"Υπέρ των χαμηλότερων στρωμάτων... "

"Η κυβέρνηση κράτησε όλες τις κόκκινες γραμμές της",ισχυρίστηκε χτες η κυβερνητική εκπρόσωπος, Ολγα Γεροβασίλη, και σε αυτό το πλαίσιο, αφού βάφτισε το νόμο - λαιμητόμο για το Ασφαλιστικό ως "εξορθολογισμό του ασφαλιστικού συστήματος" (!), συνέχισε την πρόκληση, αναφέροντας ότι "το φορολογικό σύστημα αναδιαρθρώνεται ώστε να γίνει περισσότερο αναδιανεμητικό υπέρ των χαμηλότερων και των μεσαίων κοινωνικών στρωμάτων"...

Υπέρ των «χαμηλότερων στρωμάτων» είναι, άραγε, η ακόμα μεγαλύτερη μείωση του αφορολόγητου για μισθωτούς και συνταξιούχους; Υπέρ των «χαμηλότερων στρωμάτων» είναι το γεγονός ότι το κυβερνητικό νομοσχέδιο φέρνει μεγαλύτερους φόρους σε όλα τα εργατικά - λαϊκά στρώματα με ετήσιο εισόδημα από 9.000 έως 27.000 ευρώ; Υπέρ των «χαμηλότερων στρωμάτων» είναι η μονιμοποίηση του τάχα έκτακτου χαρατσιού της «εισφοράς αλληλεγγύης»; Υπέρ των «χαμηλότερων στρωμάτων» είναι ότι η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ διατηρεί στο ακέραιο όλους τους αντιλαϊκούς φόρους και τα χαράτσια που φόρτωσαν στο λαό οι προκάτοχοί της (όπως π.χ. ο ΕΝΦΙΑ), για να βγαίνει μετά να καμαρώνει ότι... «υπεραπέδωσε» στους στόχους για τα ματωμένα πρωτογενή πλεονάσματα;

'Η μήπως είναι υπέρ των «χαμηλότερων στρωμάτων» η νέα αύξηση του «βασικού συντελεστή» του ΦΠΑ από το 23% στο 24%, που έρχεται να προστεθεί στην προηγούμενη αύξησή του από το 21% στο 23%, καθώς και στη μαζική μετάταξη προϊόντων λαϊκής κατανάλωσης στον ανώτατο συντελεστή;

Για να μην αναφερθούμε και στους υπόλοιπους έμμεσους φόρους που εξετάζει να επιβάλει η κυβέρνηση πάνω στη λαϊκή κατανάλωση, προκειμένου να μπορεί να καυχιέται απέναντι στο κεφάλαιο και τους «εταίρους» του ότι "τηρεί κατά γράμμα όσα συμφωνήθηκαν πέρσι τον Ιούλιο"...

Κι όλα αυτά, ενώ όχι μόνο μένει στο απυρόβλητο η φορολόγηση των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων, αλλά προωθούνται ταυτόχρονα από την κυβέρνηση κάθε είδους νέες φοροαπαλλαγές προς το μεγάλο κεφάλαιο, όπως π.χ. η πρόσφατη απαλλαγή των βιομηχάνων από τον ειδικό φόρο κατανάλωσης στο φυσικό αέριο!

Κομμένο, λοιπόν, το δούλεμα τόσο με τις περιβόητες «κόκκινες γραμμές», όσο και με τα φούμαρα περί "δημοσιονομικής προσαρμογής με τρόπο κοινωνικά δίκαιο, με όρους ανακατανομής των βαρών, από κάτω προς τα πάνω".

Η πολιτική της κυβέρνησης είναι βαθιά ταξική υπέρ του κεφαλαίου και οι μόνες «κόκκινες γραμμές» της είναι η προσπάθειά της να υπερασπίσει τα ιδιαίτερα συμφέροντά του στα αντιλαϊκά παζάρια με τους «εταίρους» του...

Γ. Ε.