Στις μυλόπετρες των μονοπωλίων

Από τα λοξοκοιτάγματα προς την πλευρά του ΔΝΤ και το «κούρεμα» του ελληνικού κρατικού χρέους, και από την τάχα «αντιμερκελική» ρητορική στη «στροφή» για τον «ύποπτο ρόλο» των στελεχών του εν λόγω ιμπεριαλιστικού οργανισμού (Τόμσεν κ.ά.), εξελίσσεται η επιχείρηση διαχείρισης και των τριών μνημονίων, που ξεδιπλώνεται από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.

Την ίδια ώρα, οι «διαρροές» συνομιλιών μέσω WikiLeaks το μόνο που επιβεβαιώνουν είναι ο χαρακτήρας μιας διαπραγμάτευσης που διενεργείται «εντός των τειχών», σε όφελος και για λογαριασμό των μονοπωλίων και των τμημάτων του κεφαλαίου, που καθεμιά από τις εμπλεκόμενες πλευρές στηρίζει και εκπροσωπεί. Και βέβαια, μόνο τυχαία δεν είναι ούτε και η στιγμή των «αποκαλύψεων», ενόψει, βέβαια, του νέου πακέτου με τα αντιλαϊκά μέτρα, των συζητήσεων για την ελάφρυνση του κρατικού χρέους στο πλαίσιο της Εαρινής Συνόδου του ΔΝΤ στην Ουάσιγκτον, του νέου μνημονίου που θα ακολουθήσει και μάλιστα ανεξάρτητα από τη συμμετοχή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα.

Ούτε λίγο ούτε πολύ, η συγκυβέρνηση εγκαλεί στελέχη του ιμπεριαλιστικού οργανισμού για απόπειρες καθυστερήσεων, για «τρικλοποδιές» στη διαδικασία της αντιλαϊκής «αξιολόγησης», για πρόκληση «πιστωτικού γεγονότος», δηλαδή αθέτηση των πληρωμών στους δανειστές του ελληνικού κράτους, δείχνοντας, αυτήν τη φορά, και προς την πλευρά της ΕΚΤ. Επιπλέον, στο μεγάλο πλάνο ολοφάνερα προβάλλουν οι ευρύτεροι ανταγωνισμοί ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα που βάζουν στο κάδρο και το δημοψήφισμα για την έξοδο της Βρετανίας από την ΕΕ: «Ξεκάθαρα οι Ευρωπαίοι δεν πρόκειται να έχουν συζητήσεις ένα μήνα πριν το Brexit (23 Ιουνίου) και έτσι, σε κάποια φάση θα θέλουν να κάνουν ένα διάλειμμα και στη συνέχεια να ξεκινήσουν», φέρεται να λέει ο Π. Τόμσεν...

Σε κάθε περίπτωση, η αντιλαϊκή διελκυστίνδα ανάμεσα στην Ευρωζώνη και το ΔΝΤ δεν αποτελεί σημερινό φαινόμενο, αλλά αντίθετα αποτελούσε ζήτημα που βρισκόταν και συνεχίζει να βρίσκεται στην ημερήσια διάταξη και των τριών μνημονίων. Και βέβαια, οι μεταξύ τους οξυμένοι ανταγωνισμοί δεν άλλαξαν ούτε κατά κεραία τη σφοδρή αντιλαϊκή κλιμάκωση με τη σύμπραξη βέβαια και των ελληνικών κυβερνήσεων, στη βάση της ενιαίας στρατηγικής και με γνώμονα την ανάκαμψη του εγχώριου κεφαλαίου. Να θυμίσουμε έκθεση του ΔΝΤ (2012), με την οποία ο ιμπεριαλιστικός οργανισμός εκτόξευε «κριτικές» για το «λάθος μείγμα πολιτικής», για το «αργοπορημένο» «κούρεμα» του κρατικού χρέους και μάλιστα σε συνδυασμό με ...δόσεις αυτοκριτικής, όπως για το γεγονός ότι συμμετείχε στο πρόγραμμα, «κατά παράβαση του καταστατικού του», καθώς χωρίς το έγκαιρο «κούρεμα» τα «νούμερα δε βγαίνουν».

Πρόσφατα, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ισχυριζόταν πως ο Π. Τόμσεν (είναι χαρακτηριστική η επίμονη προσωπική αναφορά στο σχετικό σημείωμα του Μεγάρου Μαξίμου, το οποίο αποφεύγει επιμελώς να αναφερθεί στο ίδιο το ΔΝΤ ως οργανισμό...) «ζητά επί της ουσίας την εφαρμογή διαφορετικού προγράμματος από το συμφωνημένο», τονίζοντας ότι «η ελληνική πλευρά συνεχίζει την κατά γράμμα υλοποίηση όσων έχουν συμφωνηθεί ανάμεσα στα δύο μέρη (σ.σ. με την Ευρωζώνη) και μόνο αυτών». Την ίδια ώρα, η Κομισιόν στις Χειμερινές Προβλέψεις - 2016» ρητά αναφέρει ότι για τη διετία 2016 - 2017 θα «χρειαστούν» περαιτέρω μέτρα, ώστε να επιτευχθούν οι στόχοι για τα πρωτογενή πλεονάσματα.

Το «άλλοθι» της συγκυβέρνησης για την ακάθεκτη αντεργατική - αντιλαϊκή επίθεση είναι να αναζητά δήθεν φιλολαϊκές εκδοχές στις αντιθέσεις ανάμεσα στην Ευρωζώνη και το ΔΝΤ, προκειμένου να συγκαλύψει την εγκληματική πολιτική της στο έδαφος του 3ου μνημονίου αλλά και πέραν αυτού. Γιατί οι αντιθέσεις είναι υπαρκτές, αλλά Ευρωζώνη και ΔΝΤ συντάσσονται στην ενιαία στρατηγική για την ανάκαμψη του κεφαλαίου. Ο,τι δηλαδή και η κυβέρνηση. Και όλοι μαζί είναι απέναντι στο λαό, σχεδιάζοντας και τα νέας κοπής αντιλαϊκά μέτρα, ομολογώντας και ανοιχτά πλέον το «γόνιμο» και «εποικοδομητικό» διάλογο, στη βάση του οποίου διαμορφώνονται οι προϋποθέσεις να «κλείσει» η «αξιολόγηση» και μάλιστα το «συντομότερο δυνατό», σύμφωνα με όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές.

Α. Σ.