Παγιδεύουν το λαό στο επίκεντρο των ενδοϊμπεριαλιστικών συγκρούσεων

Από τη ΝΑΤΟική άσκηση «Sea Day» 

(Θαλάσσια Μέρα) στην Κρήτη

Οπως φαίνεται από μια σειρά δηλώσεις και κινήσεις τόσο της τωρινής όσο και της προηγούμενης κυβέρνησης, η εγχώρια αστική τάξη εκτιμά ότι η «γεωστρατηγική αξία» της χώρας αποτελεί το «βαρύ χαρτί» της...

Στο «χαρτί» αυτό άλλωστε πόνταρε η ελληνική αστική τάξη διαχρονικά, από τους Βαλκανικούς ακόμη πολέμους, ως τη Μικρασιατική εκστρατεία που έφερε καταστροφή για το λαό, αλλά και μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο με το «Δόγμα Τρούμαν» για να χτυπήσει τον ΔΣΕ και το λαϊκό κίνημα και να δημιουργήσει ένα κράτος - «προμαχώνα» των ιμπεριαλιστικών επιβουλών κατά των σοσιαλιστικών κρατών στα Βαλκάνια και της ΕΣΣΔ.

Στο ίδιο «χαρτί» ποντάρουν οι αστοί και σήμερα, στην προσπάθειά τους να κερδίσουν «πόντους» στους διεθνείς ενδοκαπιταλιστικούς ανταγωνισμούς και στα παζάρια που γίνονται για λογαριασμό τους με τους δανειστές. Ποντάρουν σε αυτό, προκειμένου να αποκτήσουν τη μεγαλύτερη δυνατή εύνοια - στήριξη των ισχυρών καπιταλιστικών κρατών - συμμάχων τους.

Γι' αυτό, άλλωστε, αυτό το «χαρτί» παίζουν όλες οι αστικές πολιτικές δυνάμεις, ανεξάρτητα από τις επιμέρους διαφορές τους. Τα επιχειρήματα που προβάλλουν ώστε να πείσουν το λαό να στοιχηθεί πίσω από τα προτάγματα της αστικής τάξης, συνοψίζονται χονδρικά σε τρεις κατηγορίες: Πρώτον, ότι «παίζουμε αυτό το χαρτί ώστε να κλείσει μια καλή συμφωνία με τους δανειστές, από την οποία θα επωφεληθεί και ο λαός»,δεύτερον, ότι «το χαρτί αυτό διασφαλίζει την ασφάλεια της χώρας απέναντι σε μια σειρά απειλές» και τρίτον, ότι «η φιλοξενία εδώ ΝΑΤΟικών εγκαταστάσεων και δυνάμεων, ευρωενωσιακών στρατηγείων, φέρνει ανάπτυξη, χρήμα, υποδομές για το λαό».

Βαθύτερη εμπλοκή, χέρι χέρι με την αντιλαϊκή επίθεση στο εσωτερικό

Καταρχάς, η γεωστρατηγική αξία της χώρας στα παζάρια με τους δανειστές όντως είναι «βαρύ χαρτί», αλλά για το ντόπιο κεφάλαιο, και όχι για τον ελληνικό λαό. Τα λαϊκά συμφέροντα δε συμβαδίζουν με αυτά του κεφαλαίου. Εξ ου και η όποια «καλή συμφωνία» έρθει, θα πληρωθεί από το λαό με νέα βαριά, αντιλαϊκά μέτρα.

Αλλωστε, όπως αποδεικνύει η ίδια η πραγματικότητα, η καθημερινότητα του λαού όπως διαμορφώθηκε όλα αυτά τα χρόνια, και προ κρίσης ακόμα, ο λαός καμία ανακούφιση δεν είδε από την ολοένα και πιο ενεργό εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς.

Το αντίθετο μάλιστα, πάντα συνοδεύεται από το τσάκισμα των δικαιωμάτων του λαού. Ισως σε περιόδους με άλλο διεθνή συσχετισμό δυνάμεων - ύπαρξη ΕΣΣΔ και σοσιαλιστικού συστήματος - αλλά και μεγάλους ρυθμούς καπιταλιστικής ανάπτυξης, να γίνονταν και κάποιες παραχωρήσεις για ενσωμάτωση.

Στις τωρινές συνθήκες, όμως, με την καπιταλιστική κρίση και την τεράστια όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, έχουμε ιμπεριαλιστικούς πολέμους, όχι για την ώρα γενικευμένους, ενώ έγινε ακόμα βαθύτερη η εμπλοκή της Ελλάδας στους πολεμικούς σχεδιασμούς ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ. Ακριβώς γιατί ήταν και είναι ανάγκη αντικειμενικά του κεφαλαίου να εντείνει την αντιλαϊκή επίθεση στις σύγχρονες συνθήκες, αλλά και γιατί για να παίξει το ντόπιο κεφάλαιο τέτοιο ρόλο, μπροστάρη στην προώθηση των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών στην Ανατολική Μεσόγειο, στα Βαλκάνια, ο λαός πρέπει να σφίξει κι άλλο το ζωνάρι ώστε να πληρώσει ΝΑΤΟικές υποδομές και ιμπεριαλιστικές αποστολές.

Αυτή η πραγματικότητα αποκαλύπτει ότι η εσωτερική πολιτική καθορίζει και την εξωτερική.

Αμφισβήτηση δικαιωμάτων εντός ΝΑΤΟικού πλαισίου

Σε ό,τι αφορά το δεύτερο επιχείρημα (αυτό της «ασφάλειας απέναντι στις απειλές που αντιμετωπίζει η χώρα»), οι αστικές κυβερνήσεις βάζουν στο ιμπεριαλιστικό παζάρι τη γεωστρατηγική αξία της χώρας και τις υπηρεσίες που μπορεί να προσφέρουν στο ένα ή το άλλο ιμπεριαλιστικό κέντρο, αλλά όχι μόνο δεν εξασφαλίζουν τη σταθερότητα και προστασία των κυριαρχικών δικαιωμάτων, αλλά, αντίθετα, οξύνουν την αντιπαράθεση με άλλες αστικές τάξεις της περιοχής που διεκδικούν αντίστοιχο ρόλο στις διακρατικές ενώσεις του κεφαλαίου, προς όφελος των δικών τους μονοπωλίων.

Από τα παλαιότερα μέλη του ΝΑΤΟ η Ελλάδα, καλύπτει όλες τις υποχρεώσεις που έχει αναλάβει εντός της λυκοσυμμαχίας, καταβάλλει κάθε χρόνο ιλιγγιώδη ποσά, ακόμα και εν μέσω βαθιάς κρίσης, για ανάγκες του ΝΑΤΟ και όχι γι' αυτές της Αμυνας της χώρας. Φιλοξενεί ΝΑΤΟικές βάσεις, συνδράμει με μέσα, υποδομές και προσωπικό στρατιωτικές αποστολές της ΕΕ και σχηματισμούς του ΝΑΤΟ, στεγάζει εδώ (σε Θεσσαλονίκη και Λάρισα) στρατηγεία του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, έχει υποστηρίξει κατά καιρούς τις επεμβάσεις σε Γιουγκοσλαβία και Ιράκ, έχει στείλει δυνάμεις στο Αφγανιστάν και αλλού.

Κι όμως, τίποτε από αυτά δεν εμπόδισε την τουρκική αστική τάξη (η Τουρκία επίσης είναι από τα παλαιότερα μέλη του ΝΑΤΟ) να αμφισβητεί, καθημερινά, τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας στο Αιγαίο, με κλιμακούμενη μάλιστα την τέτοια δραστηριότητα (υπερπτήσεις τουρκικών μαχητικών αεροσκαφών, εμπλοκές με αντίστοιχα ελληνικά, διελεύσεις τουρκικών πολεμικών πλοίων στα ελληνικά χωρικά ύδατα), ώστε πλέον στην Αθήνα μια σειρά από επιτελεία να εμφανίζονται ιδιαιτέρως προβληματισμένα για το πού θα οδηγήσει η αύξηση της έντασης το επόμενο διάστημα. Το δε ΝΑΤΟ χαρακτηρίζει το όλο ζήτημα «διμερές», αβαντάροντας ουσιαστικά στην πράξη την τουρκική προκλητικότητα...

Παραπέρα, η συμμετοχή της χώρας σε ΝΑΤΟ και ΕΕ, η εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, η ένταξη και της Κύπρου στην ΕΕ, σε τίποτε δεν εμπόδισαν την τουρκική κατοχή στο νησί. Μάλιστα, οι όποιες συζητήσεις για την «εξεύρεση λύσης» στο Κυπριακό, επιχειρείται να ξαναρχίσουν στη βάση ενός νέου διχοτομικού σχεδίου τύπου «Ανάν».

Παίζουν τη ζωή του λαού κορόνα - γράμματα

Επιπλέον, δηλώσεις αρμόδιων κυβερνητικών στελεχών και άλλων αστών πολιτικών, όπως ότι η Ελλάδα αποτελεί «το προπύργιο του δυτικού κόσμου στην Ανατολική Μεσόγειο», «το ακροπύργιο στη νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ», «την υπερδύναμη των Βαλκανίων», ή ότι μπορεί να πρωταγωνιστήσει στη σύσταση ενός «ενιαίου αμυντικού δόγματος», που να ξεκινά από το Ισραήλ και πιάνοντας Κύπρο και Βουλγαρία να φτάνει έως τη Ρουμανία και τη Μαύρη Θάλασσα, στα θαλάσσια σύνορα με τη Ρωσία, στην πράξη βάζουν το λαό να παίξει κορόνα - γράμματα τη ζωή του στο καμίνι των εντεινόμενων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.

Σε κόντρες που εξελίσσονται, π.χ. μεταξύ ΝΑΤΟ - ΕΕ και Ρωσίας για τον έλεγχο στις πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες, στις άλλες τέτοιες αντιπαραθέσεις για το ποιος θα πρωτοκατοχυρώσει θέσεις στη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή, ή στις κλιμακούμενες συγκρούσεις π.χ. μεταξύ ΗΠΑ, Γερμανίας και Ρωσίας για τον έλεγχο των αγορών και το στρώσιμο αγωγών καυσίμου στην μπαρουταποθήκη που λέγεταιΒαλκάνια.

Οταν τσακώνονται τα βουβάλια...

Δεν πρέπει να περνούν απαρατήρητα και όσα συμβαίνουν γύρω από τον αγωγό «Turkish Stream» που σχεδιάζεται να μεταφέρει ρωσικό αέριο στην Ευρώπη μέσω των Βαλκανίων. Οι υπουργοί Εξωτερικών Ελλάδας, Τουρκίας, ΠΓΔΜ, Σερβίας και Ουγγαρίας φέρεται να δεσμεύτηκαν σε συνάντησή τους, πρόσφατα στη Βουδαπέστη, ο αγωγός να περάσει από τα εδάφη τους και με κάθετους διασυνδετήριους αγωγούς να διοχετευτεί και προς την Κεντρική Ευρώπη. Η δε ελληνική κυβέρνηση, με δηλώσεις στελεχών της, εμφανίζεται διατεθειμένη να επιδιώξει πρωταγωνιστικό ρόλο στη σχεδίαση, κατασκευή και λειτουργία του εν λόγω αγωγού. Ωστόσο, και σε αυτή την περίπτωση συγκρούονται ...βουβάλια.

Οι ΗΠΑ διεμήνυσαν ευθέως ότι έτσι η ελληνική πλευρά γίνεται «μέρος του προβλήματος». Ως ένα πρώτο προειδοποιητικό σήμα για το τι θα ακολουθήσει, ο Αμερικανός υπουργός Αμυνας αφού πρώτα είχε προσκαλέσει τον Ελληνα ομόλογό του στην Ουάσιγκτον, απέφυγε κατόπιν να τον δει επικαλούμενος «φόρτο εργασίας». Η εξέλιξη χτύπησε καμπανάκι κινδύνου στα εδώ αστικά επιτελεία, καθώς (όπως επισημάνθηκε και σχολιάστηκε) πρώτη φορά Αμερικανός υπουργός Αμυνας δεν δέχτηκε υπουργό Αμυνας χώρας - μέλους του ΝΑΤΟ.

Τέλος, είναι επικίνδυνοι για το λαό οι ισχυρισμοί στελεχών της κυβέρνησης «πρώτη φορά Αριστερά» ότι η επέκταση της αμερικανικής βάσης στη Σούδα ή η σύσταση μιας νέας ΝΑΤΟικής βάσης στην Κάρπαθο, θα «ευνοήσουν» τους ντόπιους φέρνοντας πελάτες, οικονομική ανάπτυξη, ακόμα και υποδομές, όπως νοσοκομεία!

Ο όρος «θράσος» ίσως είναι λίγος για να τον απευθύνουμε σε μια κυβέρνηση που έκανε σημαία της την «αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης» και είναι τώρα στο σημείο να καλεί τους νησιώτες να γίνονται ορντινάντσες των ΝΑΤΟικών για να έχουν κλινική περίθαλψη...

Αλλού το συμφέρον του λαού

Σε αυτή τη βάση, το όλο και πιο ενεργό «παιχνίδι» των ντόπιων αστικών δυνάμεων με το «χαρτί» της γεωστρατηγικής αξίας της χώρας, πάντα εντός ΝΑΤΟ και ΕΕ, συνεπάγεται τεράστιους κινδύνους για το λαό. Ο οποίος λαός τίποτε δεν έχει να περιμένει από το ΝΑΤΟ, την ΕΕ σε ό,τι αφορά την ασφάλεια και την προστασία του. Κάθε άλλο.

Ο λαός πληρώνει τη βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και οικονομικά, και με καταπόντιση δικαιωμάτων του, και με ακόμα μεγαλύτερη ανασφάλεια σε ό,τι αφορά την προστασία των κυριαρχικών του δικαιωμάτων, την ειρήνη και ασφάλεια στην ευρύτερη περιοχή.

Σε αυτό το πλαίσιο, κανένα συμφέρον δεν έχει να στοιχηθεί πίσω από τους αστούς στην προσπάθειά τους να διασφαλίσουν τα συμφέροντα της τάξης τους και μόνο. Αντίθετα, πρέπει να οργανώσει τη δική του απάντηση στα τέτοια σχέδιά τους και στους κινδύνους που συνεπάγονται για την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα.

Θ.