Το "παράλληλο πρόγραμμα" συγκυβέρνησης - κεφαλαίου

Με όρο και προϋπόθεση τη μονιμότητα και την επέκταση των αντιλαϊκών μέτρων, την ολοκλήρωση της «αξιολόγησης» από την πλευρά των ιμπεριαλιστικών οργανισμών που προβλέπεται, γι' αυτή τη φάση, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ από κοινού με τα τμήματα του εγχώριου κεφαλαίου βάζουν στην προμετωπίδα της πολιτικής τους το σχέδιο της «παραγωγικής ανασυγκρότησης». Πρόκειται για το ένα και μοναδικό παράλληλο πρόγραμμα που κρίνεται αναγκαίο για την τόνωση των νέων κερδοφόρων επενδύσεων, για τη συγκέντρωση της επιχειρηματικής πίτας και την ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας, δηλαδή τη δημιουργία συνθηκών διευρυμένης αναπαραγωγής των κερδών. Το πρόκριμα για τα παραπάνω αποτελεί η πλήρης εφαρμογή του τρίτου μνημονίου, ως ασφαλές «εφαλτήριο» και «τελευταία ευκαιρία» για την ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου, όπως σταθερά επισημαίνει η πλευρά του ΣΕΒ.

Αποφασιστικό κρίκο σε αυτήν τη διαδικασία αποτελεί η συγκρότηση και λειτουργία του «Φόρουμ για τη Βιομηχανία», στο οποίο μετέχουν η κυβέρνηση και αρμόδιοι κρατικοί φορείς, ο ΣΕΒ, οι τραπεζίτες, αλλά και εκπρόσωποι δυνάμεων του λεγόμενου κοινωνικού εταιρισμού. Χαρακτηριστική είναι η τοποθέτηση της αρμόδιας υφυπουργού Οικονομίας, Θ. Τζάκρη, στο πλαίσιο της πρώτης συνεδρίασης του φόρουμ των βιομηχάνων. Οπως τόνισε, «με έξυπνες πολιτικές ενίσχυσης και προστασίας των εθνικών μας παραγωγικών μηχανών, στο πλαίσιο πάντα των αρχών της ΕΕ και τηρώντας τους κανόνες των εταίρων μας, θα χτίσουμε πετραδάκι - πετραδάκι τέτοιες πολιτικές που θα εκμεταλλεύονται στο έπακρο το ευρωπαϊκό πλαίσιο, αλλά θα δίνουν παραγωγική και αναπτυξιακή πνοή στη δική μας χώρα».

Την ίδια ώρα, οι τρέχουσες αντιλαϊκές εξελίξεις προσδιορίζονται και από το πλέγμα των οξυμένων ενδοκαπιταλιστικών ανταγωνισμών που αναπτύσσονται στους κόλπους της λυκοσυμμαχίας της ΕΕ. Από την πλευρά του, ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, Γ. Στουρνάρας, υπογραμμίζει την «ανάγκη» για το άμεσο κλείσιμο της «αξιολόγησης», τονίζοντας χαρακτηριστικά: «Ευρωπαϊκοί παράγοντες που γνωρίζουν άριστα τα ζητήματα αυτά υποστηρίζουν ότι τα τρομοκρατικά χτυπήματα στο Παρίσι, τα ασύμμετρα προβλήματα που δημιουργεί το προσφυγικό ζήτημα, η απειλή εξόδου του Ηνωμένου Βασιλείου από την ΕΕ και οι ανοιχτές πλέον διαφοροποιήσεις της ΕΚΤ και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής από τη μια πλευρά, και ορισμένων κρατών - μελών από την άλλη, όσον αφορά σημαντικές πτυχές της τραπεζικής ένωσης, καθιστούν άκρως επικίνδυνη μια ενδεχόμενη αποτυχία των διαπραγματεύσεων στο Γιούρογκρουπ και τη μεταφορά τους σε Συμβούλιο Κορυφής».

Σχετικά και απόλυτα, η «άκρως επικίνδυνη πολιτική» στρέφεται αποκλειστικά σε βάρος των εργατικών, λαϊκών δικαιωμάτων που ακόμη τρεμοπαίζουν στα πόδια τους και μάλιστα ανεξάρτητα από την όποια έκβαση θα έχουν οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα, στα κράτη και τις κυβερνήσεις (π.χ. ΗΠΑ - Ευρωζώνη ή ΗΠΑ - Γερμανία, αλλά και Γερμανία - Γαλλία, ή Γερμανία - Νότος ΕΕ), ανεξάρτητα, βέβαια, και από την επιλογή «συμμαχιών» σε αυτό το πλέγμα. Ενδεικτική είναι και η δήλωση του υπουργού Οικονομικών, Ευ. Τσακαλώτου, σύμφωνα με τον οποίο η διαμάχη σχετικά με τη συμμετοχή του ΔΝΤ στη δανειακή σύμβαση «ξεπερνά το ελληνικό πρόγραμμα». Ανταγωνισμοί που έχουν σχέση και με τις δυσκολίες καπιταλιστικής ανάκαμψης στην Ευρωζώνη.

Σε αυτό το πλέγμα, κάτω από τις σημαίες των μονοπωλίων, η συγκυβέρνηση από κοινού με το εγχώριο κεφάλαιο και με «πρώτο βιολί» τον ΣΕΒ και τις προτάσεις του, βάζουν στην ατζέντα την κατάστρωση «σχεδίου άμεσων ενεργειών» για τη βιομηχανία, όπως αυτό θα προκύψει από τα πορίσματα των έξι τεχνικών ομάδων εργασίας που θα πλαισιώσουν το «Φόρουμ για τη Βιομηχανία». Ανάμεσα σε άλλα, προβλέπονται ειδικές παρεμβάσεις ενίσχυσης «δυναμικών» κλάδων εξαγωγικού προσανατολισμού, με στόχο τη διαμόρφωση «οικονομιών κλίμακας» (σηματοδοτούν τη συγκέντρωση της επιχειρηματικής πίτας και των κερδών προκειμένου να επιτευχθεί η συμπίεση του κόστους των βιομηχάνων), άρση υφιστάμενων εμποδίων για νέες επενδύσεις, μειώσεις στο ενεργειακό κόστος, πρόσθετα εργαλεία χρηματοδότησης, «βελτίωση» στις διαδικασίες αδειοδότησης, ζητήματα που αφορούν στην εφοδιαστική αλυσίδα, στα βιομηχανικά πάρκα, στη χωροταξία κ.ά.

«Χρειάζεται ένα σταθερό φορολογικό σύστημα, όχι όμως τόσο σταθερό που να μην επιτρέπει αλλαγές για πράγματα που δεν μπορούν να προβλεφθούν».Αυτό υποστηρίζει ο υπουργός Οικονομικών, Ευ. Τσακαλώτος, σχετικά με την πρόταση του ΣΕΒ που αφορά στη διαμόρφωση σταθερού φορολογικού συστήματος για 10 χρόνια, με χαμηλό συντελεστή για τις μεγάλες επενδύσεις πάνω από 100 εκατ. ευρώ. Οπως χαρακτηριστικά τόνισε μιλώντας στην «Καθημερινή», «πρέπει να βρεθεί ένα σωστό μείγμα που τείνει προς τη σταθερότητα». Από την πλευρά του, ο υπουργός Οικονομίας, Γ. Σταθάκης, προσδιόρισε το... «σωστό μείγμα» στα 7 χρόνια. Σε ό,τι αφορά το ύψος του φορολογικού συντελεστή επί των επιχειρηματικών κερδών, ο Ευ. Τσακαλώτος επισημαίνει πως δεν αποτελεί κυρίαρχο ζήτημα που «εμποδίζει τις μεγάλες επενδύσεις», καθώς η χαμηλή φορολόγηση αποτελεί «επικουρικό εργαλείο και πιο σημαντικό είναι ότι και οι επενδυτές το θεωρούν επικουρικό»...

Η προσπάθεια της κυβέρνησης να δώσει ώθηση στην ανάκαμψη στην τωρινή δοσμένη φάση της καπιταλιστικής κρίσης, δυσκολεύεται από τη στενότητα της άμεσης κρατικής χρηματοδότησης των επιχειρηματιών, μέσω του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων. Ταυτόχρονα, όμως, υπάρχουν και άλλα αποφασιστικά εργαλεία, στο πλαίσιο του υπό διαμόρφωση «αναπτυξιακού νόμου», τα οποία θα αξιοποιηθούν από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, όπως οι φορολογικές μειώσεις και απαλλαγές, ειδικά φορολογικά καθεστώτα, σε συνδυασμό βέβαια με μια σειρά από εργαλεία φτηνής χρηματοδότησης των επιχειρηματικών ομίλων.

Τα πάντα, στην κυριολεξία, υποτάσσονται στη στρατηγική που στοχεύει στην ανάκαμψη του κεφαλαίου και της ανταγωνιστικότητάς του, ζήτημα το οποίο θα κρίνει την «επιτυχία» του μνημονίου, όχι βέβαια από τη σκοπιά των συμφερόντων των λαϊκών στρωμάτων...

Α. Σ.