Χάρτινος κόσμος

gallery thumbnail
Χάρτινος κόσμος, χάρτινο τσίρκο -κατά το rock συγκρότημα Τρύπες- αυτό που ζούμε καθημερινά. Ένα τσίρκο, χάρτινο όμως έτοιμο να καταρρεύσει αν και η κατάρρευση έχει ήδη πραγματοποιηθεί προ πολλού, αλλά δεν θέλουμε να το δεχτούμε.  Όλα χάρτινα από συνειδήσεις, πρόσωπα και ιδεολογίες, ψεύτικα δηλαδή σαν τους πυργίσκους από την άμμο που φτιάχνουν τα παιδιά κατά τους καλοκαιρινούς μήνες και φτάνει ένα μόνο κύμα για να τους ισοπεδώσει και να τους παρασύρει στο πέλαγος. Και μια που λέω για πέλαγος, μού ήρθε στο μυαλό μια γελοιογραφία (μάλλον) που είδα από τα-πρόσφατα- Θεοφάνια που γιορτάσαμε, με κάθε λαμπρότητα όπως λένε και οι πολιτικοί, όπου ένας εκ των κολυμβητών κρατούσε στα χέρια του τον Σταυρό ενώ δίπλα του επέπλεαν πτώματα, πιθανότατα προσφύγων. Εμείς τον χαβά μας θα πω στη λαϊκή διάλεκτο, στα ήθη, τα έθιμα, τις γιορτές μας και τα πανηγύρια  πάνω απ’ όλα. Δεν πα να σκάνε βόμβες μπροστά στα μάτια μας, δεν πα να πνίγονται άνθρωποι στις θάλασσας εμείς στον κόσμο μας. Κοιτάμε τη δουλίτσα μας και τον εαυτούλη μας και τίποτα περισσότερο. Τώρα ποιος είναι αυτός ο κόσμος που λέω πιο πάνω, είναι μια μεγάλη ιστορία. Το μόνο σίγουρο πως αυτός ο δικός μας κόσμος είναι χάρτινος, νομίζουμε ότι ζούμε καλά, νομίζουμε ότι είμαστε μια χαρά, όποτε δεν την ψάχνουμε και πολύ, δεν μας συμφέρει άλλωστε.
Από την άλλη πλευρά- για να περάσω αμιγώς στα δικά μας- μεγάλος ντόρος γίνεται τελευταία με το λεγόμενο νόμπελ της Ειρήνης. Δεν θα γράψω κάτι περισσότερο από αυτά που όλοι λίγο πολύ ξέρουμε και, θα περιοριστώ λέγοντας ότι του να είσαι άνθρωπος και να μοιράζεις την ανθρωπιά που έχεις μέσα σου αυτό εξαγοράζεται;  Το φιλότιμο εξαγοράζεται;  Αλλά πάνω σ’ αυτά τα αθώα συναισθήματα «πατάνε» και «πατούσαν» κάποιοι για να επιβιώσουν. Και είναι αρκετοί αυτοί. Πάντως κάτι δεν μου ακούγεται καλά σ’ όλη αυτή την ιστορία του νόμπελ. Κάποιο λάκκο θα έχει… που λένε αλλά θα φανεί στο μέλλον όταν όλα θα έχουν ξεχαστεί. Κάτι σαν επιτόπια στροφή των κυβερνήσεων μού κάνει σ’ όλο αυτό το ζήτημα και μεγάλο θέμα αλλά για ποιον λόγο άραγε;  Να δεις που στο τέλος αν κι εφόσον αποδοθεί το νόμπελ, θα το χρεώσουν για να μην πω καμιά άλλη κουβέντα. Θα χρεώσουν και τις γιαγιάδες στη Συκαμιά και οι καημένες δεν θα ξέρουν από πού τους ήρθε αυτός ο αναπάντεχος …μποναμάς.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις