Στόχος η λαϊκή ανοχή στα αντιλαϊκά σχέδια

Με τα παζάρια κυβέρνησης - ΕΕ - ΔΝΤ να βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη, εν αναμονή και της ολοκλήρωσης της «αξιολόγησης», με μόνη βέβαιη εξέλιξη τα νέα αντιλαϊκά μέτρα που θα έρθουν να προστεθούν στα παλιά, τα κυβερνητικά επιτελεία έχουν πάντα πρόχειρο για άμεση χρήση τον «τσελεμεντέ» της προπαγάνδας. Οι «συνταγές» που «σερβίρουν» είναι δοκιμασμένες άλλωστε, με τη λαϊκή δυσαρέσκεια να συσσωρεύεται και με την πορεία υλοποίησης των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων να εξαρτάται σε ένα βαθμό απ' τη δυνατότητα χειραγώγησης του λαού, κάθε άλλο παρά ώρα για «πειράματα» είναι.

Η συνταγή του "καλού", του "κακού" και των "χειρότερων"

Τη βδομάδα που πέρασε, αυτή η «συνταγή» αναδείχτηκε σε αγαπημένη του Μεγάρου Μαξίμου. Η δημοσιοποίηση συνομιλιών στελεχών του ΔΝΤ αξιοποιήθηκε δεόντως για να υποστηριχτεί στο λαό το αφήγημα των «κακών», που στόχο έχουν είτε να επιβάλουν ακόμα χειρότερα μέτρα είτε, αν δεν το καταφέρουν, να προκαλέσουν ένα πιστωτικό γεγονός, πυροδοτώντας αστάθεια στη χώρα.

Σαν έτοιμο από καιρό, το Μέγαρο Μαξίμου αμέσως μόλις δημοσιοποιήθηκε η συνομιλία Τόμσεν - Βελκουλέσκου έσπευσε να καταγγείλει «επικίνδυνους σχεδιασμούς» για πρόκληση πιστωτικού γεγονότος στην Ελλάδα, επισείοντας τον «μπαμπούλα» της πολιτικής και οικονομικής αποσταθεροποίησης. Συντηρώντας την απειλή των «χειρότερων μέτρων», υποστήριξε ότι το Ταμείο επιδιώκει «να βρεθεί η χώρα σε οριακό σημείο ώστε να υποκύψει στις ακραίες θέσεις του ΔΝΤ».

Το βράδυ της Δευτέρας, σε έκτακτη συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ - για να παραπέμπει συνειρμικά στον υποτιθέμενο έκτακτο χαρακτήρα της κατάστασης - ο Αλ. Τσίπρας εκβίασε το λαό, λέγοντας πως «σήμερα υπάρχουν κάποιοι αμετανόητοι που ονειρεύονται την επανάληψη του ίδιου έργου (...) Αδιαφορούν για τις συνέπειες αν δεν ολοκληρωθεί η πρώτη αξιολόγηση (...) Δεν ζητάνε κούρεμα χρέους, ζητάνε μέτρα πολύ σκληρότερα απ' όσα συμφωνήσαμε το καλοκαίρι με το πρόσχημα του χρέους (...) Ζητάνε γενικευμένη επίθεση σε δικαιώματα και κατακτήσεις που στην πραγματικότητα τινάζει στον αέρα τη συμφωνία που περιλαμβάνει δέσμευση για το χρέος χωρίς να απαιτεί ακρότητες».

Στο ίδιο πνεύμα, η εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, Ράνια Σβίγκου, δήλωσε στη δημόσια τηλεόραση: «Μιλάμε για πράγματα αδιανόητα, τα οποία καμία σχέση δεν έχουν με τη συμφωνία του Ιουλίου».

Είναι φανερό ότι το «κακό» ΔΝΤ και τα «χειρότερα» χρησίμευσαν ιδιαιτέρως για τη νομιμοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης, για τον πλήρη εξωραϊσμό του μνημονίου που υπέγραψε το περασμένο καλοκαίρι και για την απόσπαση ανοχής έστω απ' το λαό σε διαδικασίες επιτάχυνσης της «αξιολόγησης», δηλαδή εφαρμογής του νέου πακέτου αντιλαϊκών μέτρων.

Η εναλλαγή στο ρόλο «κακού» και «καλού» του ΔΝΤ και της ΕΕ - Γερμανίας, κρύβει ότι οι μεταξύ τους αντιθέσεις, π.χ. για το ζήτημα του χρέους και την πορεία της Ευρωζώνης, έχουν σημείο εκκίνησης τα ιδιαίτερα συμφέροντα κάθε ισχυρού καπιταλιστικού κέντρου, έχουν επίκεντρο τον επιμερισμό χασούρας και κερδών μεταξύ των διαφόρων τμημάτων του κεφαλαίου. Τέτοιοι ανταγωνισμοί υποκρύπτονται πίσω από τη στάση του ενός ή του άλλου ιμπεριαλιστικού οργανισμού στη διαπραγμάτευση. Ταυτόχρονα, κρύβει ότι όλοι τους έχουν κοινό στόχο την υλοποίηση των αντιλαϊκών μέτρων και τη θωράκιση της κερδοφορίας των ομίλων τους, σε βάρος του λαού.

Αλλωστε, ποιος πείθεται σήμερα μετά από πείρα τόσων δεκαετιών ότι η ΕΕ μπορεί ποτέ να είναι ο «καλός» απ' τη σκοπιά της υπεράσπισης των λαϊκών συμφερόντων; Είναι αυτή η λυκοσυμμαχία στις συνθήκες και τις αποφάσεις της οποίας περιλαμβάνονταν πολλά χρόνια πριν από την κρίση όσα αντιλαϊκά μέτρα επιβάλλονται σήμερα στους λαούς.

Η συνταγή εξωραϊσμού του μνημονίου ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ

Οι εξελίξεις της βδομάδας αναπτέρωσαν τις ελπίδες της κυβέρνησης ότι θα μπορέσει να παρουσιάσει εξωραϊσμένη στο λαό την αντιλαϊκή συμφωνία που υπέγραψε το περσινό καλοκαίρι. Ο Αλ. Τσίπρας μιλώντας στην ΚΟ του ΣΥΡΙζΑ επικρότησε το 3ο μνημόνιο, υποστηρίζοντας πως «κερδίσαμε πολλά και είναι αυτή η εξέλιξη που οδηγεί το ΔΝΤ να αμφισβητεί τον πυρήνα της συμφωνίας που θεωρεί ετεροβαρή υπέρ της Ελλάδας και γι' αυτό μάχεται να την αλλάξει»!

Υπερασπίστηκε την αντιλαϊκή πολιτική που υλοποιεί, λέγοντας: «Εμείς λοιπόν υπογράψαμε μια συμφωνία την οποία και θα τηρήσουμε κατά γράμμα αλλά ως εδώ, δεν θα ζητήσουμε ούτε θα δώσουμε περισσότερα».

Στο ίδιο πνεύμα, ο γραμματέας της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, Π. Ρήγας, (ρ/σ «Παραπολιτικά»), υπερασπιζόμενος το μνημόνιο, ισχυρίστηκε ότι «ο ελληνικός λαός γνωρίζει τι συμφωνία κάναμε, ότι είναι εμπροσθοβαρής (...) Εμείς δε λέμε τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο από τη συμφωνία την οποία υπογράψαμε».

Αλήθεια, όμως, τι συμφωνία υπέγραψαν πέρσι το καλοκαίρι; Υπέγραψαν τη λήψη νέων μέτρων ύψους πολλών δισεκατομμυρίων που θα έρθουν να προστεθούν στα παλιά και αποτελούν πρόδρομο για τις επόμενες αντιλαϊκές ανατροπές. Υπέγραψαν να κάνουν ό,τι χρειαστεί για να τονώσουν την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου, να διαμορφώσουν όρους ανάκαμψης της κερδοφορίας του, να διευκολύνουν τη διευρυμένη αναπαραγωγή του. Οσο πλησιάζει η ώρα να κλείσει η «αξιολόγηση» όλα αυτά συγκεκριμενοποιούνται: Μέτρα ύψους τουλάχιστον 5,4 δισ. Από την παραπέρα συμπίεση των συντάξεων θα αρπαχτούν ποσά ύψους 1,8 δισ. ευρώ, άλλα 3,6 δισ. θα αρπαχτούν με τη διόγκωση της αντιλαϊκής φοροληστείας (ισόποσα μοιρασμένα στη φορολογία εισοδήματος και τους ειδικούς φόρους κατανάλωσης). Κατακρεούργηση της Κοινωνικής Ασφάλισης κ.ά.

Τα παραπάνω αποτελούν τον όρο και την προϋπόθεση για την επίτευξη των ήδη συμφωνημένων στόχων για μόνιμα πρωτογενή πλεονάσματα στους κρατικούς προϋπολογισμούς και μάλιστα με έμφαση στην περίοδο και μετά το 2018, που αναμένεται η τυπική ημερομηνία λήξης του μνημονίου με τη σημερινή μορφή του. Στον ίδιο άξονα και αναπόσπαστα συνδεδεμένες με την ενιαία στρατηγική του κεφαλαίου και τις μνημονιακές στοχεύσεις κινούνται και οι κάθε είδους αναδιαρθρώσεις που προκρίνονται στην προοπτική προσέλκυσης νέων κερδοφόρων επενδύσεων και ανάκαμψης των κερδών για τους εγχώριους επιχειρηματικούς ομίλους και τις ισχυρές επιχειρήσεις. Σε αυτό το επίπεδο, η διόγκωση και η μονιμοποίηση των πρωτογενών πλεονασμάτων «μεταφράζονται» σε δημοσιονομική ευχέρεια, που με τη σειρά της σηματοδοτεί την πολιτική ενίσχυσης του κεφαλαίου με ζεστό κρατικό χρήμα, επιδοτήσεις, φοροελαφρύνσεις και απαλλαγές.

Αυτά, σε αδρές γραμμές, υπέγραψαν. Αυτά καμαρώνουν κιόλας ότι θα εφαρμόσουν, προβάλλοντας στο λαό τη λογική του μικρότερου δήθεν κακού και κρύβοντας ότι η αποδοχή της είναι ο μόνος βέβαιος δρόμος για την έλευση διαρκώς μεγαλύτερων. Πόσο μάλλον όταν το υποτιθέμενο μικρότερο κακό το οποίο καλούν το λαό να υπερασπιστεί είναι ένας πραγματικός Αρμαγεδδώνας για τα συμφέροντά του.

Κι από κοντά οι αυταπάτες περί ανάπτυξης με κοινωνικό μέρισμα και κοινωνική δικαιοσύνη

Γνωρίζοντας, βεβαίως, ότι η προπαγάνδα δεν μπορεί να σταθεί μπροστά σ' αυτό που βιώνει η εργατική - λαϊκή οικογένεια, καταφεύγουν και στην καλλιέργεια αυταπατών για κάβους που ξεπερνιούνται και ευημερίες που έρχονται. Είπε ο Αλ. Τσίπρας, στην ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ: «Και εδώ πρέπει να συμφωνήσουμε. Οτι αν ένας είναι ο στόχος, είναι να τελειώνουμε πια με αυτήν την κατάσταση. Να κλείσουμε την αξιολόγηση μέσα στα όρια που συμφωνήσαμε τον περασμένο Ιούλη, η χώρα να βγει μπροστά, να γυρίσει στην ανάκαμψη, να γυρίσουν οι επενδυτές στη χώρα, που έχουν απομακρυνθεί εδώ και έξι χρόνια, να υπάρξει μια προοπτική ότι μοιράζουμε δίκαια τα βάρη αλλά και τις δυνατότητες της ανάκαμψης. Να επιστρέψουμε σε μια ανάπτυξη όπου θα υπάρξει κοινωνικό μέρισμα με κοινωνική δικαιοσύνη. Αυτός είναι ο στόχος, ώστε σύντομα να μπορέσουμε να έχουμε τη δυνατότητα να πανηγυρίζουμε πραγματικά γιατί τελειώνει η περιπέτεια των μνημονίων και της επιτροπείας για τη χώρα».

Ο πολύπαθος λαός μας καλύτερες μέρες ακούει χρόνια τώρα αλλά βλέπει και ζει μόνο χειρότερες. Η ίδια του η πείρα αποδεικνύει ότι διαψεύστηκε κάθε προσδοκία που συνέδεσε με την επίτευξη των στόχων που έθετε η αστική τάξη και του σέρβιρε το πολιτικό της προσωπικό σαν κοινούς, αμοιβαία επωφελείς. Δεν πρέπει να ξεχνά ότι ακόμα και η εποχή των «παχιών αγελάδων» για το κεφάλαιο χτίστηκε πάνω στην ένταση της δικιάς του εκμετάλλευσης. Οι ρυθμοί ανάπτυξης «έτρεχαν» με καύσιμη ύλη και πάλι τα συμφέροντά του ακόμα και όταν το εισόδημά του ήταν πολύ υψηλότερο απ' το σημερινό.

Σήμερα, είναι περισσότερο φανερό ότι ακόμα κι αν ανακάμψει η κερδοφορία του κεφαλαίου, στο όνομα της διατήρησης του «επιτεύγματος» θα κληθεί σε νέες θυσίες. Πόσο μάλλον, που η λυκοσυμμαχία επιτηρεί άγρυπνα τη διατήρηση των αντιλαϊκών κεκτημένων των μονοπωλίων της. Στη στρατηγική «Ευρώπη 2020» καταγράφεται με πλήρη σαφήνεια ότι το βασικό αντεργατικό πλαίσιο που επιβλήθηκε την περίοδο της κρίσης, όχι μόνο θα διατηρηθεί, αλλά και θα επεκταθεί στη φάση της επιστροφής στην καπιταλιστική ανάπτυξη.

Τα αντιλαϊκά μέτρα δεν είναι προσωρινά, ήρθαν στη φάση της καπιταλιστικής κρίσης και θα μείνουν στη φάση της καπιταλιστικής ανάπτυξης, καθώς αυτή προϋποθέτει φτηνή εργατική δύναμη, αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης, νέα πεδία κερδοφορίας.

Αν υπάρχει ένα συμπέρασμα που προκύπτει αβίαστα είναι ότι ο λαός δεν έχει κανένα απολύτως συμφέρον να στρατευτεί με τους στόχους εκείνων που λυμαίνονται το μόχθο του. Απεναντίας έχει κάθε συμφέρον να τους αντιπαλέψει, αποκρούοντας με την πάλη του κάθε κύμα επίθεσης και οργανώνοντας την αντεπίθεσή του για την οριστική απαλλαγή του απ' την αιτία των δεινών του.

Β. Ν.