Με "πυξίδα" τη "σταθερότητα" που έχει ανάγκη το κεφάλαιο

Πίσω από τις κορόνες των αστικών κομμάτων για τον εκλογικό νόμο, οι οποίες αναμένεται από σήμερα να μεταφερθούν στην Ολομέλεια της Βουλής και τη συζήτηση της κυβερνητικής πρότασης, κάθε μέρα που περνά αποκαλύπτεται όλο και πιο ξεκάθαρα ότι τόσο ο εκλογικός νόμος όσο και συνολικότερα το θέμα της συνταγματικής αναθεώρησης που θα ανοίξει επισήμως αμέσως μετά, αποτελούν άμεσα συνδεδεμένα μεταξύ τους πολυεργαλεία για την εξυπηρέτηση κρίσιμων αναγκών του αστικού πολιτικού συστήματος.

Στην πραγματικότητα, οι παρεμβάσεις όλων των αστικών κομμάτων, αλλά και των άλλων επιτελείων του συστήματος σχετικά με το θέμα του εκλογικού νόμου κινούνται γύρω από έναν και μοναδικό άξονα: Πώς μπορεί αυτός να συμβάλει στην εξασφάλιση «κοινοβουλευτικής και κυβερνητικής σταθερότητας», στη διασφάλιση ομαλότητας στις κυβερνητικές εναλλαγές, στη δημιουργία προϋποθέσεων για ακόμα μεγαλύτερη συναίνεση στο αστικό πολιτικό σύστημα, αλλά και στη μεγαλύτερη δυνατή «νομιμοποίηση» της αντιλαϊκής πολιτικής που έχει ανάγκη το κεφάλαιο.

Πίσω από τα γνωστά φρου - φρου περί... «δικαίωσης ενός ιστορικού δημοκρατικού αιτήματος», είναι χαρακτηριστική η προσπάθεια που κάνει η κυβέρνηση να απαντήσει σε όλα τα παραπάνω αλληλοσυνδεόμενα ζητούμενα του κεφαλαίου, η προσπάθειά της, τόσο με παρεμβάσεις στελεχών της, όσο και με την αρθρογραφία της «Αυγής», στη βάση και της πρόσφατης συνέντευξης του πρωθυπουργού στην τηλεόραση του «ΣΚΑΪ», να αποδείξει ότι είναι η δική της πρόταση αυτή που τα υπηρετεί καλύτερα.

Συνδυάζοντας το ζήτημα του νέου εκλογικού νόμου με τις προτάσεις της κυβέρνησης για τη συνταγματική αναθεώρηση, τις οποίες το Μέγαρο Μαξίμου έχει δηλώσει ότι θα δημοσιοποιήσει επίσημα στις 24 Ιούλη, η «Αυγή» σημείωνε χαρακτηριστικά στο κυριακάτικο πρωτοσέλιδό της ότι η κυβερνητική πρόταση «μπορεί να προσφέρει, ενάντια στη ρητορική της ΝΔ περί "ακυβερνησίας", όχι μόνο ισχυρές κυβερνήσεις συνεργασίας, ικανές να εξασφαλίζουν και την απαιτούμενη κοινωνική συναίνεση για την εφαρμογή ενός προοδευτικού προγράμματος, αλλά και την αναγκαία πολιτική σταθερότητα. Και αυτό διότι συνδυάζεται με τη δυνατότητα παραμονής μιας κυβέρνησης στην εξουσία, εφόσον δε συγκροτείται εναλλακτική πλειοψηφία διακυβέρνησης».

Αντίστοιχα, στις τοποθετήσεις τους στη Βουλή, αφού σημειώνουν ότι «η αυτοδυναμία στην εποχή μας είναι δυσχερέστατη έως απίθανη», τονίζουν ότι η προσπάθεια να συντηρηθεί ο σχηματισμός αυτοδύναμων ή σχεδόν αυτοδύναμων κυβερνήσεων μέσω του περιβόητου μπόνους των 50 εδρών (ο ΣΥΡΙΖΑ αξιοποιώντας το εν λόγω μπόνους στις τελευταίες εκλογές πήρε 145 έδρες με το 35,5% των ψήφων) δημιουργεί κυβερνήσεις «απονομιμοποιημένες ηθικά, κοινωνικά και πολιτικά».

Με άλλα λόγια, διαβεβαιώνουν το κεφάλαιο ότι η δική τους πρόταση είναι καλύτερα προσαρμοσμένη στα σημερινά δεδομένα του αστικού πολιτικού συστήματος, μπορεί να διασφαλίσει αποτελεσματικότερα την «αναγκαία πολιτική σταθερότητα», όχι μόνο γιατί προωθεί τη συγκρότηση «ισχυρών κυβερνήσεων συνεργασίας», με εμπλοκή περισσότερων αστικών κομμάτων στη διακυβέρνηση, αλλά και γιατί η συγκρότηση τέτοιων κυβερνήσεων μπορεί καλύτερα να διασφαλίσει την «απαιτούμενη κοινωνική συναίνεση» στην «εφαρμογή προοδευτικών προγραμμάτων», που τσακίζουν το λαό για την ανάκαμψη των κερδών των καπιταλιστών.

Απαντώντας, μάλιστα, ακόμα πιο συγκεκριμένα στην κριτική άλλων αστικών κομμάτων, αλλά και τις ανησυχίες τμημάτων του κεφαλαίου για τη δυσκολία συγκρότησης σταθερών κυβερνήσεων συνεργασίας με τη συμμετοχή πολλών αστικών κομμάτων στην διακυβέρνηση, το μέγαρο Μαξίμου και ο ΣΥΡΙΖΑ τονίζουν ότι ο νέος εκλογικός νόμος πάει «πακέτο» με τις αντίστοιχες κυβερνητικές προτάσεις για τη συνταγματική αναθεώρηση.

Σε αυτό το πλαίσιο, προβάλλουν ιδιαίτερα το θέμα της ενίσχυσης των δυνατοτήτων για κυβερνήσεις μειοψηφίας, για κυβερνήσεις οι οποίες θα συνεχίζουν να ασκούν τα καθήκοντά τους και θα «πέφτουν» όχι όταν χάνουν την πλειοψηφία στη Βουλή (π.χ. με την αποχώρηση κομμάτων ή βουλευτών), αλλά μόνο μετά από υπερψήφιση «εποικοδομητικής ψήφου δυσπιστίας», μετά από ψήφο δυσπιστίας δηλαδή η οποία θα περιλαμβάνει και την ψήφιση νέου πρωθυπουργού, άρα και τη συγκρότηση νέας κυβερνητικής πλειοψηφίας.

Εισάγεται, δηλαδή, μια ακόμα δικλίδα για τη σταθερότητα των αστικών κυβερνήσεων, αλλά και για την ομαλότητα στην εναλλαγή τους.

Στην πραγματικότητα, την ίδια ώρα που καταργείται ως «αναποτελεσματικό» και «απονομιμοποιημένο» το μπόνους των 50 εδρών, εισάγεται ένα άλλο είδος... «μπόνους» με μανδύα «απλής αναλογικής», με τη θεσμοθέτηση δυνατότητας για κυβερνήσεις μειοψηφίας, οι οποίες και πάλι θα απαρτίζονται από κόμματα που δε συγκεντρώνουν την πλειοψηφία των ψήφων στις εκλογές...

Στην ίδια κατεύθυνση, άλλωστε, ενίσχυσης της «πολιτικής σταθερότητας» και της «συνέχειας» στην υλοποίηση της αντιλαϊκής στρατηγικής του κεφαλαίου, κινείται και η πρόταση που προαναγγέλλει ως «ώριμη» η κυβέρνηση, για απευθείας εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας από το λαό, με αρμοδιότητες τέτοιες που θα του επιτρέπουν να έχει «έναν ισχυρό ρόλο».

Παρά την προσπάθεια τόσο της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, όσο και των άλλων αστικών κομμάτων να στήσουν νέες κάλπικες διαχωριστικές γραμμές γύρω από το ζήτημα του εκλογικού νόμου, του τύπου «πρόοδος εναντίον συντήρησης», «υπεύθυνες δυνάμεις εναντίον μικροκομματικών σχεδιασμών» κ.ο.κ., η στρατηγική σύμπλευσή τους και σε αυτό το ζήτημα, στη διασφάλιση της «σταθερότητας» που έχει ανάγκη το κεφάλαιο, «βγάζει μάτι».

Οι διαφωνίες τους στην πραγματικότητα έγκεινται στο πώς θα επιτευχθεί αυτός ο κοινά αποδεκτός άξονας και στο ποιος θα έχει το πάνω χέρι σε αυτήν τη διαδικασία, ενώ τα εξελισσόμενα παζάρια τους γύρω από το θέμα επεκτείνονται και σε ζητήματα μελλοντικών κυβερνητικών συνεργασιών.

Σε αντίθεση με όλες τις παραπάνω στοχεύσεις και τα αντίστοιχα παζάρια, το ΚΚΕ σταθερά και αταλάντευτα υπερασπίζεται τη θέση του για απλή και ανόθευτη αναλογική. Η θέση του αυτή περιέχεται και στην τροπολογία - προσθήκη που κατέθεσε στο κυβερνητικό νομοσχέδιο για τον εκλογικό νόμο, ζητώντας την καθιέρωση της απλής αναλογικής, με κατάργηση του μπόνους των 50 εδρών και του πλαφόν 3%.

Ταυτόχρονα, όμως, αποκαλύπτει στο λαό τη σκοπιμότητα της συζήτησης που βρίσκεται σε εξέλιξη και τις διεργασίες που πυροδοτεί ή διευκολύνει, για λογαριασμό του κεφαλαίου.

Από την πρώτη στιγμή, το ΚΚΕ ανέδειξε το γεγονός ότι το «κλειδί» για το λαό δεν βρίσκεται στο εκλογικό σύστημα, αφού «εντός των τειχών» όποιο σύστημα κι αν ισχύσει, οι κυβερνήσεις που θα προκύπτουν, πολυκομματικές ή μονοκομματικές, θα εφαρμόζουν πολιτικές και μέτρα σε βάρος του.

Το «κλειδί» βρίσκεται στην οργάνωση της λαϊκής πάλης μέσα στους τόπους δουλειάς, στο σπάσιμο του φόβου, της μοιρολατρίας, της λογικής των μειωμένων απαιτήσεων. Βρίσκεται στο ορμητικό πέρασμα του λαού στο προσκήνιο, με ανασύνταξη του κινήματος, δυνάμωμα της Λαϊκής Συμμαχίας, ισχυροποίηση παντού του ΚΚΕ.

Γ. Ε.