Κεφτεδάκια με …πέταλα

Δεν ανέχομαι. Δεν ανέχομαι άλλο να ακούω μέρα με τη μέρα νέα περιστατικά διατροφικών εγκλημάτων που διαπράττουν οι πολυεθνικές σε βάρος των λαών.

Δεν ανέχομαι άλλο κιμά που χλιμιντρίζει στα «μοσχαρίσια» κεφτεδάκια και λαζάνια. Δεν ανέχομαι άλλες τρελές αγελάδες, άλλα κοτόπουλα με διοξίνη, άλλα βρεφικά γάλατα με τοξική μελαμίνη, άλλο ηλιέλαιο εμπλουτισμένο με ορυκτέλαιο, τα χαλασμένα αυγά, τα ληγμένα τρόφιμα, τα μεταλλαγμένα…

Δεν ανέχομαι να μετράω και την τελευταία δεκάρα από το άδειο μου πορτοφόλι για να αγοράσω πανάκριβο γάλα ή κρέας για τα παιδιά μου και να αναρωτιέμαι τι τα ταΐζω.

Δεν ανέχομαι να έρχονται εκ των υστέρων οι αρμόδιοι φορείς για να ξεκινήσουν ελέγχους που θα έπρεπε να κάνουν εντατικά πριν από τη διάθεση των επικίνδυνων τροφίμων στην αγορά.

Δεν ανέχομαι να παραδέχονται εκπρόσωποι των αρμόδιων φορέων ότι δεν έχουν το προσωπικό για να διενεργήσουν τους απαραίτητους ελέγχους, όταν την ίδια ώρα με ζαλίζουν από τα κανάλια για το «υπεράριθμο δημόσιο» και τις ανάγκες απολύσεων.

Δεν ανέχομαι την ομερτά της διαπλοκής του κράτους με τις πολυεθνικές, όπου το κράτος απλά δεν αγγίζει τις «καυτές πατάτες» που μπορεί να στοιχίσουν ένα απειροελάχιστο τμήμα από τα βουνά κερδών των επιχειρηματιών και συνειδητά επιλέγει το κόστος να το επωμίζεται ο λαός.

Αξίζουμε μια καλύτερη ζωή. Και αυτήν πρέπει να διεκδικήσουμε. Με αγώνες, με σκληρή πάλη και με θυσίες. Θυσίες όμως για τη ζωή που αξίζει σε εμάς και τα παιδιά μας, όχι για τις φουσκωμένες τσέπες των καπιταλιστών.

Σήμερα υπάρχουν οι δυνατότητες όχι μόνο να μην πεινάει κανείς, αλλά και να τρέφεται σωστά. Ειδικά στην Ελλάδα, μια χώρα με τεράστιες δυνατότητες στην αγροτική και κτηνοτροφική παραγωγή, στην αλιεία κ.α., οι διατροφικές ανάγκες του λαού θα μπορούσαν να καλύπτονται κοντά στο σύνολό τους.

Λύση υπάρχει. Να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας. Με τη δική μας δύναμη. Να γίνουν λαϊκή περιουσία τα μονοπώλια. Ο λαός με τη δική του δύναμη, θέληση και εξουσία να αποφασίζει για να ικανοποιούνται οι ανάγκες του και όχι ο καπιταλισμός, οι νόμοι και η εξουσία του.

Μανώλης Αντωνίου