Σπέρνουν διχόνοια γιατί θέλουν υποταγή

Δε θα ανεχτούμε καμιά εξαίρεση» διαμηνύει η κυβέρνηση από προχτές για να δικαιολογήσει την επιστράτευση των απεργών στις αστικές συγκοινωνίες. Από κοντά και τα στελέχη των αστικών κομμάτων, οι «αντικειμενικοί» δημοσιογράφοι των αστικών ΜΜΕ εμφανίζονται να αφουγκράζονται το κοινό αίσθημα και κατακεραύνωναν τους απεργούς που δεν θέλουν να πάθουν ό,τι έχουν πάθει οι υπόλοιποι. Προσπαθώντας να το παίξουν υπερασπιστές των λαϊκών αιτημάτων έχουν το θράσος να βγαίνουν και να μιλάνε λες και η αγωνία των εργαζομένων όλης της χώρας είναι πόσο γρήγορα θα προχωρήσει η ισοπέδωση των μισθών...

Τι λένε με απλά λόγια; Οτι το ζήτημα δεν είναι αν οι εργάτες θα παίρνουν στο εξής μισθούς - ψίχουλα, δεν είναι αν θα δουλεύουν χωρίς δικαιώματα, δεν είναι αν θα κουρελιαστούν οι Συλλογικές Συμβάσεις: Είναι να εφαρμοστεί ανεμπόδιστα το μακέλεμα των εργατικών δικαιωμάτων που απαιτεί η «ανάκαμψη» της οικονομίας. Είναι αποκαλυπτική η λογική που θέλουν να επιβάλλουν: αντί οι εργάτες να ασχοληθούν με το ότι από δω και πέρα οι μισθοί θα κατρακυλάνε στα 600 και στα 400 ευρώ, αντί να κοιτάνε ότι δε θα 'χουν να πληρώνουν ούτε για τα φάρμακα των παιδιών και των γερόντων τους, θα πρέπει να κοιτάνε ποιοι συνάδελφοι γύρω τους έχουν γλιτώσει από την αντεργατική θύελλα. Οχι για να ζητούν διαφύλαξη όσων δικαιωμάτων έχουν σωθεί, αλλά για να ζητούν να εξαφανιστούν κι αυτά. Οχι για να βγάζουν το συμπέρασμα ότι ενιαία ξεδιπλώνεται η επίθεση ενάντια σε όλη την εργατική τάξη, αλλά για να ψάχνουν να βγάλουν ο ένας τα μάτια του αλλουνού.

Να μην τους κάνουμε τη χάρη. Ούτε λίγο - ούτε πολύ, αυτοί θέλουν να βάλουν τους εργάτες να .. τσακώνονται ποιος θα πρωτοεξαθλιωθεί! Υποδαυλίζουν αντιπαραθέσεις ανάμεσα στους εργαζόμενους, καλλιεργούν τον κανιβαλισμό. Γιατί; Γιατί φοβούνται τον ενωμένο ταξικό αγώνα των εργαζομένων, από κάθε κλάδο, κάθε περιοχή, κάθε εργασιακής σχέσης, κάθε ηλικίας. Φοβούνται τη στιγμή που ο αγώνας ενός κλάδου θα γίνεται υπόθεση όλων των εργαζομένων. Φοβούνται τη στιγμή που όλοι οι εργάτες ως τάξη θα παλέψουν ενιαία και αποφασισμένα ενάντια στην πολιτική που τσακίζει τη ζωή τους.

Α.