Η συναίνεση, οι αντιφάσεις και ο λαός στο απόσπασμα

gallery thumbnail
Η ίδια η συνάντηση του πρωθυπουργού, Αλ. Τσίπρα, με τον πρόεδρο της ΝΔ και επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Κυρ. Μητσοτάκη, που έγινε την Τρίτη, αλλά και ο τρόπος που παρουσιάστηκε απ' τα αστικά ΜΜΕ έφεραν τη σφραγίδα μιας βασικής αντίφασης στην οποία έχει περιέλθει το αστικό πολιτικό σύστημα:
-- Από τη μια, οι βασικοί του «παίχτες», ως διεκδικητές της διαχείρισης της αστικής εξουσίας, πρέπει να ενισχύσουν τα στοιχεία της αντιπαλότητάς τους, να τονίσουν τις διαφορές τους πάρα την κοινή στρατηγική. Αυτό εξυπηρετεί και τους δύο, αφού έτσι τροφοδοτείται η συγκρότηση του νέου διπολισμού, διαμορφώνονται οι προϋποθέσεις για την κυβερνητική εναλλαγή. Αμεσο κύριο ζήτημα είναι η ανασυγκρότηση του κεντροδεξιού πόλου και η ανάκτηση της δυνατότητάς του να συσπειρώσει κοινωνικές δυνάμεις στην προοπτική μιας νέας κυβέρνησης.
-- Απ' την άλλη, να καλλιεργούν την προοπτική της συναίνεσης ιδίως στα μείζονα προτάγματα του κεφαλαίου που αμφότεροι εκπροσωπούν. Οι αναγκαιότητες του κεφαλαίου στη σημερινή φάση απαιτούν μια ευρύτερη στήριξη στην προώθηση της εφαρμοζόμενης πολιτικής, μέσω μιας πιο διευρυμένης κυβερνητικής συνδιαχείρισης (είναι χαρακτηριστικές οι ρητές ή ενδόμυχες σκέψεις στα αστικά ΜΜΕ για κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας» ή «οικουμενική), αλλά και μέσω ενός πιο αποτελεσματικού πόλου στο χώρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που δε θα αμφισβητεί βέβαια τους θεμελιακούς άξονες της αστικής στρατηγικής. Οπως το έθεσε χαρακτηριστικά σε πρόσφατο άρθρο του στην «Καθημερινή» ο πρόεδρος του ΣΕΒ: «Ζούμε μια πρωτοφανή για τα πολιτικά μας δεδομένα συμφωνία του πολιτικού κόσμου... Αυτό είναι το μεγάλο μας κεκτημένο, το οποίο δεν πρέπει να σπαταλήσουμε σε ανούσιες μάχες εντυπώσεων, αλλά να το προσανατολίσουμε στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις...».
Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, την ίδια ώρα που ο πρωθυπουργός έσπευδε να γνωστοποιήσει σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης την ευαρέσκειά του για τη συνάντηση με τον Κυρ. Μητσοτάκη, γράφοντας πως «είναι ώρα μια νέα γενιά πολιτικών να αφήσει τη μικροπολιτική και να μιλήσει ειλικρινά για τα μεγάλα προβλήματα...», κύκλοι του Μεγάρου Μαξίμου φέρεται να έκαναν διαρροές για το περιεχόμενο της συζήτησης των δύο πολιτικών αρχηγών, που κατά τη ΝΔ δεν ανταποκρίνονταν στην πραγματικότητα, αλλά στην ανάγκη να τονώσει ο πρωθυπουργός το ξεθωριασμένο «αριστερό» προφίλ του. Βέβαια, και οι διαρροές της ΝΔ ήταν στοχευμένες προς τόνωση του αντιπολιτευτικού προφίλ του νέου της αρχηγού.
Η σχετική κόντρα σήκωσε κάμποσο «κουρνιαχτό», ικανό να συγκαλύψει προσώρας τη στρατηγική σύμπλευση των δύο κομμάτων στον αντιλαϊκό στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης, παρά τις όποιες διαφορές στον τρόπο επίτευξής του προβάλλουν, εκφράζοντας ίσως και διαφορετικά τμήματα του εγχώριου κεφαλαίου με τις επιμέρους διαφορές από κλάδο σε κλάδο.
Συναίνεση σε κομβικά ζητήματα
Το «γαϊτανάκι» των διαρροών και των απαντήσεων στις διαρροές άφησε να περάσει σε δεύτερο πλάνο η κατά βάση συμφωνία του Κυρ. Μητσοτάκη με τον Αλ. Τσίπρα σε ζητήματα που έχουν να κάνουν π.χ.:
-- Με την προσαρμογή της Δημόσιας Διοίκησης στις ανάγκες του κεφαλαίου, με μέτρα ενίσχυσης της αποτελεσματικότητάς της στη διεκπεραίωση των υποθέσεών του, εξασφάλισης της συνέχειας στην κρατική μηχανή με παραμονή στελεχών σε κομβικά πόστα, ώστε να μην ανατρέπεται η περιλάλητη «συνέχεια του κράτους», τα δε τέτοια, αξιολογημένα ως «ικανά» και «άξια» στελέχη να τρέχουν απρόσκοπτα τις υποθέσεις του κεφαλαίου.
-- Με την αναθεώρηση του Συντάγματος, όπου ο Κυρ. Μητσοτάκης προεξόφλησε τη στήριξη του κόμματός του σε μια τέτοια διαδικασία, προτείνοντας στον Αλ. Τσίπρα «συνεργασία στην εκ βάθρων θεσμική μεταρρύθμιση της χώρας, μέσω μιας συνολικής αναθεώρησης του Συντάγματος», όπου καθένα από τα δύο κόμματα σε αυτό το δικομματικό κομπρεμί θα αναλάβει εκ των προτέρων δέσμευση να υπερψηφίσει τις μεταρρυθμίσεις που θα προτείνει το άλλο, στην προσπάθειά τους να προσαρμόσουν θεσμικά το αστικό κράτος στις σύγχρονες ανάγκες των μονοπωλίων.
-- Με τον εκλογικό νόμο, με δηλωμένη την πρόθεση της κυβέρνησης να τον αλλάξει, αλλά και με τη ΝΔ να μην εμφανίζεται, τουλάχιστον προσώρας, αρνητική. Αλλωστε στη συνάντηση, την Πέμπτη, του Κυρ. Μητσοτάκη με τον Στ. Θεοδωράκη (που έχει τρέξει «λαγός» και σε αυτό το ζήτημα), ο επικεφαλής του Ποταμιού είπε ότι ο πρόεδρος της ΝΔ «θυμάται τις παλιές του απόψεις, ότι θέλει δηλαδή και αυτός εκλογικό νόμο με ένα πιο αναλογικό μπόνους και όχι με 50 έδρες μπόνους για το πρώτο κόμμα, όπως επίσης και με σπάσιμο των περιφερειών». Στόχος τους, όπως όλα δείχνουν, η ενίσχυση του διπολισμού, η διευκόλυνση συνεργασιών αλλά και η διασφάλιση σταθερών κυβερνήσεων, όλα προς θωράκιση της εξουσίας του κεφαλαίου.
Κοινές αγωνίες
Παραπέρα, σε αυτήν καθαυτή τη συνάντηση των δύο, τα ζητήματα που ο πρόεδρος της ΝΔ φέρεται να έθεσε στον πρωθυπουργό, ως έκφραση προβληματισμού, κάλλιστα θα μπορούσε να τεθούν από τον Αλ. Τσίπρα.
Σύμφωνα με τη ΝΔ, ο Κυρ. Μητσοτάκης «εξέφρασε την ανησυχία του για τη γενικότερη πορεία της χώρας (σ.σ.: της εγχώριας καπιταλιστικής οικονομίας)» και εστίασε «στην παρατεταμένη ύφεση και τις επιπτώσεις της στην κοινωνία, στην ανάπτυξη και την πραγματική οικονομία. Στην απώλεια επενδύσεων και την αδυναμία προσέλκυσης νέων. Στην κομματική διάβρωση του κράτους και των θεσμών».
Αλλά και στο Ασφαλιστικό, ο Κυρ. Μητσοτάκης δεν διαφώνησε με τις ανατροπές που φέρνει η κυβέρνηση. «Κουκούλωσε» κι αυτός το ταξικό περιεχόμενό τους και πέταξε το μπαλάκι της ευθύνης στη σημερινή κυβέρνηση, όπως κι αυτή το πετάει στις προηγούμενες, κατηγορώντας καθεμιά την άλλη για «κακούς χειρισμούς» που έφεραν την κατάσταση «ως εδώ», αυτοπροβαλλόμενη στο κεφάλαιο ως ικανότερη για τη θέση του διαχειριστή, πετώντας ταυτόχρονα στο λαό το δόλωμα ότι με το δικό της μείγμα διαχείρισης, «πού θα πάει! κάποια στιγμή, με υπομονή, θα δούμε καλύτερες μέρες...».
Ο λαός έχει πείρα
Ωστόσο, ο λαός έχει πείρα απ' τα καμώματα των αστικών κομμάτων. Αλλοτε ανεβάζουν τους τόνους, είτε στήνοντας καβγάδες περί όνου σκιάς - είτε απηχώντας υπαρκτές αντιθέσεις στο εσωτερικό της αστικής τάξης, πάντως όχι για τα λαϊκά συμφέροντα. Αλλοτε τα βρίσκουν, είτε ψηφίζοντας μαζί αντιλαϊκούς νόμους στη Βουλή είτε ακόμα - ακόμα και συγκυβερνώντας.
Ως προς αυτό είναι διδακτικότατο το παράδειγμα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που κατά την Φ. Γεννηματά τάχα τους χωρίζει «άβυσσος», για να εισπράξει την απάντηση από στελέχη του ίδιου του κόμματός της: «Ποια άβυσσος; μαζί δεν κυβερνάγαμε..;».
Επομένως, τα πρόσωπα μόνο αλλάζουν και τα κομπρεμί μεταξύ των αστικών πολιτικών δυνάμεων για το ποιος και με ποιους θα ασκήσει την αστική διακυβέρνηση, ειδικά στο πλαίσιο της συνολικότερης αναμόρφωσης του κομματικού αστικού σκηνικού που σημάδεψε τα χρόνια της κρίσης.
Είναι όμως καιρός να αλλάξει στάση ο λαός, να τους γυρίσει την πλάτη. Αλλωστε, παρά τις επιμέρους αντιθέσεις τμημάτων της, η αστική τάξη έχει ενιαία στρατηγική γραμμή απέναντι στην εργατική τάξη και στα λαϊκά στρώματα. Η δε αμφισβήτηση της αστικής πολιτικής από μεριάς των λαϊκών στρωμάτων επιχειρείται να διοχετευτεί σε ανώδυνα κανάλια, να μη μετατραπεί σε αγωνιστική, ριζοσπαστική διάθεση, με κάθε είδους κόλπα και τερτίπια, είτε με στήσιμο συγκρούσεων, είτε με προπαγάνδα περί ανάγκης ευρύτερων συναινέσεων, όπου ο λαός πρέπει να σκύψει το κεφάλι μπροστά στο σφαγέα των δικαιωμάτων και κατακτήσεών του. Σε όλο αυτό το βρωμερό σκηνικό πρέπει να μπει ένα τέλος.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις