Επιλογή τους

Διαβάζουμε: "Ο κ. Τσίπρας σημείωσε στη συνομιλία του με την κυρία Λαγκάρντ ότι δεν επιδιώκει την αποχώρηση του Ταμείου από τις συζητήσεις και το πρόγραμμα, αλλά αντιθέτως θέλει τη συμβολή του στη συζήτηση για το χρέος, ακόμη κι αν αυτό συνεπάγεται ως αντάλλαγμα την απόφαση για επιβολή σκληρών μέτρων" (το ρεπορτάζ στο «Βήμα»).

Κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει τον πρωθυπουργό για ασυνέπεια. Ηγείται μιας αστικής κυβέρνησης, που εξαρχής έχει δηλώσει πως σημαία της είναι η ΕΕ, σημαία της και το ΔΝΤ, ως θεσμοί. Αυτό που πρέπει να θυμούνται, κατά κύριο λόγο οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ που προέρχονται από λαϊκά στρώματα, είναι οι κορόνες περί κατάργησης των μνημονίων που τώρα παίρνουν παράταση, είναι οι διαβεβαιώσεις πως αρκεί μια σοβαρή διαπραγμάτευση για να υπάρχει ένα φιλολαϊκό αποτέλεσμα κι άλλα τέτοια που χάιδευαν μεν αυτιά, έκρυβαν, όμως, το πραγματικό δεδομένο: Τίποτα φιλολαϊκό δεν μπορεί να προκύψει μέσα σε μια ιμπεριαλιστική λυκοσυμμαχία. Κι αυτό που πρέπει να χρεωθεί όχι μόνο στον Τσίπρα, αλλά στο σύνολο της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, γιατί όλοι μαζί ζητωκραύγαζαν πριν από λίγες μέρες για τις 47+8 σελίδες, είναι ακριβώς ότι συνειδητά επέλεξαν και επιμένουν να επιλέγουν τον εμπαιγμό του λαού. Οχι γιατί είναι κακοί άνθρωποι, αλλά γιατί έχουν επιλέξει να είναι αυτή η κυβέρνηση που θα βάλει χέρια και πόδια, για να στηθεί στα πόδια του το κεφάλαιο, να μπορέσει ν' ανακάμψει από την κρίση. Αυτή η επιλογή οδηγεί στο τσάκισμα του λαού κι αυτή η επιλογή πρέπει να πληρωθεί...