Θράσος...

"Να κάνουμε κριτική στην κυβέρνηση για το ότι δεν μπορούμε να "πετάξουμε", ότι δεν κάναμε τα πάντα σε λίγους μήνες. Αλλά να γνωρίζουμε ότι δεν επιβαρύναμε κανέναν τους πρώτους μήνες. Ποιον επιβαρύναμε; Τα θύματα της ανθρωπιστικής κρίσης, όπου αρχίσαμε να παίρνουμε μέτρα αντιμετώπισης; Επιβαρύναμε όσους χρωστάνε σε εφορία και ασφαλιστικά ταμεία με τις ευνοϊκές ρυθμίσεις των 100 δόσεων; Επιβαρύναμε κάποιον με την αποκατάσταση των άδικων απολύσεων σε καθαρίστριες και άλλους εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα; Επιβαρύναμε που ξανανοίξαμε την ΕΡΤ, αφαιρώντας μια μαύρη κηλίδα για τη δημοκρατία στη χώρα μας";

Τα παραπάνω δήλωσε προχτές, αναφερόμενος στο έργο της κυβέρνησης, ο υπουργός Επικρατείας, υπεύθυνος για το συντονισμό του κυβερνητικού έργου, Αλ. Φλαμπουράρης.

Χρειάζεται, αλήθεια, θράσος για να κομπάζει -παράγοντας μιας κυβέρνησης που εκλέχτηκε, όχι επειδή είπε στο λαό «δε θα σε επιβαρύνω», αλλά επειδή του είπε «θα σε ανακουφίσω απ' τα βάρη»- γιατί τάχα δεν επιβάρυναν το λαό στους 4 μήνες που κυβερνούν, περισσότερο απ' όσο ήταν ήδη επιβαρυμένος, επειδή δηλαδή διατήρησαν όλα όσα υπόσχονταν ότι θα καταργήσουν.

Πολύ περισσότερο θράσος χρειάζεται για να κομπάζει ενώ η κυβέρνησή του διαπραγματεύεται με τους θεσμούς μια νέα συμφωνία γεμάτη από νέα αντιλαϊκά μέτρα. Χώρια που κι αυτός ο ισχυρισμός του δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, με δεδομένο ότι μια σειρά αποφάσεις αυτής της κυβέρνησης επιβαρύνουν το λαό, ασχέτως αν αυτό θα φανεί σε βάθος χρόνου, όπως π.χ. η απόφαση για αρπαγή των διαθέσιμων από δημόσιους οργανισμούς.