Ενδοαστικός ανταγωνισμός με τα βάρη στο λαό

Η "ασφάλεια" του κεφαλαίου το ζητούμενο
για τους διαχειριστές υποψηφίους
Σ
Η νέα επίθεση έδωσε αφορμή
για τη δραστική αύξηση
των ήδη χιλιάδων πάνοπλων στρατιωτών
και αστυνομικών στις γαλλικές πόλεις
ήμερα έχει προγραμματιστεί να ανοίξουν στη Γαλλία οι κάλπες του πρώτου γύρου για την ανάδειξη του επόμενου Προέδρου της χώρας, που αποτελεί τη δεύτερη ισχυρότερη καπιταλιστική χώρα της ΕΕ και μία από τις σημαντικότερες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις όλου του πλανήτη. Μια χώρα που τα τελευταία χρόνια είδε τη θέση της στη γεωπολιτική σκακιέρα να δέχεται μεγάλη πίεση, ως αποτέλεσμα της βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης που ξέσπασε το 2008, με τα γαλλικά μονοπώλια να υποχωρούν σημαντικά σε σχέση με ανταγωνιστές τους, ειδικά τη Γερμανία.
Ολα τα τελευταία χρόνια, στη Γαλλία δυνάμωσε η συζήτηση για το πώς πιο αποφασιστικά η ντόπια πλουτοκρατία θα υπερασπιστεί τα στρατηγικά της συμφέροντα, με δεδομένες τις συνολικότερες εξελίξεις στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα διεθνώς, αλλά και ειδικότερα μέσα στην ΕΕ. Σε αυτή τη βάση, ενισχύθηκε και το ρεύμα του λεγόμενου «ευρωσκεπτικισμού», άνοιξε πλατιά η συζήτηση για τη διασφάλιση της «εθνικής κυριαρχίας» (συζήτηση που συνδέεται και με προτάσεις για το πώς η Γαλλία πρέπει να συμβάλλει στην «ανοικοδόμηση» της ΕΕ) και «ασφάλειας».
Μάλιστα, μετά την ένοπλη επίθεση που έγινε στο Παρίσι την περασμένη Πέμπτη, δυνάμωσε κι άλλο η κουβέντα για το πώς καλύτερα θα ενισχυθεί η «εθνική συνοχή» και η «ενότητα» κατά «των σύγχρονων απειλών που αντιμετωπίζει η πατρίδα». Βέβαια, όλη αυτή η κουβέντα συνδέεται και με τις γενικότερες ενδοαστικές διεργασίες στο αστικό πολιτικό σύστημα, αφού η γαλλική αστική τάξη αναζητά νέο πλαίσιο διαπραγμάτευσης με φίλους και αντιπάλους, με φόντο τη ραγδαία όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.
Αυτό που ξεκάθαρα φαίνεται από τα προγράμματα όλων των αστικών κομμάτων και των υποψηφίων, είναι η υπεράσπιση με τη μια ή την άλλη μορφή του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής και αυτό που διαφοροποιείται είναι ο τρόπος χειραγώγησης της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, ώστε να «θάβονται» τα ταξικά αντιδιαμετρικά συμφέροντα με την αστική τάξη, στο όνομα της «ανόρθωσης» της δήθεν ενιαίας πατρίδας. Και βέβαια, σε αυτή τη χειραγώγηση επιδρά η απουσία πραγματικά επαναστατικής, ταξικής πολιτικής δύναμης, Κομμουνιστικού Κόμματος.
Ζητούμενο το αποδοτικότερο αντιλαϊκό παζάρεμα
Το πρόγραμμα του «ευρωσκεπτικιστικού» Εθνικού Μετώπου (Front National - FN), με προτάσεις όπως «διαπραγμάτευση με τους Ευρωπαίους εταίρους της αποκατάστασης της κυριαρχίας (νομισματικής, νομοθετικής, εδαφικής, οικονομικής) της Γαλλίας που θα ακολουθήσει ένα δημοψήφισμα για τη συμμετοχή στην ΕΕ», αφορά την «επανεξέταση» των σχέσεων με τις άλλες μερίδες του ευρωενωσιακού κεφαλαίου, από αφετηρία πιο ευνοϊκή για τις σύγχρονες προτεραιότητες του γαλλικού κεφαλαίου.
Μετά την επίθεση της Πέμπτης, το FN και η πρόεδρός του, Μαρίν Λεπέν, επανέφερε με έμφαση την πρόταση για «επαναφορά των εθνικών συνόρων και έξοδο από το χώρο Σένγκεν». Προτείνει ακόμα πλαφόν 10.000 στη νόμιμη μετανάστευση, να σταματήσει η αυτόματη επανένωση οικογενειών, να απελαθούν οι ξένοι που συνδέονται με τζιχαντιστικές ομάδες και να κλείσουν τα «εξτρεμιστικά τζαμιά» (έννοιες που «σηκώνουν» πολλές ερμηνείες).
Επίσης, στις θέσεις του FN ξεχωρίζει και η διαδικασία εξόδου από τη στρατιωτική διοίκηση του ΝΑΤΟ, ώστε «η Γαλλία να μη σύρεται σε πολέμους που δεν είναι δικοί της», αύξηση των στρατιωτικών δαπανών με στόχο να φτάσουν το 3% του ΑΕΠ, κατασκευή νέου αεροπλανοφόρου, αύξηση στρατιωτικών, αστυνομικών κ.τ.λ. Ακόμα, προκρίνει τη «στράτευση της Γαλλίας στην υπηρεσία ενός πολυπολικού κόσμου», επιστροφή στη Γαλλία του ρόλου «της δύναμης σταθερότητας και ισορροπίας».
Αλλωστε, το FN (χωρίς να είναι το μόνο) επανειλημμένα έχει ταχθεί υπέρ της «επαναδιαπραγμάτευσης» των σχέσεων με τη Ρωσία, ενώ είναι ενδεικτικό ότι στις 24 του περασμένου Μάρτη, η υποψήφια του FN, Μαρίν Λεπέν, συναντήθηκε στο Κρεμλίνο με τον Ρώσο Πρόεδρο, Βλαντιμίρ Πούτιν. Σύμφωνα με τη «Λε Μοντ», ο Πούτιν εξέφρασε την «πλήρη συμφωνία» του με τη Γαλλίδα πολιτικό στο ότι «μόνο συντονίζοντας τις προσπάθειές μας, θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά την απειλή της τρομοκρατίας», ενώ εκτίμησε ως πολύ σημαντική την ευκαιρία ανταλλαγής απόψεων με την ηγέτιδα μιας δύναμης που εκπροσωπεί «ένα πολιτικό φάσμα που αναπτύσσεται γοργά στην Ευρώπη». Από τη μεριά της, η Λεπέν ανέφερε ότι «ίσως, θα έπρεπε να αναλογιστούμε μαζί για τον τρόπο που θα βοηθήσουμε την αφρικανική περιφέρεια, ειδικά τη Σαχάρα και τη Ζώνη του Σάχελ», συμπληρώνοντας ότι «οφείλουμε να ενώσουμε τις στρατηγικές μας δράσεις σε διεθνές επίπεδο για να συμβάλουμε στην ανάπτυξη αυτής της περιοχής».
Ο ευρωπαϊστής Μακρόν
Πρέπει να σημειωθεί ότι το οποιοδήποτε «παζάρεμα» της σχέσης της Γαλλίας με την ΕΕ δεν μπορεί να αγνοήσει το γεγονός ότι η συγκεκριμένη λυκοσυμμαχία αποτέλεσε κρίσιμο πεδίο δράσης για το γαλλικό κεφάλαιο, από το οποίο άντλησε ευρύτερα πλεονεκτήματα.
Από αυτή την αφετηρία έδρασαν και προεκλογικά οι «φιλοευρωπαϊκές» δυνάμεις, με πρώτο τον πρώην υπουργό Οικονομίας των κυβερνήσεων Ολάντ - Βαλς και πρώην στέλεχος τραπεζών, υποψήφιο πρόεδρο της κίνησης «Εμπρός!», Εμανουέλ Μακρόν. Την περασμένη Παρασκευή, ο Μακρόν χρησιμοποίησε το «χτύπημα» στο Παρίσι για να ζητήσει συστράτευση για την «ανοικοδόμηση μιας Ευρώπης που θα μας προστατεύει».
Σε συνέντευξη που έδωσε πρόσφατα στη γαλλική «Λιμπερασιόν» και την ιταλική «Λα Ρεπούμπλικα», ο Μακρόν μίλησε επανειλημμένα για «έλλειψη πολιτικής ηγεσίας» στην ΕΕ. Συνδέοντάς την με τις δυσκολίες που σήμερα αντιμετωπίζει η Ευρωένωση και εκφράζοντας την ανησυχία μεγάλων τμημάτων του κεφαλαίου γενικά στην Ευρώπη, εξήγησε: «Σήμερα, η κατάσταση είναι επείγουσα. Τους τελευταίους μήνες, ο κόσμος έγινε πολύ περισσότερο αβέβαιος και επικίνδυνος. Για πρώτη φορά, πολλοί ξένοι ηγέτες εύχονται ανοιχτά την αποδυνάμωση της Ευρώπης: Ο Ντόναλντ Τραμπ, ο Βλαντιμίρ Πούτιν, όπως και αυταρχικοί ηγέτες της Εγγύτερης ή Μέσης Ανατολής».
Απαντώντας σε ερώτημα για την «έλλειψη συνοχής» και τα «πρόθυρα κατάρρευσης» (της ΕΕ), στα οποία λένε κάποιοι ότι βρίσκεται σήμερα η ΕΕ, ο Μακρόν επισήμανε: «Δε διαφυλάξαμε παρά μόνο την οικονομική ελευθερία, ανοίγοντας τις αγορές. Παραμελήσαμε, ή τουλάχιστον σε ένα βαθμό, τις κοινές ρυθμίσεις», όπως αυτές που αφορούν «τη φορολογική και κοινωνική εναρμόνιση». Ενώ, στη συνέχεια, προμηνύοντας νέα κλιμάκωση της αντεργατικής θύελλας στη Γαλλία, έτσι ώστε το γαλλικό κεφάλαιο να ενισχυθεί απέναντι σε «εταίρους» και ανταγωνιστές του, υπογράμμισε σχετικά με τις σχέσεις Γαλλίας - Γερμανίας: «Αν θέλουμε να ξαναγίνουν (οι διμερείς σχέσεις μας) κινητήρας, πρέπει να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη. Από τη μεριά μας, δεν υλοποιήσαμε όλες τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις για την ενίσχυση της γαλλικής οικονομίας...».
Ακόμα, ο Μακρόν ξεκαθάρισε ότι στηρίζει «μια Ευρώπη πολλών ταχυτήτων», συμπληρώνοντας παράλληλα ότι πρέπει να ενισχυθούν θεσμοί της ΕΕ όπως η Κομισιόν.
Ο "προοδευτικός" Μελανσόν
Τις τελευταίες βδομάδες, αρκετός λόγος έγινε για την υποψηφιότητα του Ζαν Λυκ Μελανσόν, του πρώην επικεφαλής του οπορτουνιστικού μορφώματος «Μέτωπο της Αριστεράς», όπου συμμετείχε και το μεταλλαγμένο ΚΚ Γαλλίας, που τώρα τον στηρίζει επίσης. Η συγκεκριμένη υποψηφιότητα εμφανίστηκε από πολλούς - και στην Ελλάδα - ως «προοδευτική», μεταξύ άλλων εξαιτίας της κριτικής που η «Ανυπότακτη Γαλλία» (France Insoumise - FI, το εκλογικό σχήμα που έστησε ο Μελανσόν) ασκεί στην ΕΕ.
Ωστόσο, μια ματιά στις προτάσεις της «Ανυπότακτης Γαλλίας» αναδεικνύει ότι και αυτή εκφράζει τον αυξανόμενο προβληματισμό του ντόπιου κεφαλαίου για «προσαρμογές» που ίσως χρειαστούν στις διεθνείς του συμμαχίες.
Σε αυτή τη βάση, η FI προκρίνει τη διαμόρφωση ενός «πλάνου "Α"», με «πρόταση μιας δημοκρατικής, κοινωνικής και οικολογικής μεταρρύθμισης των ευρωπαϊκών συνθηκών μέσω της επαναδιαπραγμάτευσης». Το «πλάνο "Α"» αφορά την ιδέα «συντονισμένης εξόδου από τις ευρωπαϊκές συνθήκες με την εγκατάλειψη των τρεχόντων κανόνων για όλες τις χώρες που το επιθυμούν και της διαπραγμάτευσης άλλων κανόνων», αλλά και «υποτίμηση του ευρώ για να επανέλθουμε στην αρχική ισοτιμία με το δολάριο».
Ομως προτείνει και την εναλλακτική ενός «πλάνου "Β"», με «μονομερή έξοδο της Γαλλίας από τις ευρωπαϊκές Συνθήκες για να προτείνει άλλες συνεργασίες». Στο «πλάνο "Β"» περιλαμβάνει και την «επίταξη της Τράπεζας της Γαλλίας για να αναληφθεί εκ νέου ο έλεγχος της πολιτικής της πίστωσης και της τραπεζικής ρύθμισης και για να συζητηθεί ένα εναλλακτικό νομισματικό σύστημα με αυτούς από τους εταίρους μας που, στη φάση του πλάνου "Α", θα έχουν εκδηλώσει την επιθυμία τους να μετατρέψουν το ευρώ σε κοινό νόμισμα από μοναδικό νόμισμα που είναι σήμερα».
Ακόμα, η FI δίνει προτεραιότητα στην «απόρριψη του ελεύθερου εμπορίου, την καθιέρωση ενός αλληλέγγυου προστατευτισμού και της οικονομικής συνεργασίας».
Ανάμεσα σε άλλα, η FI προκρίνει «ορθολογική αντιτρομοκρατική πολιτική», «να σταματήσουμε τις υποκριτικές συμμαχίες με τις πετρομοναρχίες του Κόλπου», «συμμαχία των χωρών του Νότου για έξοδο από τη λιτότητα». Θολές παροτρύνσεις για σταδιακή αποχώρηση από το ΝΑΤΟ, υποστηρίζοντας ότι η συμμετοχή σε αυτό περιόρισε τη «στρατιωτική και διπλωματική ανεξαρτησία» της χώρας.
Οι συμμαχίες της καπιταλιστικής Γαλλίας απασχολούν έντονα όλα τα αστικά επιτελεία. Για παράδειγμα, και ο υποψήφιος των Ρεπουμπλικάνων, Φρανσουά Φιγιόν, αξιοποίησε τη νέα «τρομοκρατική επίθεση» για να επαναλάβει την ανάγκη μιας «ευρύτερης διεθνούς συμμαχίας», μαζί και με τη Ρωσία. Προσπάθεια κάνει και ο Σοσιαλιστής Μπενουά Αμόν, να εμφανίσει μια πιο αποτελεσματική σοσιαλδημοκρατική διαχείριση, αλλά φαίνεται ότι θα υποστεί όλη τη φθορά από την αντιλαϊκή πολιτική της «σοσιαλιστικής» κυβέρνησης του Φρ. Ολάντ, στην οποία διετέλεσε και υπουργός Παιδείας. Στην τελευταία δημοσκόπηση πριν την κάλπη, του ινστιτούτου «Odoxa» για λογαριασμό του περιοδικού «Le Point», ο Αμόν παίρνει 7,5%, ενώ πρώτος είναι ο Μακρόν με 24,5%, ακολουθεί η Λεπέν με 23% και οι Μελανσόν και Φιγιόν με 19%.
Το βέβαιο είναι ότι οι Γάλλοι εργαζόμενοι δεν έχουν να προσδοκούν τίποτε το θετικό, ανεξαρτήτως ποιο θα είναι το αποτέλεσμα της κάλπης. Βελτίωση της ζωής τους μπορεί να έρθει μόνο με άνοδο της ταξικής πάλης σε σύγκρουση με το κεφάλαιο.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις