Μάχη για το εργατικό εισόδημα

Κ

αταστροφικές συνέπειες έχει για το εργατικό - λαϊκό εισόδημα η πολιτική συγκυβέρνησης - τρόικας, στο όνομα της «ανταγωνιστικότητας» ή της «ανάπτυξης» του κεφαλαίου. Και ο ΣΥΡΙΖΑ ενδιαφέρεται για την ανταγωνιστικότητα και την ανάπτυξη του κεφαλαίου. Η επιχειρούμενη κατάργηση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΕΓΣΣΕ) θα δώσει τη χαριστική βολή στο εισόδημα εκατοντάδων χιλιάδων νοικοκυριών, με δεδομένο ότι αφορά εκατομμύρια εργαζόμενους που αμείβονται με τον κατώτατο μισθό, αλλά και το σύνολο των μισθωτών αφού ήδη η αντικατάσταση των κλαδικών με επιχειρησιακές ή ατομικές συμβάσεις έχει αυξήσει στο έπακρο όσους πληρώνονται με τον κατώτατο μισθό και ακόμη χαμηλότερα. Επίσης, οι εξελίξεις με την ΕΓΣΣΕ θα συμπαρασύρουν και τις κλαδικές Συμβάσεις, αλλά και μια σειρά παροχές (επιδόματα μητρότητας, ανεργίας κ.τ.λ.) που αποτελούσαν στήριγμα για τις εργατικές - λαϊκές οικογένειες. Η επέκταση της περιστασιακής και ελαστικής απασχόλησης θα περιορίσει σε μερικές εκατοντάδες ευρώ το μήνα το εισόδημα εκατοντάδων χιλιάδων. Κι αυτό όταν το κόστος ζωής ανεβαίνει αμείωτα, ο εργαζόμενος καλείται να πληρώνει ακόμα και για βαμβάκι στα νοσοκομεία, για χαρτί υγείας στα σχολεία. Υποχρεώνεται ήδη σε αιματηρές περικοπές, στερεί τη θέρμανση απ' τα παιδιά του, κινδυνεύει να μείνει χωρίς ρεύμα και νερό λόγω των διαρκών ανατιμήσεων.

Τ

ο μέγεθος του εγκλήματος γίνεται αντιληπτό αν σκεφτεί κανείς πως, παρά τη λυσσαλέα αυτή επίθεση σε μισθούς και Συμβάσεις, η φοροεπιδρομή δυναμώνει εξίσου λυσσαλέα. Με την πλήρη κατάργηση του αφορολογήτου, οι κατακρεουργημένοι μισθοί κατακρεουργούνται και από τους αυξανόμενους φόρους: Ακόμα και 100 ευρώ μισθό να 'χει το μήνα κάποιος θα πληρώσει φόρο. Ακόμα και ένα σπίτι να 'χει κάποιος που δεν έχει δουλειά, θα πληρώσει φόρο. Την ώρα που οι επιχειρήσεις στηρίζονται με νέες φοροαπαλλαγές, ο εργαζόμενος βλέπει το εισόδημά του να εξανεμίζεται από το φόρο εισοδήματος, από την «εισφορά αλληλεγγύης», από το χαράτσι της ΔΕΗ, από τις νέες παρακρατήσεις στις συντάξεις, από, από, από.

Μ

άλιστα, όλα αυτά συμβαίνουν σε μια περίοδο που δεν υπάρχει λαϊκή οικογένεια που να μην έχει άνεργο, ίσως και περισσότερους από έναν. Ακόμα όμως κι αν σ' ένα σπίτι εξακολουθεί να μπαίνει μεροκάματο, η αύξηση της ανεργίας αξιοποιείται από το κεφάλαιο και τις επιχειρήσεις του για την κλιμάκωση της αντεργατικής επίθεσης, την ένταση των εκβιασμών ώστε να γίνει αποδεκτή η κατάργηση των Συμβάσεων και τη μετατροπή των μισθών σε επιδόματα. Δηλαδή, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, η ανεργία παρασέρνει το εργατικό - λαϊκό εισόδημα ακόμα πιο βαθιά στον γκρεμό. Κι αυτό, ενώ το επίδομα ανεργίας μειώνεται συνέχεια, καταβάλλεται μόλις στους 3 στους 10 ανέργους, εξανεμίζεται πριν καλά καλά μπει στο σπίτι του ανέργου, με δεδομένο ότι το κόστος ζωής δε σταματά να αυξάνεται.

Μ

προστά στην απεργία του Φλεβάρη, το ΠΑΜΕ καλεί σε σκληρή μάχη, για την ΕΓΣΣΕ, ενάντια στη φοροκαταιγίδα, για την υπεράσπιση των ανέργων. Είναι μια μάχη για την ίδια την επιβίωση του εργαζόμενου λαού. Ως τέτοια πρέπει να τη δώσουμε, στους τόπους δουλειάς και στις γειτονιές, με τα σωματεία αλλά και τους άλλους φορείς του μαζικού κινήματος, τις Λαϊκές Επιτροπές. Με την αποφασιστικότητα, την οργάνωση, την αυτοθυσία που απαιτεί η υπεράσπιση της ζωής της δικής μας και των παιδιών μας.

Ριζοσπάστης