Οι ανυποψίαστοι τρανσφόρμερς*

Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία, όπως λέει και το τραγούδι που δεν μπορούν να πουν πια οι Γάλλοι για τον «περίπατο των Αγγλων», την παραλιακή περατζάδα της γαλλικής Ριβιέρας, όπου ένα άλλο αθώο τραγούδι, «ένα τρελό φορτηγό», γράφεται με αίμα των ανυποψίαστων. Κι εδώ μετά το Μπεσλάν που ξεχάσαμε πως ήταν σχολείο με παιδιά, την ημέρα της «γιορτής της γνώσης», μετά τον Μπρέιβικ, μοναδικό ένοπλο εισβολέα σε παραθεριστικό νησί με θύματα φοιτητές, ανοίγει αναγκαστικά κι αιματηρά μια συζήτηση που δεν άρχισε όταν έπρεπε και δε συνεχίστηκε όταν μπορούσε.

Ο στόχος αυτών των τρομοκρατικών επιθέσεων, είτε από αγέλες λύκων είτε από μοναχικούς λύκους, όπως θέλει το κλισέ και να με συγχωρούν οι λύκοι γιατί τους αφορά μόνον όταν πεινάνε ή εισβάλλεις στο επιβιωτικό τους περιβάλλον, είναι το μυαλό, ο νους, το όνειρο, η προσδοκία... Ενα κακόηθες κρινόμενο εκ του αποτελέσματος, εγερτήριο των ανυποψίαστων τελματωμένων στον καπιταλιστικό εκφυλισμό ανθρώπων. Οι θρησκευτικές μούσες, οι εθνικιστικές παντιέρες, οι ρατσιστικές και ναζιστικές πρακτικές είναι μέθοδοι και εργαλεία ανασυρόμενα εύκολα απ' τα κιτάπια της σχετικά σύγχρονης ιστορίας από άτομα ή ομάδες που εργαλειοποιούνται εκόντες - άκοντες την κατάλληλη στιγμή. Αν έφτιαχνε κανείς διάγραμμα τις κουκκίδες των τρομοκρατικών σφαγών ανυποψίαστων σκοπίμως πολιτών, τουριστών, νεαρών κ.λπ., θα έβλεπε ότι οι κουκκίδες οι φονικές τοποθετούνται στην κάμψη της καμπύλης της αειφόρου ανάπτυξης κερδών.

Το μεγάλο ερωτηματικό για το οποίο επειγόντως χρειάζεται να ανοιχτεί συζήτηση κάτω, στη λαϊκή βάση, στους επαναπαυμένους μικροαστούς, στους ενσωματωμένους διανοούμενους, στους κύκλους που εμπορεύονται «εικόνα» - «image» προσώπων και ενεργειών, αφορά την έννοια ανυποψίαστος.

Ο,τι δε χωράει ο νους το αποδίδουμε στους τρελούς. Στιγματίζουμε την ανεπάρκειά μας στιγματίζοντας τους παραλογισμένους ισχυριζόμενοι «ότι δε βλέπουν όνειρα» ή «ότι έχουν άγνοια κινδύνου» εκτός κι αν «οι φωνές» που ακούνε στο μυαλό τους βολεύουν όπως βόλεψε η παρθένος Ζαν ντ' Αρκ σε άλλους το ίδιο με τους σημερινούς σκοτεινούς καιρούς. Ποιος κρατάει τον κόσμο ανυποψίαστο και τους «τρελούς» που κατασκευάζονται δίπλα του, μέσα στο σπίτι του, μέσα στο μυαλό του παιδιού του ή του φίλου του, μες στον νοητικό κόσμου του μορφωμένου και του αγράμματου, του εργαζόμενου ή του άνεργου, του ξεριζωμένου ή του ιθαγενούς, του ενσωματωμένου ή του παρία. Στον πόλεμο της χειραγώγησης των μαζών, το υποκείμενο - πολίτης είναι ο πιο αποτελεσματικός «τρανσφόρμερ», την εποχή που τα παιχνίδια για τα παιδιά θέλουν με μια ριξιά επένδυσης να προσφέρουν σ' ένα κουτί το φορτηγάκι που γίνεται ρομπότ - εκδικητής κι όπλο φονικό με δυο κινήσεις κι οδηγίες χρήσεως σε όλες τις γλώσσες. Ο ανυποψίαστος πολίτης είναι ταυτόχρονα όπλο και θύμα, κατά περίσταση.

Με το κόλπο της διαδικτυακής υπερπροσφοράς πληροφοριών - γνώσεων όπου στα τυφλά χάρη στην εμπορευματοποιημένη παιδεία, την κατευθυνόμενη από τα συμφέροντα του κεφαλαίου επιστημονική έρευνα αυτομορφώνονται και αυτοπαραμορφώνονται μοναχικοί λύκοι και γκρουπούσκουλα, ο σύγχρονος ιμπεριαλισμός κλωτσάει τα πιόνια στη σκακιέρα των συμφερόντων του, φτιάχνοντας μέσα στον κοινωνικό ιστό νήσους Μπικίνι... Δηλαδή, άγονες περιοχές στο βυθό της θάλασσας των ανθρώπων, πειραματιζόμενος με τα όπλα μαζικής παραγωγής τρόμου. Αυτές τις μικρές ιδεολογικοπολιτικές επαναλαμβανόμενες Χιροσίμες και Ναγκασάκια, που ας σημειωθεί όπως και οι πρωτογενείς ατομικές βόμβες πιάνουν τους ανθρώπους στον ύπνο, είναι το κλειδί για να μη νομιμοποιήσουμε ποτέ την έννοια ανυποψίαστος. Γιατί δεν είναι κατάσταση, ούτε φυσικό επακόλουθο του καταναλωτικού καπιταλιστικού βίου, αλλά κατάντια και φυλάκιση του ανθρώπινου μυαλού στα κελιά της χειραγωγημένης σκέψης...

* τρανσφόρμερς: μετασχηματιστές, μετατροπείς, μεταλλάκτες.

Λιάνα ΚΑΝΕΛΛΗ