"Ευέλικτη" εργασία με γνώμονα την "ανταγωνιστικότητα κόστους" του κάθε κεφαλαιοκράτη

gallery thumbnail
Τα χαμόγελα του προέδρου
της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας
περισσεύουν, όπως περισσεύει και η
 εφευρετικότητά τους να τσακίζουν
 τα εργασιακά δικαιώματα
«Προκειμένου να ενισχυθεί η ανθεκτικότητα της οικονομίας σε κλονισμούς, οι μισθοί πρέπει να αντανακλούν δεόντως τις συνθήκες στην αγορά εργασίας και τις εξελίξεις της παραγωγικότητας, γεγονός που υπογραμμίζει τη σημασία των μεταρρυθμίσεων που συμβάλλουν σε μεγαλύτερη ευελιξία των μισθών και διαφοροποίησή τους μεταξύ εργαζομένων επιχειρήσεων και κλάδων».
Αυτό τονίζεται στο πρόσφατο Οικονομικό Δελτίο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), σύμφωνα με την οποία βασικός πυλώνας, για την ενίσχυση ανταγωνιστικότητας και σε συνδυασμό με αυτή, είναι οι αντιλαϊκές διαρθρωτικές παρεμβάσεις στην αγορά εργασίας και μάλιστα όχι με βάση τις γενικές συνθήκες που επικρατούν στην καπιταλιστική οικονομία ή σε κάποιον οικονομικό κλάδο, αλλά ακόμη και σε επίπεδο της κάθε επιχείρησης.
«Ο σχεδιασμός των θεσμών της αγοράς εργασίας μπορεί να εμποδίσει την ευθυγράμμιση της αύξησης των μισθών σε επίπεδο επιχείρησης», επισημαίνεται χαρακτηριστικά, βάζοντας στο στόχαστρο τις «Συλλογικές Συμβάσεις που υπογράφονται σε κλαδικό, περιφερειακό ή εθνικό επίπεδο». Διευκρινίζοντας περαιτέρω, υπογραμμίζουν πως σε αυτές τις περιπτώσεις «οι μισθολογικές αυξήσεις καθορίζονται σύμφωνα με το μέσο ρυθμό αύξησης της παραγωγικότητας της περιφέρειας ή του κλάδου ή ακόμη σύμφωνα με την αύξηση της παραγωγικότητας μεγαλύτερων και συνήθως πιο παραγωγικών επιχειρήσεων». Στο «διά ταύτα τονίζουν» ότι ο προσδιορισμός ενός κατώτατου ορίου στις μισθολογικές αμοιβές θα οδηγήσει σε απώλεια «ανταγωνιστικότητας κόστους», κλάδους ή και επιχειρήσεις που ανήκουν στον ίδιο κλάδο, σε περίπτωση που αυτές δεν ανταποκρίνονται στις γενικότερες συνθήκες της ανταγωνιστικότητας.
«Με δεδομένο το μεγάλο βαθμό ανομοιογένειας των επιδόσεων των επιχειρήσεων εντός των επιμέρους κλάδων, αυτό που πραγματικά έχει σημασία για την ανταγωνιστικότητα κόστους δεν είναι η ευθυγράμμιση των μέσων εξελίξεων των μισθών και αντίστοιχα της παραγωγικότητας, αλλά η ευθυγράμμιση των μισθολογικών αυξήσεων με την άνοδο της παραγωγικότητας σε επίπεδο επιχείρησης», τονίζει η ΕΚΤ.
Ολα τα παραπάνω συνθέτουν το πλέγμα των αντιλαϊκών παρεμβάσεων στις αγορές εργασίας της ΕΕ και ειδικότερα στην Ευρωζώνη, την κατάργηση των κλαδικών και εθνικών Συμβάσεων Εργασίας, την κατάργηση ακόμη και του ελάχιστου μισθού και του μεροκάματου με «κριτήριο» την παραγωγικότητα και την ανταγωνιστικότητα του κάθε κεφαλαιοκράτη. Και, βέβαια, η πολιτική αυτή έρχεται να τσακίσει τις αμοιβές των εργαζομένων, τόσο συνολικά σε επίπεδο οικονομίας και των επιμέρους κλάδων δραστηριότητας, όσο και στην κάθε επιχείρηση.
Σύμφωνα με την ΕΚΤ:
Τα χαρακτηριστικά των μισθολογικών διαπραγματεύσεων στις αγορές εργασίας της Ζώνης του Ευρώ επιβεβαιώνουν την ύπαρξη «σημαντικής ανομοιογένειας του θεσμικού πλαισίου της αγοράς εργασίας από χώρα σε χώρα».
Σε αυτό το πλαίσιο, σημειώνουν πως τα κράτη της Βαλτικής έχουν αγορές εργασίας που χαρακτηρίζονται «ευέλικτες» καθώς διαθέτουν «αποκεντρωμένο σύστημα διαπραγματεύσεων και σχετικά χαμηλό ποσοστό συμμετοχής στις εργατικές ενώσεις».
Οι αγορές εργασίας, π.χ. σε Βέλγιο, Μάλτα, Φινλανδία, «χαρακτηρίζονται από ισχυρή παρουσία ενώσεων εργαζομένων».
«Υψηλός βαθμός συντονισμού στις διαδικασίες μισθολογικών διαπραγματεύσεων» εμφανίζεται σε Βέλγιο, Γερμανία, Ολλανδία, Αυστρία και Φινλανδία.
Κατώτατοι μισθοί, προσδιορίζονται σε Ελλάδα, Ισπανία, Γαλλία, Λετονία, Πορτογαλία, Σλοβακία.
Οπως χαρακτηριστικά επισημαίνεται, τα κράτη της Ευρωζώνης, που χτυπήθηκαν περισσότερο από την κρίση (δηλαδή όπως η Ελλάδα) προχώρησαν σε προγράμματα «συνολικών διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων», ειδικότερα με την «αποκέντρωση» των συλλογικών διαπραγματεύσεων σε επιχειρησιακό επίπεδο, μείωση του αριθμού των συλλογικών συμβάσεων, «περισσότερο ευέλικτη διευθέτηση του χρόνου εργασίας και μείωση του κόστους απολύσεων και προσλήψεων» (αποζημιώσεις, ασφαλιστικές εισφορές εργοδοσίας). Πρόκειται για το στρατηγικού χαρακτήρα ζήτημα, προκειμένου να τονωθεί η ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου και του ελληνικού, στο πλαίσιο βέβαια των ανισομετριών και των αποκλίσεων ανάμεσα στις οικονομίες που εντοπίζει και η ΕΚΤ.
Τα παραπάνω αποκαλύπτουν τον ενιαίο χαρακτήρα του στρατηγικού σχεδίου που ξεδιπλώνουν τα ιμπεριαλιστικά κέντρα απέναντι και στον ελληνικό λαό, ανεξάρτητα, από τις μεταξύ τους διαφορές και τους ανταγωνισμούς. Το ίδιο σχέδιο, σε ό,τι αφορά το Εργασιακό, περιγράφει και η πλευρά του ΔΝΤ, το οποίο, στο πλαίσιο της αξιολόγησης του «προγράμματος στην Ελλάδα» βγαίνει μπροστά, ανοίγοντας και το ζήτημα του Εργασιακού, των ομαδικών απολύσεων και του νέου συνδικαλιστικού νόμου.
Νέα "Λευκή Βίβλος"
Τα παραπάνω συνδέονται με τις διεργασίες για την «εμβάθυνση της ΟΝΕ», με κομβικό σημείο τη σύνταξη της νέας «Λευκής Βίβλου», η δημοσιοποίηση της οποίας προγραμματίζεται για την άνοιξη του 2017.
Ανάμεσα σε άλλα, η «έκθεση των 5 προέδρων» εστιάζει στη δημιουργία ευρωπαϊκού μηχανισμού ελέγχου, ο οποίος, σε συνεργασία με τις εθνικές αρχές, θα έχει αρμοδιότητα την αποτροπή των αποκλίσεων στην ανταγωνιστικότητα των μισθών ανάμεσα στα κράτη της Ευρωζώνης. Αποκαλυπτικό είναι το γεγονός ότι τασυμβούλια ανταγωνιστικότητας (κρατικά και σε επίπεδο ΕΕ) θα αξιολογούν το βαθμό, στον οποίο η εξέλιξη των μισθών συμβαδίζει με την παραγωγικότητα. Μάλιστα, η σύνδεση μισθών - παραγωγικότητας θα γίνεται σε σχέση τόσο με τα άλλα κράτη της Ευρωζώνης, όσο και με τους «κυριότερους συγκρίσιμους εμπορικούς εταίρους» της ΕΕ. Αυτό, με τη σειρά του, σημαίνει έναν ακόμη παράγοντα μείωσης των μισθών που δίνουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι, με γνώμονα τις συνθήκες της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων, στη διαρκή διαπάλη τους για την απόσπαση μεριδίων και αγορών.
Σε αυτό το πλαίσιο, σχεδιάζουν να προχωρήσουν στον καθορισμό «ειδικών προτύπων και δεικτών» που θα απαιτήσουν διεξοδικότερη ανάλυση. Ωστόσο, σημειώνουν πως τα «πρότυπα για τις αγορές εργασίας» θα πρέπει να συνδυάζουν την ασφάλεια με την ευελιξία, όπως με «ευέλικτες και αξιόπιστες συμβάσεις εργασίας», έτσι ώστε να αποφευχθεί μια αγορά εργασίας δύο ταχυτήτων, να προχωρήσουν οι πολιτικές της «διά βίου μάθησης» και τα σύγχρονα συστήματα Κοινωνικής Ασφάλισης, με διευκόλυνση της φορολόγησης της εργασίας (μείωση ασφαλιστικών εισφορών για τους εργοδότες). Τα παραπάνω σημαίνουν ισοπέδωση των μισθών προς τα κάτω, εφαρμογή, όσο γίνεται μεγαλύτερη, των ευέλικτων μορφών εργασίας, σε συνδυασμό με το βαθμό της ανταγωνιστικότητας των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, περικοπές στα συστήματα της Κοινωνικής Ασφάλισης, προσαρμογή των όποιων «συμβάσεων εργασίας» (ατομικές κ.ά.) στις εκάστοτε ανάγκες του κεφαλαίου, έτσι που να μπορούν οι καπιταλιστές να μειώνουν τους μισθούς και να εφαρμόζουν εργασιακές σχέσεις κατά το δοκούν.
Προδιαγράφοντας το γενικό πλαίσιο των παρεμβάσεων, επισημαίνουν πως «δεν υπάρχει μοντέλο κατάλληλο για όλες τις περιπτώσεις, αλλά οι προκλήσεις είναι συνήθως παρόμοιες σε όλα τα κράτη - μέλη».
Σε αυτό το πλαίσιο, οι άξονες πολιτικής αφορούν:
-- Στη δημιουργία θέσεων εργασίας για περισσότερα άτομα όλων των ηλικιών (χωρίς καν να αναφέρονται σε κάποιο όριο ηλικίας).
-- Επίτευξη σωστής ισορροπίας μεταξύ ευέλικτων και ασφαλών Συμβάσεων Εργασίας.
-- Αποφυγή του χάσματος μεταξύ αυτών που «είναι εντός» και έχουν υψηλή προστασία και υψηλούς μισθούς και εκείνων που «είναι εκτός», πολιτική που σηματοδοτεί τη γενικευμένη συμπίεση του μισθολογικού «κόστους», με γνώμονα τις συνθήκες ανταγωνιστικότητας του ευρωπαϊκού κεφαλαίου.
-- Ελάφρυνση της φορολόγησης της εργασίας, δηλαδή των ασφαλιστικών εισφορών, που καταβάλλει η εργοδοσία.
Η ΕΚΤ, από την πλευρά της, ασκεί μια ορισμένη κριτική στην έκθεση των «5 Προέδρων» κάνοντας λόγο για ορισμένες «ασάφειες», τονίζοντας πως οι σχετικές συστάσεις θα πρέπει να δρομολογηθούν σε «συνδυασμό με τον περαιτέρω επιμερισμό της κυριαρχίας επί της οικονομικής και δημοσιονομικής πολιτικής». Καταλήγοντας τονίζουν: «Κάτι τέτοιο, θα πρέπει να περιλαμβάνει τη σταδιακή μετατόπιση από το συντονισμό βάσει κανόνων στην από κοινού λήψη αποφάσεων».

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις