Η "μεγάλη υπόσχεση" και η μεγάλη πρόκληση

Μεταξύ άλλων, στη συνέντευξή του στην ιταλική εφημερίδα «Corriere Della Sera», ο πρωθυπουργός είπε: «Είναι φανερό ότι η κρίση και τα προγράμματα που εφαρμόστηκαν είχαν στόχο τη μείωση του κόστους εργασίας (...) την περαιτέρω απορρύθμιση της αγοράς εργασίας, με στόχο να δημιουργηθούν κίνητρα για μεγαλύτερη κερδοφορία, για να αυξηθούν οι επενδύσεις. Η μεγάλη υπόσχεση ήταν ότι η ανάπτυξη που θα επιτευχθεί από τη στρατηγική αυτή, θα διαχυθεί στη συνέχεια σε όλη την κοινωνία. Να θυμίσω, όμως, ότι η συνταγή αυτή, δυστυχώς, δε λειτούργησε ποτέ. Αποτυγχάνει τα τελευταία τριάντα χρόνια παντού και διαρκώς».

Το τι «λειτούργησε» και τι «δε λειτούργησε», βέβαια, από τη «συνταγή» των προηγούμενων χρόνων, είναι γνωστό: Οι εργαζόμενοι και ο λαός υπέστησαν τεράστιες απώλειες στο εισόδημα και τα δικαιώματά τους, ως αναγκαία προϋπόθεση για να διαμορφωθούν συνθήκες για την ανάκαμψη της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητάς του κεφαλαίου από τη βαθιά του κρίση. Καθόλου τυχαία, και στη συγκεκριμένη του συνέντευξη, ο Αλ. Τσίπρας όχι μόνο δε μιλά για ανάκτηση των εργατικών - λαϊκών απωλειών, αλλά ίσα-ίσα «υποκλίνεται» στο «μακέλεμα» που υπέστησαν εργασιακά, ασφαλιστικά και άλλα δικαιώματα, σαν ένα το κρατούμενο για τον ίδιο ακριβώς στόχο: Την ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας, την οποία η κυβέρνηση επιδιώκει να στηρίξει καλύτερα με μια λιγότερο περιοριστική «συνταγή», με διευθέτηση του χρέους, επενδυτικά προγράμματα κλπ.

Την ίδια ώρα που υπηρετεί αυτόν τον αντιλαϊκό στόχο, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έρχεται να δώσει και αυτή τη δική της κάλπικη για το λαό «μεγάλη υπόσχεση»: Οτι η καπιταλιστική ανάπτυξη που θα επιτευχθεί απ' τη δική της πολιτική, τη δική της «συνταγή», είναι αυτή που τελικά θα διαχυθεί στη συνέχεια σε όλη την κοινωνία. Προς τούτο ζητά ανοχή και συναίνεση του λαού στις «πρόσκαιρες δυσκολίες» - όπως «ξεπετάνε» οι κυβερνητικοί και οι παράγοντες του ΣΥΡΙΖΑ τα αντιλαϊκά μέτρα που «μαγειρεύονται»... Πλην, όμως, αυτή η «μεγάλη υπόσχεση», με τη μία ή την άλλη «συνταγή» της, δε λειτούργησε ποτέ για το λαό, «αποτυγχάνει» διαρκώς από υπάρξεως καπιταλισμού. Πέρα κι έξω απ' το μείγμα διαχείρισης, εφόσον αυτό υπηρετεί το συγκεκριμένο σύστημα και το στόχο για ανάκαμψη των καπιταλιστικών κερδών, διατηρεί και οξύνει ταυτοχρόνως και ανεξάρτητα από προθέσεις, την κοινωνική βαρβαρότητα με την οποία είναι συνυφασμένο.

Καπιταλιστική ανάπτυξη απ' την οποία να ωφελούνται όλοι, εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενοι, δεν υπήρξε, ούτε θα υπάρξει. Δεν υπάρχει ούτε στις περιπτώσεις των κρατών, όπου υλοποιείται μείγμα διαχείρισης σαν αυτό που θέλει να εφαρμόσει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Το γνωρίζει ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του. Γι' αυτό και ξεγράφει τις απώλειες που είχε ο λαός όλα αυτά τα χρόνια, αναφωνώντας «ο γέγονε, γέγονε»... «Το βασικό πρόβλημα στην Ελλάδα είναι ότι όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης, τα βάρη όλα έπεσαν στους φτωχούς και στη μεσαία τάξη» λέει ο Αλ. Τσίπρας και αντί να συμπληρώσει έστω μια αμυδρή υπόσχεση για άρση αυτών των βαρών και ανακούφιση του λαού, σπεύδει να προσθέσει: «Αυτό που θα περιμέναμε από την πλευρά των θεσμών και των εταίρων μας, θα ήταν να εκμεταλλευτούν ότι στην Ελλάδα υπάρχει επιτέλους μια κυβέρνηση έτοιμη να συγκρουστεί με την οικονομική ολιγαρχία και να μας βοηθήσουν πραγματικά να καταπολεμήσουμε τη φοροδιαφυγή, τη διαφθορά, το λαθρεμπόριο, τη μαύρη εργασία. Αυτές είναι οι πραγματικές προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Ελλάδα»...

«Φάτε μάτια ψάρια» δηλαδή... Την ίδια ώρα που με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου η κυβέρνηση χαρίζει εκατομμύρια ευρώ από κραυγαλέες φορολογικές και τελωνειακές παραβάσεις του μεγάλου κεφαλαίου, την ίδια ώρα που προωθεί το «ξέπλυμα» του «μαύρου χρήματος» της πλουτοκρατίας με διατάξεις που νομιμοποιούν αδήλωτα κεφάλαια, είτε αυτά έχουν φυγαδευτεί σε τράπεζες του εξωτερικού, είτε βρίσκονται στην Ελλάδα, την ίδια ώρα που διατηρεί όλο το πλαίσιο των «νόμιμων» φοροαπαλλαγών και «διευκολύνσεων» προς το μεγάλο κεφάλαιο, ο Αλ. Τσίπρας μας λέει ότι η «πραγματική πρόκληση της Ελλάδας» είναι η αντιμετώπιση παραβατικών συμπεριφορών, γέννημα θρέμμα ενός συστήματος που στο κυνήγι του κέρδους δεν ορρωδεί προ ουδενός. Οτιδήποτε άλλο, δηλαδή, εκτός από το να πληρώσει το ίδιο το κεφάλαιο για την κρίση του...

Στην αντίπερα όχθη, η πραγματική μεγάλη πρόκληση για την Ελλάδα του μόχθου είναι ακριβώς η συμπαράταξή της στη λαϊκή συμμαχία, που θα απαιτήσει την κρίση να πληρώσει το κεφάλαιο, που θα απαιτήσει την ανάκτηση απωλειών, που θα χαράξει ρότα με γνώμονα τα λαϊκά συμφέροντα, σε κατεύθυνσης ρήξης με την ΕΕ και το κεφάλαιο.

Β.