Ενδοϊμπεριαλιστική αντιπαράθεση με πεδίο τους εξοπλισμούς

Από την Εκθεση "Αρμι 2015", όπου εκτίθενται τα

σύγχρονα όπλα της Ρωσίας, ο Βλ. Πούτιν εξήγγειλε την

ενίσχυση του πυρηνικού οπλοστασίου

Πεδίο σφοδρής σύγκρουσης μεταξύ αμερικανικών και ευρωενωσιακών μονοπωλίων είναι τα κάθε είδους εξοπλιστικά προγράμματα των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων. Αυτό φάνηκε τόσο από τις προχτεσινές δηλώσεις του υπουργού Αμυνας, Π. Καμμένου, απ' το Παρίσι όπου βρισκόταν, όσο και από τις απαντήσεις που έδωσε ο υφυπουργός Αμυνας, Ν. Τόσκας, χτες στο ραδιοσταθμό «Παραπολιτικά». Η αντιπαράθεση αυτή δεν αφορά μόνο το ποιος κερδίζει το μεγαλύτερο κομμάτι στην πίτα των εξοπλισμών (έστω από την πίτα της αγοράς ανταλλακτικών και υποστήριξης υπαρχόντων οπλικών συστημάτων), αλλά συνδέεται και με το ζήτημα της διευθέτησης του ελληνικού δημόσιου χρέους. Με τις ΗΠΑ και μέσω ΔΝΤ να πιέζουν για νέο «κούρεμα» του χρέους, ανοίγοντας ουσιαστικά αυτή τη δυνατότητα και για άλλα κράτη (π.χ. Ιταλία) στο πλαίσιο της Ευρωζώνης, και τη Γερμανία αλλά και τους εκπροσώπους των διαφόρων θεσμών της ΕΕ να αντιδρούν σε αυτήν την πιθανότητα. Ως «αντίποινα» σε αυτήν την πρόταση από την πλευρά των Ευρωπαίων τέθηκε το ζήτημα της μείωσης των δαπανών του Ελληνικού Δημοσίου μέσω μείωσης των εξοπλιστικών προγραμμάτων, όπου τη μερίδα του λέοντος παίρνουν συνήθως τα αμερικανικά μονοπώλια...

Αρνούμενος ο Καμμένος τις τέτοιες γερμανικές προτάσεις, έσπευσε να στοχοποιήσει γερμανικά και άλλα ευρωενωσιακά μονοπώλια, αφήνοντας κατά μέρος τα αμερικανικά: «Ιδίως από τις χώρες των δανειστών και κυρίως από τη (σ.σ.: στη) Γερμανία, έχουν ρεύσει δισεκατομμύρια από τα χρήματα του ελληνικού λαού για διάφορες στρατιωτικές προμήθειες, κυρίως προμήθειες όπλων. Το κόστος που πλήρωσε ο ελληνικός λαός είναι δυσανάλογο του πραγματικού κόστους. Πληρώθηκαν δισεκατομμύρια προς τηΓερμανία, προς τη Γαλλία και προς άλλες χώρες και μεγάλο μέρος αυτών των χρημάτων ήταν μίζες. Αλλά η διαφθορά είναι σαν το ταγκό, θέλει δύο (...) Αν οι δανειστές θέλουν εξοικονόμηση χρημάτων από την Αμυνα, δεν έχουν παρά αύριο το πρωί να παραδώσουν τον κ. Χριστοφοράκο στις ελληνικές αρχές, να μας πουν για τη "Rheinmetall", αφού καταδίκασαν την ίδια την εταιρεία τους για 62 εκατομμύρια ευρώ μίζα που έδωσε στην Ελλάδα, σε ποιους τα έδωσε. Να επιστρέψουν το μεγαλύτερο μέρος από τα δύο δισεκατομμύρια ευρώ που πλήρωσε η Ελλάδα στη "Rheinmetall", το ίδιο να κάνουν με την HDW, το ίδιο να κάνουν και με τις εταιρείες εκείνες, οι οποίες με συνεργούς Ελληνες πολιτικούς, πλούτισαν εις βάρος του ελληνικού λαού. Οχι μόνο 200, 400 εκατομμύρια θα τους δώσουμε αν θέλουν από αυτά τα χρήματα, από τα κλεμμένα που οι ίδιοι έχουν πάρει».

Ο δε υφυπουργός Ν. Τόσκας, σκιαγραφώντας τις ενδοϊμπεριαλιστικές κόντρες όπως εξελίσσονται με άξονα και τα ελληνικά εξοπλιστικά προγράμματα, είπε: «Υπάρχει, εδώ και πολλά χρόνια, μια σταθερή επιδίωξη, κύρια από τη μεριά της ΕΕ, γιατί το ΔΝΤ λέει "εγώ βγάζω έξω τους εξοπλισμούς" - εκ του πονηρού, όπως καταλαβαίνετε, βγάζει έξω τους εξοπλισμούς». Στη δημοσιογραφική παρατήρηση ότι το ΔΝΤ πράττει έτσι καθώς βασικοί προμηθευτές του ελληνικού στρατεύματος είναι οι Αμερικανοί απάντησε:«Ακριβώς. Και όχι μόνο. Είναι, μπορώ να πω, μοιρασμένα. Ευρωπαίοι και Αμερικανοί». Παραπέρα σημείωσε ότι για το 2015 οι λεγόμενες αμυντικές δαπάνες είναι το 1,75% του ΑΕΠ. Εξήγησε ότι«γύρω στο 1% είναι αμοιβές και τα υπόλοιπα είναι διάφορες άλλες λειτουργικές δαπάνες, όπου περιλαμβάνονται τώρα πια ανταλλακτικά κυρίως, γιατί εξοπλισμοί όπως ξέρετε, δεν γίνονται». Υποστήριξε ότι «μπορεί να εξοικονομηθούν χρήματα στις Ενοπλες Δυνάμεις (...) Με εξορθολογισμό της δομής, με κλείσιμο στρατοπέδων που δεν χρειάζονται». Σε αυτή τη βάση, επισήμανε ότι από τα περίπου 500 στρατόπεδα που λειτουργούν σήμερα «γύρω στο 15% με 20% μπορούν να μειωθούν σε πρώτη φάση».

Ωστόσο, ενώ πάνε να καταργήσουν στρατόπεδα επικαλούμενοι λόγους ...οικονομίας, η κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ προχωρά κανονικά, παρά τις αντιδράσεις, την απευθείας ανάθεση συμβολαίου 500 εκατ. δολαρίων στο αμερικανικό μονοπώλιο της «Lockheed Martin», ως εργολάβο, για τον περιβόητο εκσυγχρονισμό των ηλικίας 25 ετών αεροσκαφών ναυτικής συνεργασίας «P-3 Orion», τα οποία καθηλώθηκαν το 2009, με απόφαση της τότε κυβέρνησης, «λόγω παλαιότητας». Επιχειρώντας, απλά, να στρογγυλέψει κάπως το εξόφθαλμο της υπόθεσης, ο Ν. Τόσκας είπε χτες ότι «τα 500 έχει αποφασιστεί να δοθούν λίγα λίγα»... Υποτίθεται ότι τέτοια προγράμματα, και η άρνηση για μείωση των κονδυλίων για την Αμυνα, έχουν τη βάση τους στην ανάγκη να διασφαλιστεί «η αμυντική δύναμη της Ελλάδος», η «εθνική κυριαρχία της χώρας». Δεν ισχύει. Μεγάλο κομμάτι των τέτοιων εξοπλισμών αφορά αποκλειστικά ΝΑΤΟικές ανάγκες, την ανάγκη της λυκοσυμμαχίας, όπου ομνύει και η κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, να είναι ετοιμοπόλεμη ανά πάσα στιγμή να προασπίσει τα ευρωατλαντικά μονοπωλιακά συμφέροντα έναντι άλλων ιμπεριαλιστικών κέντρων. Γι' αυτά πληρώνει ο ελληνικός λαός, και όχι για την κυριαρχία του, την οποία το ΝΑΤΟ ουδέποτε υπερασπίστηκε.

Το παραδέχεται και η ίδια η κυβέρνηση. Με «non paper» που διανεμήθηκε από το Μέγαρο Μαξίμου, στις 6 Απρίλη, έλεγε: «Από το 2009 μέχρι σήμερα το Πολεμικό Ναυτικό έμεινε χωρίς αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας. Πού είναι το πρόβλημα; Το κάθε αεροσκάφος "P-3" μπορεί να πετά επί 12 ώρες συνεχώς και να ελέγχει τεράστιες περιοχές του Αιγαίου και της νοτιοανατολικής Μεσογείου. Τι ελέγχει; Από κινήσεις υποβρυχίων και πλοίων μέχρι μεταναστευτικές ροές, κ.λπ. Το θέμα δεν είναι κυρίως "ελληνικό" αλλά ΝΑΤΟικό. Το NATO θέλει κάθε μέρα για τις δικές του ανάγκες εναέρια επιτήρηση σε Αιγαίο και νοτιοανατολική Μεσόγειο. Χωρίς αεροπλάνα αυτό δεν μπορούσε να γίνει σωστά (...) Τη ΝΑΤΟική επιτήρηση ανέλαβαν οι Τούρκοι που έχουν νέα αεροσκάφη, τα CN-235. Οι Τούρκοι, λοιπόν, άρχισαν να πετούν με "ΝΑΤΟικό καπέλο" και πηγαίνοντας προς νοτιοανατολική Μεσόγειο περνούν απ' όλο το Αιγαίο με τις ευλογίες του NATO». Αλλο ένα πεδίο, επομένως, που οι αστικές τάξεις Ελλάδας και Τουρκίας ανταγωνίζονται για το ποια θα έχει το προβάδισμα στη στήριξη των ΝΑΤΟικών σχεδιασμών στην περιοχή και επομένως αναβαθμισμένο ρόλο στις εξελίξεις. Ζήτημα, όμως, που ουδόλως αφορά το λαό και τα συμφέροντά του. Αυτός «απλά» καλείται να πληρώσει τα προτάγματα των αστών και τους ανταγωνισμούς τους. Πολλές φορές, ακόμα και με το αίμα του.

Θ. Μπ.