Τι δείχνουν οι πράξεις νομοθετικού περιεχομένου;

-- Τι δείχνει η επιλογή της κυβέρνησης να προωθήσει με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου τη διαθεσιμότητα των υπαλλήλων σε δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα;

Γ

ια μια ακόμη φορά η κυβέρνηση, με τη σύμπραξη του Προέδρου της Δημοκρατίας, προχώρησε στην έκδοση πράξης νομοθετικού περιεχομένου για να ρυθμίσει κρίσιμα ζητήματα, παρακάμπτοντας τη Βουλή. Αυτή τη φορά η πράξη νομοθετικού περιεχομένου ρυθμίζει μεταξύ άλλων θέματα σχετικά με τη διαθεσιμότητα των υπαλλήλων και για την ακρίβεια θέλει να παρακάμψει τα εμπόδια από τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων ιδιαίτερα στο χώρο των ΟΤΑ και τις δυσκολίες των «αιρετών» να συμπράξουν ανοιχτά στις απολύσεις. Σύμφωνα με το Σύνταγμα, πράξεις νομοθετικού περιεχομένου εκδίδονται μόνο «σε έκτακτες περιπτώσεις εξαιρετικά επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ύστερα από πρόταση του Υπουργικού Συμβουλίου (...) Οι πράξεις αυτές υποβάλλονται στην Βουλή για κύρωση μέσα σε σαράντα μέρες από την έκδοσή τους (...) Αν δεν υποβληθούν στην Βουλή μέσα στις προαναφερόμενες προθεσμίες ή αν δεν εγκριθούν από αυτή μέσα σε τρεις μήνες από την επιβολή τους παύουν να ισχύουν στο εξής».

Θ

α πει κάποιος, ποιο είναι το πρόβλημα, αφού και η πράξη νομοθετικού περιεχομένου πρέπει να εγκριθεί από τη Βουλή; Υπάρχουν κρίσιμες λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά. Ποιες είναι αυτές; Η πράξη νομοθετικού περιεχομένου έχει άμεση εφαρμογή, από την επομένη της δημοσίευσής της στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης, ενώ ο νόμος μόνο μετά την ψήφισή του από τη Βουλή με τις γνωστές διαδικασίες. Αρα με τις πράξεις νομοθετικού περιεχομένου κερδίζουν χρόνο και παρακάμπτουν ενδεχόμενες αντιδράσεις στη Βουλή. Ακόμη, η πράξη νομοθετικού περιεχομένου εγκρίνεται ή απορρίπτεται χωρίς τροποποιήσεις από τη Βουλή, ενώ στα νομοσχέδια θεωρητικά πάντα υπάρχει η δυνατότητα για αλλαγές. Η πράξη νομοθετικού περιεχομένου ακόμη και αν δεν εγκριθεί από τη Βουλή παύει να ισχύει για το μέλλον και μόνο. Αρα δεν ανατρέπονται τα αποτελέσματα για το διάστημα που ίσχυε.

Ε

δώ φαίνεται καθαρά η δικτατορία του κεφαλαίου σε όλο της το μεγαλείο. Ακόμη και σε εκείνες τις περιπτώσεις που οι δικοί τους θεσμοί δεν τους διευκολύνουν ή τους εμποδίζουν να προχωρήσουν με την άνεση που θα ήθελαν, δεν έχουν τον παραμικρό δισταγμό να τους παρακάμψουν. Αυτό κάνουν και με το αστικό κοινοβούλιο, το «ναό της δημοκρατίας», όπως συνηθίζουν να τον αποκαλούν. Ολα αυτά τα έχουν προβλέψει και με το δικό τους Σύνταγμα, που κύρια αποστολή του είναι η θωράκιση της δικής τους εξουσίας. Για την ιστορία μόνο, να αναφέρουμε ότι μέχρι την εκδήλωση της κρίσης σε πάρα πολύ σπάνιες περιπτώσεις είχε χρησιμοποιηθεί αυτή η διαδικασία. Οι πράξεις νομοθετικού περιεχομένου ήταν μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού. Μία εξ αυτών ήταν και η γνωστή πράξη νομοθετικού περιεχομένου για την αντιμετώπιση των μαθητικών κινητοποιήσεων επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ.

Η

 έξοδος από την καπιταλιστική κρίση προς όφελος του κεφαλαίου δεν τους αφήνει περιθώριο για χάσιμο χρόνου και ταλαντεύσεις. Δείχνει και τον πραγματικό, ταξικό χαρακτήρα όλων αυτών των θεσμών. Αυτό σε καμία περίπτωση δε σημαίνει ότι δε θα αξιοποιήσουμε και το αστικό κοινοβούλιο για να τους αποκαλύψουμε, να αναδείξουμε τα λαϊκά προβλήματα, την αναγκαιότητα του άλλου δρόμου ανάπτυξης και της πάλης για μια άλλη εξουσία, την εργατική - λαϊκή εξουσία. Αυταπάτες, όμως, για αλλαγές μέσα από το αστικό κοινοβούλιο δεν πρέπει να υπάρχουν. Η έκβαση αυτής της αναμέτρησης θα κριθεί από την ικανότητα και την αποφασιστικότητα του οργανωμένου κινήματος της εργατικής τάξης και των συμμάχων της.