Μπίζνες με το λύκο

Με αφορμή τις εξελίξεις στην Τουρκία, στην Ελλάδα, μια σειρά αστικά επιτελεία βγήκαν στη ρούγα, παρουσιάζοντας τη χώρα ως «όαση σταθερότητας» που πρέπει πλέον «να εκμεταλλευτεί τις ευκαιρίες που της δίνονται», «να παίξει τώρα τα χαρτιά της γιατί έχει μετατραπεί κυριολεκτικά στο τελευταίο οχυρό ασφάλειας και σταθερότητας της Δύσης απέναντι σε μια τεράστια "μαύρη τρύπα" (...) να βρει πώς να πάρει και να δώσει στρατηγικά ανταλλάγματα».

Παρουσιάζουν στο λαό ως «ευκαιρία» την προτροπή για μεγαλύτερη εμπλοκή του στους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και τους κλιμακούμενους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, στην αναζήτηση δηλαδή «γεωστρατηγικής αναβάθμισης» των ντόπιων επιχειρηματικών ομίλων. Πρόκειται για αρνητική εξέλιξη για το λαό, αφού θα κληθεί να πληρώσει ακόμα και με το αίμα του τις διεθνείς και περιφερειακές επιδιώξεις του κεφαλαίου, αυτών δηλαδή που στο εσωτερικό της χώρας τού τσακίζουν δικαιώματα, τον θέλουν να ζει με ψίχουλα.

Οι τέτοιες παροτρύνσεις και προτροπές των αστικών επιτελείων προς την κυβέρνηση στην πραγματικότητα παραβιάζουν ανοικτές θύρες. Η κατεύθυνση αυτή είναι δεδομένη για την κυβέρνηση και την υπηρετεί σε κάθε ευκαιρία κι από κάθε πόστο, αναλαμβάνοντας ακέραια τη βαριά ευθύνη.

Χαρακτηριστικές οι τοποθετήσεις του ίδιου του πρωθυπουργού στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στη Βαρσοβία, όπου ανέλαβε πλήρη ευθύνη για την έλευση του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, με πρόσχημα τις προσφυγικές ροές, πλοία με τα οποία μια σειρά ιμπεριαλιστικά κράτη κατοχύρωσαν θέση, ρόλο και έλεγχο στο δίαυλο που βλέπει προς Ανατολική Μεσόγειο, στον ανταγωνισμό τους με τη Ρωσία. Εσπευσε, δε, να φτιάξει την αγιογραφία της λυκοσυμμαχίας, χαρακτηρίζοντας «σημαντικό το ΝΑΤΟ να αναδείξει τον καθοριστικό ρόλο που μπορεί να παίξει σε αυτό το εξαιρετικά κρίσιμο ζήτημα (σ.σ. τάχα το Προσφυγικό) για την περιοχή». Οπως, επίσης, ο Αλ. Τσίπρας αναπαρήγαγε το ΝΑΤΟικό πρόσχημα του ISIS ως «όχημα» για τη μονιμοποίηση και επέκταση της στρατιωτικής παρουσίας του ΝΑΤΟ στη Μεσόγειο, αποδέχτηκε τη δράση της λυκοσυμμαχίας στη Λιβύη κ.α.

Εξάλλου, δεν περνά απαρατήρητο το γεγονός ότι τα αστικά κόμματα της αντιπολίτευσης, αυτά που στήνουν αποπροσανατολιστικές για το λαό κοκορομαχίες με την κυβέρνηση σε όποιο θέμα ανακύψει, στο συγκεκριμένο, την αναζήτηση ευρύτερης συμμετοχής στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, τηρούν γραμμή «εθνικής συνεννόησης», επιβεβαιώνοντας τη στρατηγική τους σύμπλευση πάνω στους στόχους του κεφαλαίου, των ντόπιων επιχειρηματικών ομίλων που, σε άλλης μιας μορφής αντιλαϊκή επίθεση, χέρι - χέρι με την επέλασή του ενάντια στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, την συνδυάζουν με την παγίδευση του λαού σε ένα φλεγόμενο φόντο αντιπαραθέσεων και συγκρούσεων, με ποτάμια αίματος να χύνονται ήδη για τους αγωγούς του πετρελαίου, άλλες πλουτοπαραγωγικές πηγές και τους διαύλους διαμετακόμισης.

Ωστόσο, οι μπίζνες με το λύκο που πλασάρουν στο λαό ως τάχα εγγύηση της ασφάλειάς του μόνο τέτοια δεν είναι. Και τα γεγονότα στην Τουρκία έδειξαν ότι η κατάσταση στην ευρύτερη περιοχή βρωμάει μπαρούτι και σημαδεύεται από τις έντονες αντιθέσεις και τους ανταγωνισμούς ισχυρών ιμπεριαλιστικών κέντρων, με απρόβλεπτες συνέπειες. Εξ ου και σήμερα, περισσότερο από ποτέ, απαιτείται λαϊκή αγωνιστική ετοιμότητα ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τις επεμβάσεις, τη συμμετοχή της χώρας μας σε αυτές. Απαιτείται ο κάθε λαός να μην εγκλωβίζεται στο ένα ή το άλλο εχθρικό - για τα συμφέροντά του - σενάριο, στις ενδοαστικές αντιθέσεις. Αντίθετα, να αναπτύξει τη δική του αυτοτελή, μαζική δράση, να προετοιμάζει και να διεκδικεί σε κάθε καμπή και στιγμή τη δική του λύση, με αποκλειστικό κριτήριο τις δικές του, λαϊκές ανάγκες και στόχο την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου, την αποδέσμευση από τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες του.

″Ρ″