Ο "φίλος" απ' την Αμερική ...

"Ενα το κρατούμενο" από τις χτεσινές συναντήσεις του υπουργού Οικονομικών των ΗΠΑ, Τζ. Λιού, με τον πρωθυπουργό, Αλ. Τσίπρα, και με το οικονομικό επιτελείο της συγκυβέρνησης στην Αθήνα, είναι η παραπέρα κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής, με εστίαση, βέβαια, στο «κλείσιμο» της δεύτερης «αξιολόγησης» του μνημονίου, στην επιβολή των αναδιαρθρώσεων που κρίνονται αναγκαίες στην προοπτική ανάκαμψης του εγχώριου κεφαλαίου και των επιχειρηματικών ομίλων.

Και, βέβαια, έχει τη σημασία του το γεγονός ότι οι ΗΠΑ αποτελούν το μεγαλομέτοχο του ΔΝΤ, ενώ ταυτόχρονα έχουν και τον πρώτο λόγο στην πολιτική που εφαρμόζει ο εν λόγω ιμπεριαλιστικός οργανισμός, που με τη σειρά του πρωτοστατεί, μεταξύ άλλων, σε παρεμβάσεις όπως στην «ελαστικοποίηση» της εργασίας, στις ομαδικές απολύσεις, στο συνδικαλιστικό νόμο κ.λπ. Σε αυτήν τη στρατηγική συμπλέουν τόσο η ΕΕ, όσο και το κεφάλαιο στην Ελλάδα, που βλέπει το μνημόνιο ως εφαλτήριο, στην προοπτική της αβέβαιης όσο και θολής καπιταλιστικής ανάκαμψης. Στην ίδια ρότα και η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, η οποία, σε κάθε ευκαιρία, εκπέμπει αλλεπάλληλα μηνύματα για τη σύντμηση των διαδικασιών που αφορούν στο κλείσιμο της «αξιολόγησης» και βέβαια της επιβολής και των νέων αντιλαϊκών μέτρων που αυτή συνεπάγεται.

Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση των ΗΠΑ συνδέει ανοιχτά το θέμα της διαχείρισης του ελληνικού κρατικού χρέους με το γενικότερο «κάδρο» των εντεινόμενων γεωπολιτικών εξελίξεων και ανταγωνισμών στην ευρύτερη περιοχή. Χαρακτηριστικές είναι οι δηλώσεις του υπουργού Οικονομικών, του Τζ. Λιου: «Θα ήθελα να ελπίζω ότι η πρόσφατη περιφερειακή αναταραχή θα αλλάξει το κλίμα μέσα στο οποίο λαμβάνουν χώρα οι συζητήσεις για την ελάφρυνση του χρέους, επειδή αυτή είναι η σωστή κίνηση και επειδή είναι μία πολύ καλή στιγμή για να ενισχυθεί το δημοσιονομικό μέλλον της Ελλάδας, η οποία βρίσκεται σε μία θέση μεγάλης γεωπολιτικής σημασίας». Ο ίδιος αξιοποίησε την απόπειρα πραξικοπήματος και την κατάσταση που διαμορφώνεται στην Τουρκία, λέγοντας πως κάνει περισσότερο από ποτέ σημαντική τη λύση του οικονομικού προβλήματος της γειτονικής Ελλάδας, ώστε η τελευταία να λειτουργήσει ως «άγκυρα σταθερότητας στην περιοχή». Ταυτόχρονα, κάλεσε την ελληνική πολιτική ηγεσία να αναλάβει περισσότερες πρωτοβουλίες, προκειμένου να εφαρμοστούν οι μεταρρυθμίσεις, σε συνδυασμό με το όποιο πρόγραμμα αναδιάρθρωσης του κρατικού χρέους.

Από την πλευρά του, ο Αλ. Τσίπρας, «καλωσορίζοντας» τον υπουργό των ΗΠΑ, εστίασε στην ανάγκη (του εγχώριου κεφαλαίου) για περισσότερη «αλληλεγγύη» από τους «εταίρους», έτσι ώστε να στηριχτεί η οικονομική ανάκαμψη καθώς και «η ενίσχυση του ρόλου της Ελλάδας ως πυλώνα σταθερότητας σε μία εύθραυστη ευρύτερη περιοχή». Σε αυτό το φόντο, τόσο οι γεωπολιτικές βλέψεις και ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί στην ευρύτερη ζωτική περιοχή, όσο και τα «πάρε - δώσε» της συγκυβέρνησης με το κουαρτέτο και την κυβέρνηση των ΗΠΑ, έρχονται να «κουμπώσουν» με ένα ντόμινο αντιλαϊκών διεργασιών.

Και, βέβαια, τόσο η διαχείριση του ελληνικού κρατικού χρέους, όσο και τα παζάρια για το ύψος των πρωτογενών πλεονασμάτων στους κρατικούς προϋπολογισμούς αποτελούν υποθέσεις ξένες όσο και εχθρικές με τα λαϊκά συμφέροντα. Η όποια «ελάφρυνση» μεταφράζεται σε μέτρα τόνωσης του εγχώριου κεφαλαίου και των επενδυτών μέσω φοροελαφρύνσεων, απαλλαγών και κάθε είδους κρατικών ενισχύσεων. Την ίδια ώρα, τα αντιλαϊκά μέτρα και της μνημονιακής περιόδου θα παραμένουν ως μόνιμη «παρακαταθήκη» και θα εμπλουτίζονται με νέες παρεμβάσεις, πέρα και πάνω από μνημόνια και δανειακές συμβάσεις, όσο τα μονοπώλια και οι ισχυροί επιχειρηματικοί όμιλοι θα έχουν το «κουμάντο» στην οικονομία και την παραγωγή. Με λίγα λόγια, ο «Αμερικάνος φίλος» της κυβέρνησης και των επιχειρηματικών ομίλων έστειλε μήνυμα έντασης της αντιλαϊκής επίθεσης και μεγαλύτερης εμπλοκής στα ιμπεριαλιστικά σχέδια...

″Ρ″