Βγήκαν από τις τρύπες τους οι φιλοχουντικοί

Με αφορμή τα 50 χρόνια από το στρατιωτικό πραξικόπημα της 21ης Απριλίου, μερίδα αστικών Μέσων Ενημέρωσης που συστηματικά σιγοντάρουν τα φασιστοειδή της Χρυσής Αυγής και κάνουν χυδαίο αντικομμουνισμό, εμφανίζουν σωρεία δημοσιευμάτων που υμνούν την επτάχρονη δικτατορία. Η μέθοδος είναι παλιά και γνωστή. Ετσι, διαβάζουμε: «Πού είσαι ...ρε Παπαδόπουλε φωνάζει η ψυχή και το υποσυνείδητο του γένους», «η 21η Απριλίου έσωσε την Ελλάδα», «...υπήρχε μηδέν έλλειμμα, μηδέν ανεργία, μηδέν εξωτερικό χρέος, μηδέν αυτοκτονίες, μηδέν ψυχοφάρμακα», «η Ελλάδα ήταν πρώτη χώρα σε ανάπτυξη σε όλη την Ευρώπη». «...Εφτιαξε μεγάλα κτίρια, νοσοκομεία, μεγάλους δρόμους, έδωσε στο 80% των υπαλλήλων δάνεια, στο Πολυτεχνείο δεν κρέμασε, απλώς τον "κρέμασαν" όσοι ήθελαν να τον ρίξουν...».
Πολλά παρόμοια, λοιπόν, κοσμούν τις φιλοφασιστικές, φιλοναζιστικές, αστικές φυλλάδες και βέβαια δεν είναι τυχαίο ότι αυτά τα «επιτεύγματα» των χουντικών συνδέονται με όσα συμβαίνουν σήμερα που έχουν καταδικάσει την πλειοψηφία του λαού να ζει στη φτώχεια και στην ανέχεια για να γίνει η απαραίτητη σύγκριση...
Ας ξεκαθαρίσουμε, λοιπόν, μερικά πράγματα.
Η στρατιωτική δικτατορία ήταν μια μορφή της δικτατορίας του κεφαλαίου, μία άλλη μορφή άσκησης της καπιταλιστικής εξουσίας σε σχέση με τη μορφή που αντικατέστησε και τη μορφή που τη διαδέχτηκε - αυτήν της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.
Σειρά αστών πολιτικών έβλεπαν θετικά την επιβολή δικτατορίας. Το 1966 ο Κ. Καραμανλής που βρισκόταν στο Παρίσι έγραψε: «...θα πρέπει να αντιμετωπισθεί ίσως η λύση της εκτροπής...». Ο Κ. Τσάτσος σε επιστολή του προς τον Κ. Καραμανλή έγραψε: «...για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, εισηγούμεθα (...) παρεκτροπήν από το πολίτευμα και μίαν προσωρινήν δικτατορίαν - ίσως ενός έτους».
Από ταξική σκοπιά, το στρατιωτικό πραξικόπημα στηρίχτηκε από ισχυρά τμήματα της αστικής τάξης, με πιο φανερή τη στήριξη που παρείχε στη χούντα το εφοπλιστικό κεφάλαιο. Η δικτατορία στηρίχτηκε, τελικά, απ' όλα εκείνα τα τμήματα του κεφαλαίου που αναγνώριζαν το ρόλο και τα συμφέροντα των ΗΠΑ στην Ελλάδα, όμως ήταν ταυτόχρονα υπέρ της σύνδεσης με την ΕΟΚ, θέση που υιοθέτησε από την πρώτη στιγμή η στρατιωτική χούντα, τονίζοντας ότι ήταν αδιανόητη η οικονομική ανάπτυξη της Ελλάδας χωρίς την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα. Οι όποιοι δισταγμοί καπιταλιστών ξεπεράστηκαν γρήγορα, καθώς η χουντική κυβέρνηση πήρε αμέσως μέτρα υπέρ του κεφαλαίου, όπως φοροελαφρύνσεις και στην πορεία διαμόρφωσε πρόγραμμα χρηματοδότησης δημόσιων επενδύσεων και ευνοϊκές συνθήκες για Αμεσες Ξένες Επενδύσεις (ΑΞΕ). Η καπιταλιστική εργοδοσία επωφελήθηκε από την απαγόρευση κάθε μορφής μαζικής συνδικαλιστικής δράσης, συγκεντρώσεων και κινητοποιήσεων.
Η χούντα επιδίωξε επιλεκτικά να προσεταιριστεί τμήματα της εργατικής τάξης, με ορισμένα στεγαστικά προγράμματα, καθώς και λαϊκών στρωμάτων όπως της αγροτιάς, με την παραγραφή χρεών της. Στόχος της δικτατορίας ήταν η αποτροπή της εργατικής - λαϊκής πάλης και η καλλιέργεια κλίματος αποδοχής της χουντικής διακυβέρνησης. Ορισμένα μέτρα που εξήγγειλε για τους φοιτητές, με στόχο την πολιτική παγίδευσή τους, δεν πέτυχαν το στόχο τους και τελικά υπερκεράστηκαν από τα μέτρα καταστολής και βίας.
Με βάση τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος, τα καπιταλιστικά κέρδη αυξήθηκαν κατά 186% την περίοδο 1961 - 1971, ενώ οι μισθοί και τα μεροκάματα, που το 1961 αποτελούσαν το 34,5% του ιδιωτικού εγχώριου εισοδήματος, το 1971 έφτασαν μόνο στο 40,5%. Πιο εμφανή άρχισαν να γίνονται για την εργατική τάξη τα προβλήματα μετά το 1972, με το ξέσπασμα της διεθνούς καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, την άνοδο του πληθωρισμού στην Ελλάδα.
Απέναντι στον ελληνικό λαό στήθηκε ο αστυνομικός και στρατιωτικός μηχανισμός του αστικού κράτους. Η αστυνομία και η χωροφυλακή παρείχαν στη χούντα τους δεκάδες χιλιάδες φακέλους, όχι μόνο δραστήριων έως τότε κομμουνιστών, αριστερών, ριζοσπαστών, αλλά ακόμη και εκείνων που είχαν δράσει στα χρόνια της Κατοχής και του ΔΣΕ, που όμως αργότερα είχαν αποστασιοποιηθεί από την ενεργό δράση. Η πρωτοπορία του εργατικού - λαϊκού κινήματος, χιλιάδες έμπειροι αγωνιστές, βρέθηκαν κρατούμενοι σε όλη την Ελλάδα. Στη συνέχεια, εξορίστηκαν στη Γυάρο, στη Λέρο, στην Αλικαρνασσό, στον Ωρωπό και αλλού.
Η οργή και η αγανάκτηση από τα πεπραγμένα της αστικής εξουσίας σε περίοδο κοινοβουλευτικής αστικής δημοκρατίας δεν μπορούν να δικαιώσουν μια άλλη μορφή άσκησης της εξουσίας του κεφαλαίου, της ανοιχτά δικτατορικής. Τα περί φιλολαϊκού καθεστώτος κ.λπ. που προβάλλουν ορισμένα φασιστοειδή, προσβάλλοντας την ιστορική μνήμη και επενδύοντας στην άγνοια και τη χρονική απόσταση από τα γεγονότα δεν μπορούν να κρύψουν την ουσία, τον ταξικό χαρακτήρα της δικτατορίας ως μορφής της εξουσίας του κεφαλαίου. Η λεγόμενη «μεταπολίτευση» δεν ήταν τίποτα άλλο από την εναλλαγή της μορφής διακυβέρνησης της αστικής τάξης από δικτατορική σε κοινοβουλευτική, κάτι που άλλωστε επεσήμανε το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή...

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις