Ο πιο καλός (ΝΑΤΟικός) μαθητής

Από την έκθεση της ΔΕΘ το Σεπτέμβρη του 2014, ο Αλ. Τσίπρας, που ήταν τότε πρωθυπουργός «σε αναμονή», έλεγε για το ΝΑΤΟ ότι «αφορά παρελθούσα εποχή», ότι «δεν έχει λόγο ύπαρξης» και ότι «πρέπει να υπάρξουν νέοι θεσμοί, που θα αναλάβουν το ρόλο της εποπτείας, της σταθερότητας, της ασφάλειας και της διεθνούς ειρήνης».

Ακούγοντας, όμως, κανείς τα όσα είπε ο Αλ. Τσίπρας το διήμερο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ, την περασμένη Παρασκευή και το Σάββατο, στην Πολωνία, θα μπορούσε δικαιολογημένα να χαρακτηρίσει τη σημερινή κυβέρνηση «ΝΑΤΟικότερη του ΝΑΤΟ», παρά την προσπάθεια του πρωθυπουργού να λειάνει ορισμένες γωνίες, κυρίως σε ό,τι αφορά τις σχέσεις με τη Ρωσία, που ήταν από τα βασικά ζητήματα της Συνόδου.

Εκτός από αυτά που είπε το μεσημέρι της Παρασκευής στην πρώτη μάζωξη των ηγετών της λυκοσυμμαχίας και τα οποία παρουσιάσαμε ήδη στον «Κυριακάτικο Ριζοσπάστη», ενδιαφέρον έχει και η παρέμβασή του στο Βορειοατλαντικό Συμβούλιο (το ανώτερο πολιτικό όργανο του ΝΑΤΟ) για τις σχέσεις ΝΑΤΟ - Ρωσίας, το οποίο συνεδρίασε στο πλαίσιο της Συνόδου Κορυφής.

Εκεί, αναπαρήγαγε «αμάσητη» τη ΝΑΤΟική προπαγάνδα αναφορικά με την κρίση στην Ουκρανία, καταγγέλλοντας μεταξύ άλλων την «αμφισβήτηση βασικών αρχών του Διεθνούς Δικαίου, όπως ο σεβασμός της εδαφικής ακεραιότητας και το απαραβίαστο των συνόρων», τη «διάλυση της Συνθήκης για τις Συμβατικές Δυνάμεις στην Ευρώπη», την «αποδυνάμωση του Κειμένου της Βιέννης» και την «ουσιαστική ακύρωση του ρόλου του Συμβουλίου ΝΑΤΟ - Ρωσίας». Ολα αυτά για να καταλήξει πως «είναι σαφές ότι σε αυτό το περιβάλλον πρέπει να προασπίσουμε τη συνολική, αδιαίρετη ασφάλειά μας», με βασικό μοχλό βέβαια το ΝΑΤΟ.

Πρόκειται ασφαλώς για μια ανάγνωση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων με τη Ρωσία κομμένη και ραμμένη στις επιδιώξεις και τους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ, που οξύνουν την αντιπαράθεση στην ευρύτερη περιοχή και αυξάνουν τους κινδύνους για τους λαούς.

Στο ίδιο πνεύμα, ο Αλ. Τσίπρας διαπίστωσε περιχαρής ότι, ως ΝΑΤΟ, «ενδυναμώσαμε την προκεχωρημένη παρουσία μας στο ανατολικό τμήμα της Συμμαχίας», και πρόσθεσε ότι ο διάλογος με τη Ρωσία επιτάσσεται από την «ανάγκη για συνεργασία για την αντιμετώπιση σειράς διεθνών και περιφερειακών προκλήσεων - την επίλυση του Συριακού, την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας, τη σταθεροποίηση στο Αφγανιστάν». Ζητάει, δηλαδή, συμβιβασμούς στις σχέσεις ΝΑΤΟ - Ρωσίας, που μέσα τους περικλείουν το σπέρμα της ακόμα μεγαλύτερης όξυνσης των αντιθέσεων.

Εξίσου κυνικός ήταν ο Αλ. Τσίπρας και στην αξιοποίηση του ISIS ως «όχημα» για τη μονιμοποίηση και επέκταση της στρατιωτικής παρουσίας του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο και την ευρύτερη περιοχή.

Οπως είπε, «προτεραιότητα αυτής της περιόδου είναι η εξασφάλιση σταθερότητας» και «πρέπει να ενισχύσουμε τις δυνατότητές μας κατά του κοινού μας αντιπάλου, που είναι η διεθνής τρομοκρατία - και ειδικά ο ISIS». Σ' αυτή την κατεύθυνση, σημείωσε ότι «στηρίζουμε την παροχή AWACS του ΝΑΤΟ για την υποστήριξη της Παγκόσμιας Συμμαχίας εναντίον αυτής της τεράστιας απειλής. Αποδεχόμαστε τη συνεισφορά - ιδιαίτερα μέσω της εκπαίδευσης - στην οικοδόμηση των αμυντικών δυνατοτήτων του Ιράκ (...) Αποτιμούμε θετικά την αρωγή που προσφέρεται επί του παρόντος από το έδαφος της Ιορδανίας».

Παραπέρα, αποδέχτηκε «ανάμειξη του ΝΑΤΟ» ξανά στη Λιβύη, «υπό την προϋπόθεση ότι θα υποβληθεί σχετικό αίτημα των νομίμων αρχών της χώρας και ότι θα είναι στοχευμένη». «Κανένα πρόβλημα...» πρέπει να σκέφτηκε ο γγ του ΝΑΤΟ, Γ. Στόλτενμπεργκ...

Σε όλους αυτούς τους σχεδιασμούς, βασική θέση κατέχουν η Κεντρική Μεσόγειος και το Αιγαίο, για τα οποία ο Αλ. Τσίπρας δεν τσιγκουνεύτηκε τα λόγια του. Ετσι, ανέλαβε πλήρη ευθύνη για την έλευση του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, με πρόσχημα τις προσφυγικές ροές: «Για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε αυτές τις ροές αποτελεσματικά, αλλά και στο πλαίσιο του διεθνούς και ευρωπαϊκού δικαίου, προχωρήσαμε σε σειρά μέτρων (...) Η κοινή πρωτοβουλία Ελλάδας - Τουρκίας - Γερμανίας, για τη δράση του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, πραγματοποιήθηκε σε αυτό το πνεύμα (...) Και θέλω να ευχαριστήσω εκείνους τους Συμμάχους που συνεισφέρουν με πλοία τους σε αυτήν τη δραστηριότητα».

Πρόκειται, βέβαια, για πλοία με τα οποία μια σειρά ιμπεριαλιστικά κράτη κατοχύρωσαν θέση, ρόλο και έλεγχο στο Αιγαίο, το δίαυλο που περνάνε ρωσικά πολεμικά πλέοντας προς Συρία. Δεν αρκέστηκε όμως σ' αυτό, αλλά ζήτησε διατήρηση της ΝΑΤΟικής δύναμης εδώ και ανάπτυξή της σε μεγαλύτερο εύρος, στο όνομα της αντιμετώπισης των προσφυγικών ροών.

Οπως είπε, «η πλήρης εφαρμογή της δραστηριότητας είναι αναγκαία, με την επέκτασή της σε όλες τις επίμαχες περιοχές και τη χρήση των ελικοπτέρων των πλοίων που συμμετέχουν. Η Ελλάδα αποδεικνύει σταθερά ότι είναι έτοιμη να εργαστεί προς αυτήν την κατεύθυνση. Είναι σημαντικό το ΝΑΤΟ να αναδείξει τον καθοριστικό ρόλο που μπορεί να παίξει σε αυτό το εξαιρετικά κρίσιμο ζήτημα για την περιοχή»... Τέτοιο «λαγό» για τα σχέδιά της στην περιοχή ούτε στα πιο τολμηρά της όνειρα δεν θα μπορούσε να τον είχε φανταστεί η λυκοσυμμαχία...

Θ.