Προτάσεις... καινοτόμου προσανατολισμού

Κάποιοι προτείνουν την δημιουργία χώρων καινοτομίας και νεανικής επιχειρηματικότητας. Ζητούν την δωρεάν διάθεση αχρησιμοποίητων κτιρίων και γενικότερα χώρων από το κράτος (π.χ. ΟΤΑ), μαζί με κάποιες στοιχειώδεις διευκολύνσεις, σε όλους όσοι πιστεύουν ότι έχουν επιχειρηματικές ιδέες, που μπορεί να έχουν πέραση, να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας και να αυξήσουν τον παραγόμενο πλούτο. Κάποιοι άλλοι αντιπροτείνουν τον δρόμο της Κοινωνικής Οικονομίας. Από τις ομάδες ανταλλαγής υπηρεσιών (ο καθηγητής κάνει μια ώρα μάθημα και ο πατέρας του μαθητή -καθ' ότι υδραυλικός – φτιάχνει τα υδραυλικά στο σπίτι του πρώτου) και το «κίνημα εξοβελισμού των μεσαζόντων» (οι παραγωγοί πωλούν απ' ευθείας στους καταναλωτές), μέχρι την συγκρότηση ομάδων στις γειτονιές (εταιρεία, συνεταιρισμός, κλπ.), για την παροχή υπηρεσιών, κατά κανόνα κοινωνικού χαρακτήρα (π.χ. φύλαξη παιδιών, εξυπηρέτηση ηλικιωμένων, κλπ).

Πενία τέχνας κατεργάζεται, ίσως πείτε. Αν ήταν έτσι, ίσως και να μην χρειάζονταν να γραφτεί το παρόν σημείωμα. Κι αυτό, για τους εξής λόγους:

Πρώτον: Οι προαναφερόμενες ιδέες και προτάσεις ισχυρίζονται, ότι αποτελούν μια λύση στα οξύτατα σήμερα προβλήματα της κρίσης, της ανεργίας, κλπ, κλπ, ενώ παρουσιάζονται, ως κάτι το νέο, το καινούριο και το καινοφανές.

Δεύτερον: Θεωρούν, ότι όλα όσα αντιμετωπίζουμε σήμερα είναι αποτέλεσμα «υπερβολών, απληστίας και κλεψιάς, κακών χειρισμών και μέτρων, συντεχνιακών αντιλήψεων και πρακτικών, λειψής διαφάνειας και ελέγχου στο πολιτικό ή όποιο άλλο επίπεδο, κλπ» και, πάντως, δεν φταίει το καπιταλιστικό σύστημα, τα θεμέλια και οι αγεφύρωτες ανταγωνιστικές αντιθέσεις του. Επομένως, κάθε άλλο παρά χρειάζεται η ανατροπή, η ριζική αλλαγή και αντικατάστασή του. Κι όχι μόνο δεν χρειάζεται η ανατροπή του, αλλά θέλουν να λύσουν τα προβλήματα, μετατρέποντας τους άνεργους σε επιχειρηματίες...

Ποια είναι η πραγματικότητα;

Οι παραπάνω προτάσεις -μαζί με όλα όσα τις συνοδεύουν- προσφέρουν μπόλικες αυταπάτες και ψεύτικες ελπίδες, μπόλικη συσκότιση, σύγχυση και μελάνη σουπιάς, κυρίως, για τον χαρακτήρα και τις βαθύτερες αιτίες των προβλημάτων, αλλά καμία λύση και ακόμη περισσότερο διέξοδο από την κρίση και προοπτική ανάπτυξης. Άλλωστε, είναι αποκαλυπτικό το γεγονός, πως οι προτείνοντες τις ιδέες αυτές αναφέρονται αποκλειστικά και μόνο, είτε σε λιγοστούς τομείς της οικονομίας, που έχουν ακόμη μικρό σχετικά βαθμό μονοπώλησης, είτε σε ρόλο δορυφορικό των μονοπωλίων.

Ούτε καινούριες είναι, βέβαια. Για παράδειγμα, όσοι προτείνουν χώρους καινοτομίας, ας πάνε μια βόλτα στις πάμπολλες ανά την Ελλάδα βιοτεχνικές ζώνες και πάρκα της πάλαι ποτέ ΕΤΒΑ, που μετράνε καθημερινά τη μιζέρια τους ή ερειπώνονται. Όσο για την ανταλλαγή υπηρεσιών και εμπορευμάτων, κλπ, αυτές έρχονται από παλιότερες εποχές, ακόμη και προκαπιταλιστικές. Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία θα θυμούνται, ότι στα χωριά, πριν κάμποσες δεκαετίες, οι μαμές, ακόμη και οι γιατροί, πληρώνονταν σε είδος για τις υπηρεσίες τους.

Η διέξοδος από τον σημερινό, ιστορικά ξεπερασμένο και σάπιο καπιταλισμό, δεν βρίσκεται, βέβαια, στην επιστροφή σε ακόμη πιο ξεπερασμένες εποχές. Πράγμα, έτσι κι αλλιώς, αδύνατο, αφού, ο τροχός της ιστορίας δεν γυρίζει πίσω.

Για παράδειγμα, θα ήταν πολύ ωραίο και όμορφο εάν όλοι είχαν δουλειά, ικανοποιητικές αμοιβές και, ταυτόχρονα, τον απαραίτητο ελεύθερο χρόνο, που θα επέτρεπαν την ενασχόληση με έναν μικρό λαχανόκηπο, λίγες κότες, κλπ. Αλίμονο, όμως, αν περιμένουμε με τον τρόπο αυτό και, πολύ περισσότερο, με την επιστροφή στην εποχή της οικιακής οικονομίας (ακόμη και εάν αυτό ήταν δυνατό να γίνει), να ενισχυθεί η αγροτική παραγωγή της χώρας και να λυθεί το πρόβλημα της διατροφικής επάρκειας. Αντίθετα, η χώρα μας έχει όλες τις αντικειμενικές δυνατότητες (εύφορα εδάφη, νερά, κατάλληλο κλίμα, ενάλιο πλούτο, αναγκαίες μηχανές, επιστήμονες, κλπ), για να πολλαπλασιάσει την αγροτική παραγωγή και να γίνει διατροφικά επαρκής. Δυνατότητες που μπορούν να αξιοποιηθούν αποκλειστικά και μόνον με την πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ. Την ανατροπή του καπιταλισμού, την εργατική – λαϊκή εξουσία, την κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής και της γης και τον κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας. Την αποδέσμευση από την ευρωζώνη – ΕΕ και την μονομερή διαγραφή του χρέους. Τον αγροτοπαραγωγικό συνεταιρισμό και όλα όσα συγκεκριμένα προτείνει το ΚΚΕ για τον αγροτικό τομέα της οικονομίας.

Θεωρητικά, βέβαια, η αγροτική παραγωγή μπορεί να αυξηθεί και μ' έναν ακόμη τρόπο. Με την δημιουργία πολύ περισσότερων, απ' ότι σήμερα, μεγάλων καπιταλιστικών αγροτικών επιχειρήσεων. Όταν, εάν, όπου και με τους όρους, βέβαια, που θα θέσουν οι όποιοι κεφαλαιοκράτες, με ό,τι όλα αυτά συνεπάγονται. Ακόμη και εάν αυτό γίνει, όμως, δεν σημαίνει την διατροφική επάρκεια του λαού. Και σήμερα υπάρχει τεράστιος πλούτος στη χώρα, αλλά οι φτωχοί συνεχώς αυξάνονται. Υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες απούλητα νεόδμητα διαμερίσματα, αλλά οι άστεγοι πληθαίνουν. Τα νοσοκομεία βρίσκονται στο χείλος του γκρεμού, από τις τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό και μέσα, αλλά χιλιάδες νέοι γιατροί και νοσηλευτές είναι άνεργοι ή ξενιτεύονται και οι φαρμακοβιομήχανοι κομπορρημονούν για τις εξαγωγές και τα κέρδη τους, κλπ, κλπ.

902gr

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις