Η αθλιότητα του Τσίπρα στις ΗΠΑ

Με το να πηγαίνεις στις ΗΠΑ, να απευθύνεσαι στους εκπροσώπους της πολιτικο-οικονομικής ολιγαρχίας και να τους λες, ότι “ο ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα σου”, δε θέλει να γίνει η Ελλάδα “μια νέα Βόρεια Κορέα”, έχεις ήδη δηλώσει την υποταγή σου στο ακροατήριό σου και σε ό,τι αυτό εκπροσωπεί.

Το ότι η Ελλάδα δεν θα γίνει “Βόρεια Κορέα”, το ακροατήριό σου το γνωρίζει πριν του το πεις. Το ακροατήριό σου δεν ανησυχεί μήπως η Ελλάδα γίνει “μια νέα Βόρεια Κορέα”. Ανησυχεί μήπως η Ελλάδα γίνει μια νέα Ελλάδα. Ανησυχεί μήπως η Ελλάδα ακολουθήσει μια πορεία που θα σπάει τα δεσμά του ιμπεριαλισμού γενικά και του αμερικανικού ειδικότερα. Και όταν τους λες, ότι “ο ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα σου” δεν θέλει να γίνει η Ελλάδα “μια νέα Βόρεια Κορέα”, τους λες σε απλά αμερικανικά ότι “ο ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα σου” θα φροντίσει να παραμείνει η Ελλάδα αλυσοδεμένη στα οικονομικά και πολιτικά δεσμά του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και του ιμπεριαλισμού γενικά.

Με το να λες στο ίδιο αυτό ακροατήριο, ότι “ο ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα σου” δεν θέλει να διακόψει τους δεσμούς της Ελλάδας “με την πολιτισμένη Δύση”, δεν θέλει να γίνει η Ελλάδα “μια νέα Βόρεια Κορέα”, έχεις ήδη ξεπεράσει το παραπάνω στάδιο υποταγής κι έχεις περάσει στο αμέσως επόμενο.

Συντάσσεσαι πια με την ιμπεριαλιστική στρατηγική των ΗΠΑ που έχει τοποθετήσει την Λ.Δ. Κορέας στο επιθετικότερό της στόχαστρο. Μπροστά στους εχθρούς της Λ.Δ. Κορέας την αναγορεύεις δουλικά σε χώρα που έχει διακόψει τους δεσμούς της με τον “πολιτισμό”, κι ακόμα δουλικότερα αναγορεύεις σε κορυφή του “πολιτισμού” το ακροατήριό σου, τους εκπροσώπους της οικονομικής και πολιτικής ολιγαρχίας των ΗΠΑ… Τους υπαίτιους των βομβαρδισμών, των φονικών οικονομικών αποκλεισμών, των σφαγών σε Γιουγκοσλαβία και Ιράκ, σε Λυβή και Συρία, της βαρβαρότητας του διεθνούς κολαστηρίου του Γκουαντανάμο, κ.ά., εφόσον μιλάμε μόνο για την πρόσφατη “παγκοσμιοποιημένη” ιστορία. Και αν μιλήσουμε για την λίγο πιο παλιά: Τους υπαίτιους της σφαγής του ίδιου του λαού της Βόρειας Κορέας, στην οποία σφαγή είχε συμμετοχή κι η χώρα από την οποία έρχεσαι, πράγμα το οποίο μπροστά στους εκπροσώπους του πλουτοκρατικού κατεστημένου των ΗΠΑ σαν χαζοχαρούμενος “αριστερός” δήθεν το ξεχνάς.

Η αθλιότητά σου δεν εξαντλείται, όμως, σε αυτά.

Η Βόρεια Κορέα, τους λες, έχει διακόψει τους δεσμούς της με την “πολιτισμένη Δύση”. Με ποιον τρόπο θα μπορούσε να κάνει το ίδιο και η Ελλάδα; Με ποιον τρόπο η Ελλάδα θα γινόταν “νέα Βόρεια Κορέα”, τι ήταν αυτό που θα σήμαινε “διακοπή των δεσμών” της Ελλάδας με τον δυτικό “πολιτισμο”; Και μόνος σου, εκεί, μπροστά τους, απαντάς: Η καταγγελία της δανειακής σύμβασης με την ΕΕ και το ΔΝΤ, με την τρόικα, η έξοδος από την ευρωζώνη, σημαίνουν διακοπή των δεσμών της Ελλάδας με τον “πολιτισμό”.

Έχεις πια δηλώσει, ότι αποδέχεσαι το τρίτο και τελικό στάδιο υποταγής σου στον ιμπεριαλισμο. Το στάδιο κατά το οποίο εγγυάσαι για τη συμμαχία σου με τον “πολιτισμο”, ενάντια στο λαό που αγωνίζεται για να πετάξει από το λαιμό του τη θηλιά του χρέους και των δανειακών συμβάσεων, που αγωνίζεται για την ανάπτυξη της ελληνικής κοινωνίας την απαλλαγμένη από τα δεσμά που τυλίγουν γύρω της οι οικονομικοί και πολιτικοί μηχανισμοί του ευρωενωσιακού μονοπωλιακού κεφαλαίου και του μονοπωλιακού κεφαλαίου γενικά.

Πιά δεν απέχεις πολύ, από το να τους πεις και “ιδού ο στρατός σας”.

*

Μπροστά στους διαχρονικούς χρηματοδότες του ναζισμού, μπροστά σ’ αυτούς για τους οποίους ο φασισμός δεν είναι παρά εργαλείο διασφάλισης της εξουσίας τους, “προειδοποίησες” για την κοινοβουλευτική εμφάνιση του ναζισμού κι αντιπαρέταξες σ’ αυτόν τη δική τους “πολιτική τάξη”.

Σε μια ακόμα επίδειξη του βάθους της υποταγής σου, βάφτισες “αντισημιτισμό” την καθημερινή εγκληματική δραστηρίοτητα των νεοναζιστικών συμμοριών ενάντια σε μετανάστες από τον μουσουλμανικό κόσμο, τον οποίο στοχοποιεί το ακροατήριό σου και οι ιμπεριαλιστές σιωνιστές συμμαχοί του.

*

Στάθηκες, τέλος, απέναντι στον λαό των ΗΠΑ, τους αμερικανούς εργαζόμενους που η καπιταλιστική βαρβαρότητα, η καπιταλιστική κρίση κι η πολιτική του ακροατηρίου σου, μες στην ιδια την καρδιά του ιμπεριαλισμού τον οδηγούν άστεγο, άνεργο, πεινασμένο στην εξαθλίωση.

Δεν περπάτησες στους δρόμους του, δεν τον είδες, θέλησες να τον διώξεις από τα μάτια σου. Περπάτησες στους δρόμους που συχνάζει το ακροατήριό σου, αυτοί που σε χειροκρότησαν, που αύριο ενδεχομένως θα σε στηρίξουν στο δρόμο που ονειρεύεσαι προς την “εξουσία”, εφόσον όλο και περισσότερο βεβαιώνονται, με όλο και περισσότερες δικές σου χειροπιαστές εγγυήσεις και δεσμεύσεις, ότι δεν θα πάψεις να τους υπηρετείς.

Στάθηκες μπροστά στην πύλη της “Γουόλ Στρητ” και βεβαίωσες τον λαό πως η κυβέρνησή του υπηρετεί την κοινωνική δικαιοσύνη.

*

Στη θέση σου θα ένιωθα κι εγώ άνετα στην κοιλιά του κήτους.

Για την ώρα όμως είμαι στο στόμα του. Και πίστεψέ με, αντίθετα από εσένα, εγώ δεν θέλω να βρεθώ, και δεν θα βρεθώ στην κοιλιά του.

διέξοδος