Ανήκουν στο λαό οι αστικές συγκοινωνίες;

«Τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς ανήκουν στο λαό και όχι στις συντεχνίες». Αυτή η δήλωση - πρόκληση του πρωθυπουργού έγινε για να αιτιολογήσει το γεγονός της απόφασης για πολιτική επιστράτευση που προηγήθηκε της επιχείρησης κατάληψης του αμαξοστασίου στα Σεπόλια.Είναι τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς ιδιοκτησία του λαού σήμερα;Σήμερα, ένας εργαζόμενος για να μετακινηθεί από και προς τη δουλειά του μπορεί να χρειαστεί έναν ολόκληρο μισθό το χρόνο ή και παραπάνω για να πληρώσει το κόστος των εισιτηρίων. Οι άνεργοι δεν μπορούν να πληρώσουν το εισιτήριο. Πολλοί εργαζόμενοι που είναι για καιρό απλήρωτοι ή που παίρνουν πενιχρούς μισθούς δεν μπορούν να καταβάλλουν το ποσό του εισιτηρίου για να μετακινηθούν. Και αναγκάζονται να στερηθούν άλλα αγαθά για να μπορέσουν να πληρώσουν το μετρό, το λεωφορείο, τον ηλεκτρικό.

Το κόστος των μετακινήσεων σήμερα έχει διαμορφωθεί ως εξής:

• Απλό εισιτήριο μετρό - ΗΣΑΠ: 1,4 ευρώ.
• Απλό εισιτήριο λεωφορείου, τρόλεϊ, τραμ: 1,2 ευρώ.
• Μηνιαία ενιαία κάρτα για όλα τα Μέσα: 45 ευρώ.
• Μηνιαία ενιαία κάρτα για λεωφορεία, τρόλεϊ, τραμ: 20 ευρώ.
• Ημερήσιο εισιτήριο για όλα τα Μέσα: 4 ευρώ.
• Εβδομαδιαίο εισιτήριο για όλα τα Μέσα: 14 ευρώ.
• Ετήσια κάρτα απεριορίστων διαδρομών για όλα τα Μέσα: 450 ευρώ.
• Ετήσια κάρτα για λεωφορεία, τρόλεϊ, τραμ: 200 ευρώ.

Αυτό το κόστος αναμένεται να αυξηθεί αφού υπάρχουν σενάρια για περαιτέρω αύξηση των εισιτηρίων, που θα φτάσει και θα ξεπεράσει το 40%.

Την ίδια στιγμή, λοιπόν, που τα λαϊκά νοικοκυριά αιμορραγούν, τα αστικά Μέσα Ενημέρωσης προβάλλουν και ξαναπροβάλλουν αθλιότητες περί «τζαμπατζήδων», περί «χασούρας του Δημοσίου». Και ο πρωθυπουργός έχει το θράσος να μιλά για αστικές συγκοινωνίες που «ανήκουν στο λαό».

Τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, σήμερα, πράγματι τα χρησιμοποιεί ο λαός, τα χρησιμοποιούν όσοι εργαζόμενοι μπορούν να πληρώσουν γι' αυτό. Αλλά θα έπρεπε να μπορούν όλοι, και οι άνεργοι, να τα χρησιμοποιούν. Αλλά δεν μπορούν όλοι. Οι εργαζόμενοι πληρώνουν ακριβά για κάτι που έχει φτιαχτεί με το δικό τους κόπο και μόχθο. Τους ανήκουν τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, τους ανήκουν οι υποδομές, τα λιμάνια, οι δρόμοι, η Ενέργεια, τα εργοστάσια, τα νοσοκομεία, οι υπηρεσίες. Στο λαό ανήκουν τα πάντα, ό,τι υπάρχει πάνω σ' αυτό τον τόπο και έχει παραχθεί, αυτός παράγει τον πλούτο. Αλλά είναι εντελώς αποξενωμένος απ' όλα αυτά, γιατί είτε με ιδιωτική ιδιοκτησία, είτε με κρατική, η ιδιοκτησία είναι καπιταλιστική και όχι λαϊκή. Λειτουργεί με βάση το νόμο του κέρδους και όχι την κάλυψη των λαϊκών αναγκών. Γι' αυτό οι άνεργοι που δεν έχουν εισόδημα δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν το μετρό, δεν έχουν να πληρώσουν.

Κράτος και μεγαλοεπιχειρηματίες δεν αναγνωρίζουν ούτε το μόχθο των εργαζομένων, ούτε το δίκιο τους. Οι εργαζόμενοι πουλάνε σαν εμπόρευμα την εργατική δύναμη για να μπορούν να ζήσουν, όταν βεβαίως οι καπιταλιστές τούς δίνουν δουλειά. Και οι κυβερνήσεις στο πλαίσιο του καπιταλισμού ξεπουλάνε στους καπιταλιστές όλα αυτά που πρέπει να ανήκουν στο λαό. Αρα, μπαίνει ξεκάθαρα το ζήτημα ο λαός να παλέψει για να πάρει στα χέρια του την ιδιοκτησία του. Να αγωνιστεί για να γίνει δικός του όλος αυτός ο πλούτος που τώρα λυμαίνονται τα αρπακτικά του κεφαλαίου.

Σήμερα και μέσα σε αυτές τις συνθήκες, ο αγώνας των εργαζομένων στο μετρό αλλά και όλων των εργαζομένων και των λαϊκών νοικοκυριών για:

• το δικαίωμα στο μισθό τους, να μπορούν να ζουν καλύπτοντας τις βασικές τους ανάγκες οι ίδιοι και οι οικογένειές τους
• τη συλλογική σύμβαση που θα κατοχυρώνει τα δικαιώματά τους
• δωρεάν μετακίνηση, όλη τη μέρα, των ανέργων, των συνταξιούχων, των απόρων, των πολυτέκνων, των αναπήρων, των φοιτητών, των μαθητών, των φαντάρων και άλλων ευπαθών ομάδων
• δωρεάν μετακίνηση όλων των εργαζομένων σε πρώτη φάση το πρωί, τις ώρες που πάνε στη δουλειά τους
• για ανατροπή των σχεδίων ιδιωτικοποίησης των αστικών συγκοινωνιών

πρέπει να συνδεθεί αντικειμενικά με τον αγώνα για να πάρουν στα χέρια τους συγκοινωνίες, δρόμους, υποδομές, φυσικό πλούτο.

Στο πλαίσιο της Λαϊκής Οικονομίας, ο σιδηρόδρομος, οι αστικές συγκοινωνίες, οι Μεταφορές, συνολικά, αλλά και οι άλλοι στρατηγικοί τομείς, όπως η Ενέργεια, οι Τηλεπικοινωνίες, ο ορυκτός πλούτος, το νερό, τα πλοία, κ.λπ. θα γίνουν λαϊκή περιουσία και με βασικό εργαλείο τον κεντρικό σχεδιασμό και τον εργατικό - λαϊκό έλεγχο θα ικανοποιούν αποκλειστικά τις λαϊκές ανάγκες.

Κ. Πασ.