Τέχνη τους η παραπλάνηση των εργαζομένων

Α

υτόνομη Παρέμβαση» (ΑΠ) και ΠΑΣΚΕ στη χτεσινή συνεδρίαση της διοίκησης του Πανελλήνιου Συνδέσμου Εργαζομένων στη Ναυτιλία και τον Τουρισμό (ΠΑΣΕΝΤ) μετά από πρόταση του προέδρου του σωματείου Θ. Βασιλόπουλου, στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ και της ΑΠ, αρνήθηκαν ακόμα και να τεθούν σε ψηφοφορία τρία ψηφίσματα που πρότειναν οι ταξικές δυνάμεις της παράταξης ΔΑΣ. Το πρώτο ήταν να απαιτήσει το σωματείο από την Εκτελεστική Επιτροπή της ΓΣΕΕ να συνεδριάσει στις 22 Φλεβάρη για να καθορίσει άμεσα πρακτικά μέτρα για τη διεκδίκηση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Το δεύτερο, να αρθεί το μέτρο της πολιτικής επιστράτευσης σε βάρος των ναυτεργατών και να ικανοποιηθούν τα δίκαια αιτήματά τους. Το τρίτο, να καταδικαστεί η δράση της Χρυσής Αυγής.

Η

 ΑΠ στον ΠΑΣΕΝΤ αρνήθηκε την έγκριση των τριών ψηφισμάτων όταν δύο 24ωρα πριν και συγκεκριμένα το περασμένο Σάββατο στο 33ο Συνέδριο του Εργατικού Κέντρου Πειραιά τα είχε υπερψηφίσει, κατακεραυνώνοντας ταυτόχρονα ως «γραφειοκρατική εργατική αριστοκρατία» τις παρατάξεις ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ. Βέβαια στον ΠΑΣΕΝΤ «κατεβάζει» κοινό ψηφοδέλτιο με την ΠΑΣΚΕ. Οταν οι εκπρόσωποι της ΔΑΣ απαίτησαν να τεθούν τα τρία ψηφίσματα σε ψηφοφορία, ο Θ. Βασιλόπουλος απάντησε: «Δεν μπαίνουμε στη διαδικασία των ψηφισμάτων, δεν έχουν αντικείμενο για ψηφοφορία»... Στην επιμονή των συνδικαλιστών της ΔΑΣ ο Θ. Βασιλόπουλος επέβαλε στο διοικητικό συμβούλιο ψηφοφορία για το αν τα τρία ψηφίσματα θα τεθούν σε ψηφοφορία ή όχι! Αυτή είναι η «Αυτόνομη Παρέμβαση». Δεν είναι απλά διπλοπρόσωποι, είναι καλλιτέχνες στην παραπλάνηση των εργατών.

Α

κόμα ένα παράδειγμα: Στο συνέδριο του ΕΚ Πειραιά καταδίκαζαν τις ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ ως εργοδοτικό συνδικαλισμό και στο συνέδριο της Ομοσπονδίας Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών συγκροτούσαν μαζί τους κοινό ψηφοδέλτιο. Ολα αυτά, μόλις το περασμένο Σαββατοκύριακο κι ενώ από το βήμα του ΕΚ Πειραιά καλούσαν σε ριζικό ανασχηματισμό του εργατικού κινήματος και ταξικά σωματεία. Οσο κι αν προσπαθούν να διαφοροποιηθούν από τις δυνάμεις του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, δεν μπορούν. Μοιράζονται όχι μόνο τις ίδιες καρέκλες, αλλά και τις ίδιες αγωνίες για την «ανταγωνιστικότητα». Μαζί υπογράφουν ΣΣΕ με μειώσεις μισθών (όπως έκαναν σε ναυτιλιακούς και ιδιωτικούς υπαλλήλους), μαζί βάζουν πλάτη στην εφαρμογή των αντεργατικών μέτρων (όπως ξεκίνησαν πριν χρόνια με τη μερική απασχόληση), μαζί δουλεύουν για να εγκλωβίζονται οι εργάτες στην αυταπάτη ότι οι αλλαγές προς όφελός τους θα 'ρθουν «από τα πάνω» και από κυβερνήσεις, με τα μονοπώλια απείραχτα στη θέση τους.