση».

Αυτά έλεγε ο Κώστας Καραμανλής, στη Βουλή, στις 24/5/2002.

Ας δούμε τι λέει σήμερα ο Αλ. Τσίπρας:«Οι πολιτικές δυνάμεις του Μνημονίου ζητούν την αλληλεγγύη των δανειστών μας για να μην αλλάξει τίποτα στην πολιτική που γεννά και αναπαράγει τη κρίση (...) Για να διασωθούν οι πραγματικοί υπαίτιοι της δημοσιονομικής εκτροπής: Το καρτέλ της οικονομικής ολιγαρχίας. Των κρατικοδίαιτων εργολάβων και προμηθευτών (...)

Η χώρα δεν θα σταθεροποιηθεί χωρίς μια νέα δυναμική δημόσια παρέμβαση. Ούτε και πρόκειται να καταστεί ανταγωνιστική, χωρίς τις αναγκαίες προοδευτικές μεταρρυθμίσεις για την αντιμετώπιση των πραγματικών αιτίων της κρίσης: Πρέπει να χτυπήσουμε την αιχμαλωσία του πολιτικού συστήματος από ένα εδραιωμένο καρτέλ διαπλεκόμενων επιχειρηματικών και μιντιακών συμφερόντων, τη διάβρωση της δημόσιας διοίκησης από την κομματική - πελατειακή διαφθορά και αναξιοκρατία (...)

Κανείς σοβαρός επενδυτής δεν θα αναλάβει το μακροπρόθεσμο επιχειρηματικό ρίσκο της παραγωγικής επένδυσης. Σε μια χώρα όπου την ιδιωτική πρωτοβουλία δεν την εκτοπίζει το κράτος και η δημόσια παρέμβαση. Αλλά το καρτέλ της διαπλοκής. Το οποίο λειτουργεί σε καθεστώς απόλυτου προστατευτισμού από το πολιτικό κατεστημένο. Νέμεται τα αναπτυξιακά κονδύλια. Νοθεύει τους κανόνες της αγοράς. Και αποτρέπει τις παραγωγικές πρωτοβουλίες».

Να βγάλει συμπεράσματα ο λαός. Οσο πιο γρήγορα, τόσο πιο αποτελεσματικότερα θα μπορέσει να υπερασπιστεί όσα δικαιώματα του απέμειναν και κυρίως να δρομολογήσει τις προϋποθέσεις για την ευημερία του, που δεν περιλαμβάνουν την αλλαγή διαχειριστή της αστικής εξουσίας που τον τσακίζει. Ο αγώνας για την ανατροπή της είναι σήμερα αγώνας ζωής για την εργατική τάξη και τους συμμάχους της, τα φτωχά λαϊκά στρώματα.

Βάσω ΝΙΕΡΡΗ