Σαβουροτροφή

Π

ενήντα χρόνια μετά τη χούντα και μόνο το ΚΚΕ βγαίνει με καθαρά πολιτική κι όχι ακτιβίστικη κι εύκολη αφιερωματολογία να εκτιμήσει, ζυγιάσει, αναλύσει και κυριολεκτικά επιμορφώσει τις μάζες του λαού για τα αίτια, τη μορφή και τ' αποτελέσματα της εφτάχρονης δικτατορίας. Κι αυτό δεν είναι για καύχημα και κομπασμούς, που έτσι κι αλλιώς δεν έπιαναν «σαν κακιά σκουριά στο μάρμαρο» όταν το Κόμμα και στις πιο δύσκολες επιβιωτικές συνθήκες ιεραρχούσε και ιεραρχεί τη σύνδεση της νυν πραγματικότητας με την πραγματική ιστορία. Είναι για ν' ανησυχεί κανείς στα σοβαρά για το μέλλον ενός τόπου που διδάσκεται την ανάλωση και χώνεψη μιας ιδεολογικής σαβουροτροφής, η οποία προσφέρεται άφθονη, πετιέται κυριολεκτικά σαν τροφή σε πεινασμένα σκυλιά, στον αιώνα της κοινωνικά και τεχνολογικά εμπορευματοποιημένης διάχυσης της πληροφορίας εντός - εκτός διαδικτύου. Είναι για να διαπιστωθεί μετά λόγου γνώσεως η αντιδιαλεκτική προσέγγιση κάθε μείζονος «εθνικού» ζητήματος, μεταφρασμένη σε κυρίαρχη αλλά και συνήθη πολιτική πρακτική.

Μ

ια ντουζίνα χρόνια μετά την Ολυμπιάδα. Μια οχταετία γεμάτη, καπιταλιστικής κρίσης, με μνημονιάζουσες παρενέργειες. Δυο χρόνια μετά την ανάληψη της εξουσίας από την οπορτουνίστικη αριστερά με κύρια κυβερνητική συνιστώσα την ψευδοένστολη δεξιά. Ενάμιση χρόνο μετά το αντεστραμμένο δημοψήφισμα. Με μια εγκληματική ναζιστική οργάνωση να αναλαμβάνει πολιτική ευθύνη για δολοφονίες και τα τάγματα ασφαλείας θανάτου της να κομπάζουν επικοινωνιακά, πέντε χρόνια τώρα, ουσιαστικά ατιμώρητα. Με την εξαθλιωμένη αρμάδα των προσφύγων να εξοκέλλει στις ελληνικές κι άλλες μεσογειακές ακτές, πτώματα, ράκη, απελπισία, θυμό και ατέρμονες μη.κυ.ο του εύκολου ανθρωπιστικού τάχα μου χρήματος. Με αιματηρούς πολέμους κι αλλαγές συνόρων, διχοτομήσεις και τριχοτομήσεις κρατών στα Βαλκάνια, στο Ιράκ, στη Λιβύη, στο Σουδάν, στη Συρία, στη Μαύρη Θάλασσα, κι άλλα τέτοια ιμπεριαλιστικά «θαύματα» ολούθε στον πλανήτη, μόνο τα είκοσι τελευταία χρόνια της 50ετίας. Τέλος, με ατέρμονες φανφαρόνικες συζητήσεις περί νομισμάτων, μπρέξιτ, γκρέξιτ, εξεταστικές, επέκταση και πολλαπλασιασμό των αμερικανοΝΑΤΟικών βάσεων στην Ελλάδα, και ντρόουνς να επιτηρούν την τάξη στις ουρές των κάπιταλ κοντρόλς, των συνταξιούχων για ψίχουλα, των εξαθλιωμένων για μια σακούλα τρόφιμα. Μ' ένα πραξικόπημα στη γείτονα, μακρά θητεία στην εξοικείωση με τα on line σφαξίδια του «Ισλαμικού Κράτους» και, και, και ως τον Τραμπ και το ξεφόρτωμα πυραύλων προς συνετισμό, πενήντα χρόνια μετά την «εθνοσωτήριο του '67» δεν ανοίγει μια ουσιαστική συζήτηση αποτίμησης μισού αιώνα στον τόπο μας που ανοίγει αυλαία με μια χούντα. Γενικευμένη και με δραστική πολιτική βούληση να φωτίσει όσα, καθώς παίρνει την άγουσα για τον Αδη η γενιά των πρωταγωνιστών, συσκοτίζει το youtube, το τουρλού των όσων «ιστορικών» θεμάτων «σηκώνονται» μέσα στα μυαλά διαδικτυακών χρηστών, χωρίς κολαούζο και με άγνωστους «σηκωτές»...

Ο

ποιος από μας που διαβάσαμε την Ανακοίνωση της ΚΕ του ΚΚΕ για το στρατιωτικό πραξικόπημα της 21ης του '67 κι ό,τι βγει απ' την επετειακή και αφυπνιστική της μνήμης εκδήλωση της φετινής 21ης στον Περισσό, δεν προσπαθήσει ν' ανοίξει εδώ και τώρα, επίμονα κι ως του χρόνου αν χρειαστεί, συζήτηση, όπου και όπως μπορεί, με όλους αν είναι δυνατόν, όσοι διδάχτηκαν «να μην κοιτάνε τάχα μου πίσω για να πάνε μπροστά», θα έχει συντελέσει, ηθελημένα ή αθέλητα αδιάφορο, στη διευκόλυνση της παρουσίασης της πολιτικής και ιστορικής σαβουροτροφής ως λουκούλλειου γεύματος. Με δεξί μαχαίρι κι αριστερό πιρούνι, πάλι ο λαός θα φταίει που δεν καταφέρνει να κόψει σε πολλές τη μια μπουκιά που του σερβίρεται, και στη χαρτοπετσέτα μπορεί και να γράφει ευδιάκριτα, αχνά και ύπουλα «πού 'σαι Παπαδόπουλε...».

Λιάνα ΚΑΝΕΛΛΗ