Δυναμώνουμε την πάλη ενάντια στην εκμετάλλευση και στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο

Με τις δεκάδες απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ, μεθαύριο Δευτέρα, κορυφώνεται μια μακρά περίοδος πλούσιων αγωνιστικών πρωτοβουλιών και παρεμβάσεων από τις ταξικές συνδικαλιστικές οργανώσεις, με αιχμή την Εργατική Πρωτομαγιά, που φέτος γιορτάζεται και τιμάται κάτω από το σύνθημα «Με τους εργαζόμενους όλων των χωρών για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση, πολέμους, προσφυγιά».
Η επιλογή του συνθήματος δεν είναι τυχαία. Εκφράζει την ανάγκη να ανοίξει αποφασιστικά στους χώρους δουλειάς η συζήτηση για το νήμα που συνδέει την αντεργατική - αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης και των άλλων αστικών κομμάτων με τη συμφωνία τους για βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και σχεδιασμούς.
Να αποκαλυφθεί η κοινή βάση της αντιλαϊκής πολιτικής μέσα κι έξω από τη χώρα, που δεν είναι άλλη από την υπηρέτηση του στόχου της καπιταλιστικής ανάκαμψης, η οποία προϋποθέτει καλύτερους όρους ανταγωνιστικότητας και κερδοφορίας για τους μονοπωλιακούς ομίλους που δραστηριοποιούνται ή θέλουν να επενδύσουν στη χώρα μας.
Κυρίως, όμως, η παρέμβαση του ταξικού κινήματος στοχεύει στο να αναδειχτούν η ευθύνη και ο πρωτοπόρος ρόλος της εργατικής τάξης στην οργάνωση της πάλης ενάντια σε παλιά και νέα μέτρα, ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και στη συμμετοχή της Ελλάδας σ' αυτόν, ενάντια στο κεφάλαιο, στην κυβέρνηση και στα κόμματά του, που στο εσωτερικό τσακίζουν το λαό με μνημόνια και μέτρα δίχως τέλος, για τον ίδιο λόγο που στο εξωτερικό εμπλέκουν βαθύτερα τη χώρα σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, δόλια σχέδια και ανταγωνισμούς, αυξάνοντας τους κινδύνους για άμεση συμμετοχή της χώρας σε έναν πιο γενικευμένο πόλεμο στην περιοχή μας και ευρύτερα.
Η δουλειά αυτή θα συνεχιστεί ακόμα πιο εντατικά και μετά την Πρωτομαγιά, για την οργάνωση και την επιτυχία της πανεργατικής γενικής απεργίας στις 17 Μάη, που ήδη προετοιμάζεται από τις ταξικές δυνάμεις.
Σ' αυτήν την προσπάθεια καθοριστικός είναι ο ρόλος των κομμουνιστών που δρουν μέσα από τις γραμμές του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, αλλά και η αυτοτελής διαφωτιστική δουλειά του ΚΚΕ στην εργατική τάξη και στα άλλα λαϊκά στρώματα για την αποκάλυψη της κοινής αιτίας της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και των ιμπεριαλιστικών πολέμων, της σχέσης ανάμεσα στην καπιταλιστική κρίση και στην όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.
Επομένως, και της ανάγκης να ενισχυθούν τα αντικαπιταλιστικά χαρακτηριστικά της εργατικής πάλης, να δυναμώσει η συμμαχία των εργαζομένων με τα άλλα λαϊκά στρώματα, ενάντια στον πραγματικό αντίπαλο, τα μονοπώλια, το κεφάλαιο και την εξουσία του.
"Οδικός χάρτης" του κεφαλαίου
Ο «οδικός χάρτης» της κυβέρνησης για την ανάκτηση υψηλών και σταθερών ρυθμών ανάπτυξης για το κεφάλαιο, για τη διασφάλιση δηλαδή της διευρυμένης αναπαραγωγής του με τους καλύτερους δυνατούς όρους, περνάει μέσα από την ένταση της εκμετάλλευσης, την ισοπέδωση μισθών και δικαιωμάτων, μέσα από τη φτωχοποίηση, σχετική και απόλυτη, της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού.
Η πιο πρόσφατη απόδειξη γι' αυτό είναι τα προσχέδια των νέων μνημονίων που ετοιμάζεται να υπογράψει η κυβέρνηση με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και το ΔΝΤ, όπου περιέχονται όλα τα αντιλαϊκά μέτρα που απασχόλησαν τη διαπραγμάτευση το προηγούμενο διάστημα και ακόμα περισσότερα, όπως, για παράδειγμα, η οριστική και πλήρης κατάργηση της κυριακάτικης αργίας.
Αθροιζόμενα αυτά τα μέτρα σε όλα τα προηγούμενα, συνιστούν κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης και ένταση συνολικά της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης. Αλλά και της εξοντωτικής πίεσης που ασκούν τα μονοπώλια στα φτωχά λαϊκά στρώματα τα οποία δίνουν μάχη επιβίωσης στην πόλη και το χωριό, δηλαδή στους μικρούς αυτοαπασχολούμενους και στους μικρομεσαίους παραγωγούς της υπαίθρου.
Η εργατική τάξη και ο λαός βρίσκονται αντιμέτωποι με έναν «πόλεμο» διαρκείας από το κεφάλαιο, που ακόμα κι όταν δείχνει κάπως να κοπάζει, ανάλογα με τα σκαμπανεβάσματα της οικονομίας, δεν σταματάει ποτέ, γιατί ποτέ δεν ικανοποιούνται η δίψα και η ανάγκη των καπιταλιστών για περισσότερα κέρδη, που θα τους φέρουν σε πλεονεκτικότερη θέση στον ανταγωνισμό.
Την ίδια ώρα, και εξαιτίας αυτού, η σχετική και απόλυτη φτώχεια διευρύνεται για το λαό, μεγαλώνοντας την απόσταση ανάμεσα στην άθλια πραγματικότητα που βιώνει και στις σύγχρονες ανάγκες του, για την ικανοποίηση των οποίων υπάρχουν σήμερα όλες οι υλικές προϋποθέσεις, εμποδίζεται όμως από την οργάνωση της οικονομίας με κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος.
Πόλεμος μέσα - πόλεμος έξω
Για τον ίδιο λόγο, όμως, που η αντιλαϊκή επίθεση κλιμακώνεται στο εσωτερικό, μεγαλώνει και η εμπλοκή της χώρας σε σχέδια και ανταγωνισμούς ισχυρών ιμπεριαλιστικών κρατών και κέντρων που εξελίσσονται στην περιοχή, για τον έλεγχο πλουτοπαραγωγικών πηγών και παγκόσμιων δρόμων μεταφοράς εμπορευμάτων και Ενέργειας.
Η κυβέρνηση, για λογαριασμό της ελληνικής αστικής τάξης, μέσα από τη συμμετοχή της σε ΕΕ και ΝΑΤΟ, επιδιώκει να αναβαθμίσει τον περιφερειακό της ρόλο στην περιοχή, ανταγωνιστικά προς άλλα κράτη και κυρίως απέναντι στην Τουρκία, διεκδικώντας τη μετατροπή της χώρας σε ενεργειακό και διαμετακομιστικό κόμβο.
Η ευόδωση αυτού του σχεδίου, που συγκεντρώνει την προσοχή ισχυρών μονοπωλιακών ομίλων απ' όλον τον κόσμο, κυρίως στους τομείς της Ενέργειας και των Μεταφορών, αποτελεί καθοριστικό παράγοντα για την επίτευξη του στόχου της ανάκαμψης της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας, που προσδοκά άμεσες ξένες επενδύσεις και ταυτόχρονα ενίσχυση του εξαγωγικού της προσανατολισμού για να μεγεθυνθεί.
Γι' αυτό η Ελλάδα συμμετέχει με υποδομές και στρατιωτικά μέσα σε όλες τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στην περιοχή, στηρίζοντας και πολιτικά τα σχέδια των ιμπεριαλιστικών ενώσεων στις οποίες συμμετέχει. Γι' αυτό προσδοκά στενότερη στρατιωτική συνεργασία με τις ΗΠΑ, που παλεύουν να διατηρήσουν τη στρατιωτική και οικονομική παγκόσμια πρωτοκαθεδρία έναντι των ανταγωνιστών τους και διεκδικούν τον πρώτο λόγο στη διαμόρφωση της νέας κατάστασης στην ευρύτερη περιοχή μας.
Γι' αυτό η κυβέρνηση πιάνει το νήμα από τους προηγούμενους και ενισχύει τις συμμαχίες της με το Ισραήλ, την Αίγυπτο, που αποτελούν παραδοσιακούς συμμάχους των ΗΠΑ στην περιοχή και, ταυτόχρονα, ισχυρούς παίχτες στην ενεργειακή σκακιέρα.
Γι' αυτό ανεβαίνουν οι τόνοι γενικά στα Βαλκάνια με επίκεντρο τις τελευταίες εξελίξεις στην ΠΓΔΜ.
Γι' αυτό οξύνεται ο ανταγωνισμός ανάμεσα στην ελληνική και στην τουρκική αστική τάξη, που θέλει να διατηρήσει και να ενισχύσει το ρόλο της ως περιφερειακής ιμπεριαλιστικής δύναμης στην περιοχή. Μέσα απ' αυτό το πρίσμα χρειάζεται να ερμηνευτούν η νέα ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, οι προκλήσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο.
Με τον ίδιο τρόπο που προσπαθούν για να στρατευτεί ο λαός στην αντιλαϊκή πολιτική των πλεονασμάτων, των μνημονίων, των μέτρων και της καπιταλιστικής ανάκαμψης, εναλλάσσοντας την τρομοκρατία περί «αστάθειας» με την καλλιέργεια κάλπικων προσδοκιών για «δίκαιη κατανομή» των κερδών της ανάπτυξης, επιχειρούν να αποσπάσουν την ανοχή και την έγκρισή του για βαθύτερη εμπλοκή της χώρας σε επικίνδυνους σχεδιασμούς.
Είναι, επομένως, αναμενόμενο ότι σε μια απότομη όξυνση της έκρυθμης κατάστασης στην περιοχή, που μπορεί να οδηγήσει σε γενίκευση του πολέμου, θα ζητήσουν από το λαό να χύσει το αίμα του για τα συμφέροντα που τώρα υπερασπίζονται με «ειρηνικά» τάχα μέσα. Δεν είναι τυχαίο ότι, τον τελευταίο καιρό, σε «απάντηση» της κλιμάκωσης που επιχειρεί η Τουρκία με επίκεντρο το Αιγαίο, η κυβέρνηση και το υπουργείο Αμυνας σηκώνουν τους τόνους για το «ενωμένο έθνος», που «σαν μια γροθιά θα υπερασπιστεί την εθνική κυριαρχία», αν υπάρξει στρατιωτική εμπλοκή.
Οργάνωση και ετοιμότητα για κάθε εξέλιξη
Από 'δω προκύπτει το καθήκον της εργατικής τάξης να πρωτοστατήσει στον αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο συνδυασμένα με τη μάχη ενάντια σε παλιά και νέα αντεργατικά - αντιλαϊκά μέτρα, για την ανάκτηση των απωλειών και την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών της.
Αυτό προϋποθέτει δυνάμωμα της αλληλεγγύης με τους άλλους λαούς της περιοχής, ένταση της πάλης των εργαζομένων και του λαού ενάντια στη συμμετοχή της χώρας σε ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και ενώσεις, απεμπλοκή από στρατιωτικές επιχειρήσεις της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, κλείσιμο της βάσης της Σούδας και των άλλων βάσεων. Η διακήρυξη του ΠΑΜΕ ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, που υπογράφεται ήδη από δεκάδες συνδικάτα στην Ελλάδα και τις χώρες της ευρύτερης περιοχής, συνιστά σημαντική συμβολή προς αυτήν την κατεύθυνση.
Η πιο συνεπής αντιπολεμική στάση είναι η αποκάλυψη των πραγματικών αιτιών που γεννάνε τον πόλεμο και η συγκέντρωση δυνάμεων αποφασισμένων να συγκρουστούν για να τις ανατρέψουν.
Και επειδή η αστική τάξη είναι αυτή που διευθύνει την αντιλαϊκή επίθεση στο εσωτερικό της κάθε χώρας και είναι έτοιμη να εμπλέξει το λαό σε πολεμικές περιπέτειες όταν οι ανταγωνισμοί με τις αστικές τάξεις άλλων κρατών δεν μπορούν να διευθετηθούν με άλλο τρόπο, αποφασιστικό χτύπημα στα επικίνδυνα σχέδιά της μπορεί να δώσει μόνο ο προσανατολισμός της εργατικής - λαϊκής πάλης στην ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου στην Ελλάδα και στις άλλες χώρες της περιοχής.
Αυτός ο στόχος θα πρέπει να δίνει κατεύθυνση στην πάλη της εργατικής τάξης και στο κίνημά της, για την ανασύνταξη του οποίου παλεύουν οι ταξικές δυνάμεις με πρωτοπόρους τους κομμουνιστές, αναδεικνύοντας τον πρωτοπόρο ρόλο της στη συγκρότηση της κοινωνικής συμμαχίας, που θα παλεύει σε αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση για την ανατροπή της καπιταλιστικής εξουσίας και ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, την κοινωνικοποίησή τους, την οργάνωση της παραγωγής με κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό και με κριτήριο τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.
Τα καθήκοντα αυτά αποκτούν ακόμα πιο επείγοντα χαρακτήρα μπροστά στις εξελίξεις και βάζουν ψηλά τον πήχη για τους κομμουνιστές και τις κομμουνίστριες, στην υλοποίηση των Αποφάσεων του 20ού Συνεδρίου.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις