Με ενιαία αντίληψη και γραμμή

Για πολλοστή φορά, κυβέρνηση και αστικά κόμματα της αντιπολίτευσης απέρριψαν μια πρόταση νόμου του ΚΚΕ που περιείχε άμεσα και επείγοντα μέτρα για την ανακούφιση της λαϊκής οικογένειας. Η συγκεκριμένη, που συζητήθηκε τη Δευτέρα στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής και μεταφέρεται αύριο στην Ολομέλεια, αφορά την απαλλαγή των λαϊκών νοικοκυριών από το βραχνά της υπερχρέωσης στις τράπεζες, που κοντεύει να τα πνίξει. Η ίδια πρόταση νόμου είχε κατατεθεί ως τροπολογία του ΚΚΕ σε νομοσχέδιο της κυβέρνησης το 2014 και ως πρόταση νόμου ξανά το 2012. Εννοείται ότι και τις δύο φορές απορρίφθηκε «μετά βαΐων και κλάδων», αν και πρέπει να πούμε ότι το 2012 η τότε κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, που βρισκόταν στην αντιπολίτευση, είχε ψηφίσει υπέρ της πρότασης του ΚΚΕ, την οποία απέρριψε προχτές σαν κυβέρνηση. Αντίστοιχη τύχη είχαν και οι άλλες προτάσεις νόμου που έχει καταθέσει κατά καιρούς το ΚΚΕ, με χαρακτηριστικότερη αυτή για τη νομοθέτηση μέτρων ουσιαστικής προστασίας των ανέργων και των οικογενειών τους.

Αν το 2012 και το 2014 τα μέτρα που προτείνει το ΚΚΕ για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά είχαν επείγοντα χαρακτήρα, σήμερα η πρόταση νόμου έχει διπλάσια σημασία για την επιβίωσή τους. Από τότε έχει κυλίσει πολύ νερό στο αυλάκι της αντιλαϊκής πολιτικής και η θέση των λαϊκών οικογενειών έχει επιδεινωθεί κι άλλο. Νέοι φόροι προστέθηκαν στους παλιούς, η μακροχρόνια ανεργία τσακίζει κόκαλα, το ίδιο και οι ελαστικές μορφές απασχόλησης, ενώ οι μισθοί για όσους έχουν δουλειά μειώθηκαν κι άλλο. Σήμερα, χιλιάδες κινδυνεύουν να χάσουν τα σπίτια τους σε πλειστηριασμούς, ενώ την αδυναμία γενικά του λαού να ανταποκριθεί στις οικονομικές του υποχρεώσεις αποκαλύπτουν και τα επίσημα στοιχεία της Γραμματείας Δημόσιων Εσόδων. Σύμφωνα με αυτά, οι απλήρωτοι φόροι και τα πρόστιμα προς τις ΔΟΥ έφτασαν για το μήνα Μάη το 1,254 δισ. ευρώ, εκτινάσσοντας τα νέα ληξιπρόθεσμα χρέη του τρέχοντος έτους στα 5,584 δισ. ευρώ και το σύνολο των οφειλών (παλαιών και νέων) στα 88,889 δισ. ευρώ!

Επομένως, από κάθε άποψη, η κατάσταση για το λαό είναι οριακή σε ό,τι αφορά την υπερχρέωση, η οποία, όταν μιλάμε για τις τράπεζες, προκύπτει κυρίως από συσσωρευμένες οφειλές για στεγαστικά και καταναλωτικά δάνεια. Ετσι, η πρόταση νόμου του ΚΚΕ είναι αναγκαία από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων, επειδή αν δεν υπάρξει παρέμβαση για το «κούρεμα» και τη μακροχρόνια διευθέτηση αυτών των δανείων, σε συνδυασμό με την απαγόρευση των πλειστηριασμών και των κατασχέσεων, τα επόμενα χρόνια χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά θα πιάσουν πάτο, θα κυλήσουν στην απόλυτη εξαθλίωση, θα χάσουν κι αυτά που τους έχουν απομείνει. Αυτή την οριακή κατάσταση την παραδέχονται και τα άλλα κόμματα. Με ενιαία, όμως, γραμμή απορρίπτουν την πρόταση του ΚΚΕ ως «μη ρεαλιστική», «ανεδαφική», επειδή η εφαρμογή της προϋποθέτει να επωμιστούν τα βάρη οι τράπεζες, δηλαδή το κεφάλαιο. Αυτή η «κόκκινη γραμμή» διαπερνάει την απόρριψη της πρότασης του ΚΚΕ απ' όλα τα κόμματα, ανεξάρτητα από τα επιμέρους επιχειρήματα που χρησιμοποιεί το καθένα.

Αποκαλυπτικότερος όλων στην προχτεσινή συζήτηση υπήρξε ο υπουργός Οικονομίας, Γ. Σταθάκης, ο οποίος είπε επί λέξη ότι «η πρόταση του ΚΚΕ, ότι με ένα μαγικό τρόπο το κόστος θα το φέρουν οι τράπεζες, δεν είναι εφικτή. Το σύστημα αναδιανομής πρέπει να έχει μία ισορροπία. Δεν υπάρχει πιθανότητα να φέρει το βάρος η μία πλευρά». Οι τράπεζες, που «μπούκωσαν» με χρήμα του λαού για να στηρίξουν συνολικά το ξεπέρασμα της κρίσης και την ανάκαμψη για λογαριασμό του κεφαλαίου, είναι για την κυβέρνηση η «πλευρά» που δεν μπορεί μονόπλευρα να σηκώσει το βάρος! Προφανώς, η άλλη πλευρά, του λαού, που «στέγνωσε» για να διαχειριστεί την κρίση του το κεφάλαιο, έχουν ακόμα πολλά να του πάρουν. Γι' αυτό, όλα τα μέτρα που προτείνει η κυβέρνηση για τη διαχείριση των «κόκκινων» δανείων και των χρεών έχουν για συστατικό στοιχείο το παραπέρα μάτωμα του λαού, που στην εσχάτη των περιπτώσεων θα αναγκαστεί να γίνει νοικάρης στο σπίτι του, όταν αυτό περάσει στην κυριότητα των τραπεζών ή των funds, που εποφθαλμιούν τα χρυσοφόρα «κόκκινα» δάνεια.

Η απόρριψη της πρότασης του ΚΚΕ από την κυβέρνηση και όλα τα άλλα κόμματα δείχνει ότι στα «μεγάλα», στα ζητήματα δηλαδή που έχουν στρατηγική σημασία για το κεφάλαιο, την κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων, έχουν ενιαία αντίληψη και γραμμή, εκ διαμέτρου αντίθετη από αυτή του ΚΚΕ. Κατηγορούν το ΚΚΕ ότι τα παραπέμπει όλα στο σοσιαλισμό και όταν καλούνται να πάρουν θέση πάνω σε ζητήματα που μπορούν άμεσα να νομοθετηθούν, για να πάρει ανάσα ο λαός, τα απορρίπτουν με το επιχείρημα ότι δεν είναι ρεαλιστικά, επειδή θίγουν τα ιερά και τα όσια του σάπιου συστήματος που όλοι υπηρετούν και το στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης. Επιβεβαιώνουν με τη στάση τους ότι σ' αυτό το σύστημα της ταξικής εκμετάλλευσης δεν μπορούν ταυτόχρονα να συνυπάρχουν τα κέρδη του κεφαλαίου και η λαϊκή ευημερία, η ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών. Από αυτή την άποψη και παρά την απόρριψή της από τα αστικά κόμματα, η πρόταση νόμου του ΚΚΕ διατηρεί αυτούσια την αξία της σε ό,τι αφορά το κίνημα και την υιοθέτηση από αυτό στόχων πάλης που το φέρνουν αντικειμενικά σε θέση σύγκρουσης με το κεφάλαιο, τα κόμματα και την πολιτική του. Μόνο μέσα από έναν τέτοιο αγώνα μπορεί να ανοίξει ο δρόμος για την πραγματική ανακούφιση και ευημερία των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.

Π.